ციცარი და რობოფერმა

თამარ ჩაჩიბაია

2020 წელი | ქეისიესი

მოზარდებისთვის

2,108 ნახვა

(0 რეცენზია /2 შეფასება)

მსურს წავიკითხო

ჩემი რჩეული

2.5

ყიდვა

ჩუქება

ანოტაცია

ვრცლად

რეკომენდებული ელ. წიგნები

დაწვრილებით ელ. წიგნის შესახებ

თუ გიყვართ ზღაპარი "მახინჯი იხვის ჭუჭული", მაშინ ესეც უეჭველად დაგაინტერესებთ. ეს ზღაპარივით ნამდვიილი ამბავი არის ერთი წიწილის შესახებ, რომელიც ქათმების ფერმაში გამოიჩეკა და გაიზარდა, მაგრამ არავის წარმოედგინა, რომ ერთ დღეს იგი მთელი ეზოს მფარველი გახდებოდა. ის საერთოდ არ არის ქათამი, როგორც ყველა ფიქრობდა, არამედ სრულიად განსხვავებული ფრინველია ... დიახ, დიახ, ასეა! გამოიცანი ან გაარკვიე ვინ უნდა იყოს? წაკითხვაც კი არ დაგჭირდებათ, თქვენთვის კითხულობს მსახიობი დათო გერსამია. თუ ანგარიში არ გავქთ "საბაზე", შეგიძლიათ სასინჯად მოუსმინოთ 5 წუთიან ფრაგმენტს წიგნის ყდაზე დაწკაპუნებით!!! გთხოვთ, თამამად მოიქეცით, არ ინანებთ!!!

ელ. წიგნის მახასიათებლები

სათაური:

ციცარი და რობოფერმა

ავტორი:

თამარ ჩაჩიბაია

გამომცემელი:

ქეისიესი

გამოცემის თარიღი:

2020

გვერდები:

კატეგორია:

მოზარდებისთვის

ნახვები:

2108

რეიტინგი:

მკითხველთა რეცენზია

საშუალო შეფასება

(2) რეცენზია

რეიტინგის განაწილება

5

[2]
4

[0]
3

[0]
2

[0]
1

[0]

წიგნის შესახებ

ციცარი და რობოფერმა

თამარ ჩაჩიბაია

2108 ნახვა

წასაკითხი

რჩეული

2.5 ლარი

ყიდვა

სარჩევი

ყდა
***

*** რობოფერმაში ყოველთვის ნახავდით ერთმანეთთან მოკინკლავე ქათმებს. მათ ასე სჩვევიათ, რომ როცა საკენკს მიაგნებენ, მაშინვე რომელიმე ქათამი ნადავლის სხვისთვის წართმევას და თავის ნისკარტში მოქცევას ცდილობს. მედიდური მამალი კი, პირიქით, გულუხვობით, მზრუნველობითა და თავაზიანობით გამოიჩევა, როგორც კი რამეს იპოვის, მაშინვე ხმამაღლა მოუხმობს ქათმებს და მთლიანად დაუნანებლად მათ უთმობს ნადავლს.

პატარა წიწილა წიკო სულ რამდენიმე დღის გამოჩეკილი იყო და ჯერ მხოლოდ ახლა სწავლობდა საქათმის ადათ-წესებს. მინდვრის თაგვები თავს არიდებდნენ ქათმებს და მამალს, ცდილობდნენ თვალში არ მოხვედროდნენ მათ, რომ ბასრი ნისკარტი არ ჩაეკრათ კინკრიხოში. სამაგიეროდ, წიწილებს არ უფრთხოდნენ, თითქმის მათი ტოლები იყვნენ და ცხვირწინ აცლიდნენ ხორბლის მარცვლებს. წიწილებს, სანამ არაფერი გაეგებოდათ, თაგუნებს თავისიანებად თვიდნენ. მერე და მერე ქიშპობა და შეცილებაც ისწავლეს, ერთმანეთს საკბილოს წასართმევად დასდევდნენ.
წრუწუნებს და წიწილებს ნამდვილი შეჯიბრი ჰქონდათ გამართული. ხორბლის მარცვლით პირის ჩაკოკლოზინებაზე მეტად მისი წართმევა მოსწონდათ, ვინც უფრო სწრაფი და მოხერხებული აღმოჩნდებოდა და რაც უფრო მეტ სანოვაგეს მოაგროვებდა თავის მხარეს, ყველაზე ყოჩაღიც სწორედ ის იქნებოდა.
ეზოს შუაგულში წყლის მრგვალი თასი იდგა, რომლიდანაც ნაგაზი ლომა წყურვილს იკლავდა. თასის აქეთ საქათმე იყო, იქეთ, კი თაგუნების სამალავი, სოროში ჩასახტომი.
წიწილები საქათმეში თავისი საბუდარისკენ მიარბენინებდნენ ხორბლის მარცვლებს, რომლებსაც ზოგს ერთმანეთს ართმევდნენ, ზოგს კი წრუწუნებს. ხოლო, თუ რომელიმე წიწილას საკენკი ნისკარტიდან გაუსხლტებოდა და მიწაზე შორს გაგორდებოდა, იმავე წამს მარდი და მოხერხებული წრუწუნა პირს დაავლებდა და გეზს საპირისპირო მიმართულებით აიღებდა, თავის სოროში ჩასახტომისკენ მიარბენინებდა.
ლომა შორიახლოს მშვიდად იწვა, თავი თათებზე ჩამოედო, თან წიწილების და წრუწუნების ოინბაზობას თვალს აუღელვებად ადევნებდა, არაფერში არ ერეოდა, თუმცა როცა წამოიმართებოდა და ეზოში გაივლიდა, თაგუნები მაშინვე სხვადასხვა მიმართულოებით მიმოიფანტებოდნენ, ისე უფრთხოდნენ ამ უწყინარ გოლიათს.
***

