საზოგადო ხატი, რომლის სამსახურიც ყველა ფშაველს ადევს კისრად, არის თამარ-დედოფალი და ლაშარის ჯვარი. ეს ჯვარი არის შეწირული ლაშა გიორგისაგან ალბათ ეკლესიისთვის, როგორც ნიშანი ერთმანეთის ერთგულობისა: მეფისა ფშაველის მიმართ და ფშავლებისა მეფის მიმართ. ესე მოგვითხრობს ზეპირ-გადმოცემა. თამარ დედოფლის ხატი და ლაშარის ჯვარი ერთმანეთს უპირ-დაპირებენ, ერთი ერთს მთაზე არის აშენებული, მეორე - მეორეზე. ამ ორს ხატს ფშავლები ეძახიან მოდე-მოძმეთ (და-ძმანი).
***
წაწლობა წმინდა მოვალეობად მიაჩნია ფშაველს, ის ამბობს: წაწლობა ლაშარის ჯვრის ყმას მოუდისო.
ფშავლებში არსებობს ზეპირ გადმოცემა, რომ, ვითომც, ეს ჩვეულება ლაშა გიორგის შემოეღოს; მაინც ხომ ვიცით, რომ ის თვითონ მექალთანე ბრძანდებოდა და თუ, იმან არ შემოიღო წაწლობა, უეჭველია, გაუმაგრებდა მაინც ფესვებს ამ ჩვეულებას მრავალის მაგალითებით. ამიტომ ლაშარის ჯვრის დღეობაში, რომ გარყვნილობა ჩაიდინოს ფშაველმა, ცოდვად არ მიაჩნია, თვითონ ლაშარის ჯვარს ქალები ჰყვარებიაო.
ჩუქება
