წინასიტყვაობა
მარკ მენსონის წიგნი „ფეხებზე დაკიდების ნატიფი ხელოვნება“ შემთხვევით აღმოვაჩინე. 2018 წლის დასაწყისი იყო. უბრალოდ, გუგლში ჩავწერე ყველაზე პოპულარული წიგნები. ეს წიგნი ათეულში შედიოდა. ჩემი ყურადღება სათაურმა მიიქცია.
წიგნის შეძენამდე სარჩევს გადავავლე თვალი. პირველი, რაც თვალში მომხვდა, ეს იყო თავი: „ნუ შეეცდებით“. შემდეგ კი – „თქვენში განსაკუთრებული არაფერია“. სათაურებმა კიდევ უფრო დამაინტერესა. ყველა მათგანი ეწინააღმდეგებოდა იმას, რასაც მთელი ცხოვრება გვასწავლიან.
წიგნი ხუთ დღეში წავიკითხე. საკმაოდ რთული პერიოდი მქონდა, ეგზისტენციურ კრიზისს რომ ეძახიან. წიგნში წაკითხული თითოეული წინადადება იმდენად მნიშვნელოვანი და გადამწყვეტი იყო, რომ ერთ ადგილზე ვეღარ ვისვენებდი. ეს არის პირველი წიგნი, რომელიც რამდენჯერმე წავიკითხე. ყოველი წაკითხვისას რაღაც ახალს ვპოულობდი.
შემიძლია გულწრფელად ვთქვა, ამ წიგნმა ამომაყირავა. შემიცვალა ხედვები ცხოვრებაზე. უფრო მშვიდი და თავდაჯერებული გამხადა. მარტივად რომ ვთქვა, მიწაზე დამაბრუნა. ეს არის წიგნი ცხოვრების შესახებ, დაწერილი ერთი ჩვეულებრივი ადამიანის მიერ, რომელსაც არც სადოქტორო აქვს დაცული და არც ძეგლი უდგას სადმე. უბრალოდ, ადგა, ძალიან ბევრი იფიქრა, იწვალა და არასრულფასოვნების კომპლექსიც დაძლია. შემდეგ გადაწყვიტა, თავისი ცხოვრებისეული მიგნებებითა და გამოცდილებით მილიონობით ადამიანს დახმარებოდა და ეს წიგნი დაწერა. ჩემი აზრით, ძალიან კარგად გამოუვიდა.
ორმაგად სასიხარულოა, რომ მენსონის წიგნი ქართულად ითარგმნა „ლურჯი ოკეანის“ ფარგლებში და ის ქართველი მკითხველისთვისაც ხელმისაწვდომი გახდა.
ვფიქრობ, ეს გამოცემა ბევრი ადამიანის სამაგიდო წიგნად იქცევა.
დავით ჩიკვაიძე
„საერთაშორისო გაყიდვების ინსტიტუტის“
დამფუძნებელი
ჩუქება