ერთხელ, ფერმის თავზე დრონი გამოჩნდა, ქათმები დაფრთხნენ, რადგან ქორი ეგონათ. კრუხი წიწილებს გადაეფარა და ისინი საქათმეში შერეკა. ასე გაგრძელდა რამდენიმე დღეს. მერე და მერე ქათმები მიეჩვივნენ დრონს, საფრთხედ უკვე აღარ აღიქვამდნენ და მის გამოჩენაზე აღარსად გარბოდნენ. მაგრამ, ერთ დღეს მოულოდნელად ქორი მართლა გამოჩნდა ეზოში და ელვის სისწრაფით დაეშვა წიწილების მიმართულებით. ის-ის იყო ქორმა ერთ-ერთ მათგანს დაუპირა თავს დასხმოდა და მსხვერპლს სულ ახლოს ჩაუფრინა, მაგრამ წიწილამ უცბად გეზი იცვალა და საპირისპირო მიმართულებით გაიქცა. თურმე, ამ დროს თაგუნამ მას მარცვალი გამოსტაცა და ახლა ორივე სოროსკენ გარბოდა, წინ წრურუნა, უკან კი წიწილა წიკო მისდევდა, რომელიც ასე გადაურჩა ქორის კლანჭებში მოხვედრას. დამფრთხალი წრუწუნა სამალავში ჩახტა და წიკოც უკან მიჰყვა. ქორი ინერციით მიწას დაასკდა, კლანჭებში ვერაფერი მოიგდო და ცარიელ-ტარიელი ისევ ზევით აიჭრა.

ქათმებმა ალიაქოთი ატეხეს, კრუხებმა ფრთები გაშალეს და წიწილებს თავი მოუყარეს, თან კაკანს არ წყვეტდნენ. წიკოს დედა საქათმეში უსაფრთხო ადგილას გაუძღვა დანარჩენ წიწილებს და საბუდარში დაიბუდა.
ქორის კლანჭებს გადარჩენილმა წიკომ და წრუწუნა პეპომ თაგვების სოროს შეაფარეს თავი. წიკოს აქ დილამდე ყოფნა მოუწევდა. თაგვები გარეთ ღამით გამოდიოდნენ, ამიტომ წიკო და პეპო მარტო დარჩნენ სოროში. იქ ხორბლის მარაგის რამდენიმე გროვას მიაგნეს და ორივემ კარგად მოილხინა, რამდენიც უნდოდათ იმდენი შეჭამეს და მერე წიკომ დაიძინა. პეპო გვერდიდან არ მოშორებია ახლადშეძენილ მეგობარს, მიეხუტა და ათბობდა, რომ უსუსურ წიწილას არ შესცივნოდა.
დილას საქათმის კარი ავტომატურად გაიღო და ქათმები ეზოში კრიახ-კრიახით გამოეფინენ. უხილავმა რობოფერმერმა მარცვლეული ჩამოყარა რეზერვუარიდან და ყველა ერთად შეუდგა კენკვას. წიკოც გამოვიდა თაგვების სოროდან და თავისიანებს შეერია. ყველას გაუხარდა წიკოს უეცარი გამოჩენა, რადგან წინა დღეს მისი გაუჩინარება შეამჩნიეს და ეგონათ, რომ ვეღარასოდეს ნახავდნენ.
„ ქორი ჩვენს წიწილებს იტაცებს, რომლებიც მუდამ საფრთხის ქვეშ იქნებიან მანამ, სანამ საკმაოდ დიდები არ გახდებიან “ , - თქვა მამალმა.
„ წიკო, შენ დიდი უნდა გაიზარდო და ეს რაც შეიძლება მალე უნდა მოხდეს “ , - უთხრა წრუწუნა პეპომ.
პეპომ გადაწყვიტა, რომ წიკოს დახმარებოდა და რაც კი თაგვების სოროს სამალავში საკვების მარაგი იყო გადანახული, სულ წიკოსთვის მიეცა, რომ ის მალე გაზრდილიყო და ქორს ვეღარ გაეტაცებინა. პეპო ამ გზით ცდილობდა, რომ საფრთხისგან დაეცვა თავისი მეგობარი.
გენიალური კიბერ-ოსტატი სოსო მონიტორის ეკრანს აკვირდებოდა, ის ყველაფერს ხედავდა, რაც ეზოში ხდებოდა. დრონის კამერით დეტალურად მოსჩანდა ფერმის ყოველი კუთხე-კუნჭული და მიხვდა, რომ ქორი