ვარმშტადური პარადოქსი
ეპიგრაფი
„ვარმშტადული პარადოქსი“,
მიშა თაბაგარი, გვ.132
უცნაური დღის ქრონიკა
პარკში
მიშა თაბაგარს უყვარდა პარკში მარტო სეირნობა. ის ახალგაზრდა ცნობილი მწერალი იყო. ჩამოჯდებოდა ხოლმე რომელიმე ძელსკამზე, მზეს მზერას გაუშტერებდა და დაბინდებამდე იჯდა ასე გაუნძრევლად. მხოლოდ სიგარეტის მოსაწევად თუ შეტოკდებოდა.
– იცი, მე შენ გიცნობ!
მიშას ხმა ჩაესმა და იძულებული გახდა თავი გვერდზე მოეტრიალებინა. ახალგაზრდა გოგო შენიშნა, მოზრდილი მკერდითა და თმებით. გვერდით ეჯდა და მოღიმარი სახით უყურებდა.
– ბოდიში, პირველად გხედავთ.
მიშა საკმაოდ მორცხვი ადამიანი იყო. ხალხთან კონტაქტი ბავშვობიდან ეძნელებოდა. თავის სამყაროში გამოკეტილს, თითქოს გარემო დიდად არ ანაღვლებდა. არც ხალხი ინტერესდებოდა მაინცდამაინც მისი პერსონით. მხოლოდ წიგნის გამოცემის შემდეგ შეიცვალა ყველაფერი. მწერალს ძალიან გაუჭირდა ახალ, სიმშვიდედაკარგულ ცხოვრებასთან შეგუება.
– ვიცი, ვიცი, რომ პირველად მხედავ, – განაგრძო გოგომ. – სამაგიეროდ მე არ გხედავ პირველად! პირველად პრეზენტაციაზე გნახე. შენი წიგნის პრეზენტაციაზე ვიყავი. ხელიც მოგაწერინე: „დიდი სიყვარულით, ავტორისგან“. ერთ ღამეში წავიკითხე წიგნი. ძალიან მომეწონა. სიტყვებით ვერც გამოვხატავ. მოკლედ, მე შენი ერთ-ერთი თაყვანისმცემელი ვარ!
გოგო მიშასკენ უფრო ახლოს მიიწია. მწერალი უსიამოვნოდ შეიშმუშნა.
– სასიამოვნოა.
უხერხულად გაიღიმა და ისევ მზეს გახედა. გოგო გაბრაზდა და ფეხზე წამოდგა. რამდენიმე წუთს ჩუმად იყვნენ. კიდევ დიდხანს იქნებოდნენ ასე, გოგო მიშას სახესთან რომ არ დახრილიყო და ყურში რომ არ ეჩურჩულა:
– დღეს საღამოს ამოდი ჩემთან. მარტო ვარ. მომენატრე, სულელო. უკვე ვერც კი მცნობ.
ეს უთხრა, სკამზე ფურცელი დაუგდო და უკანმოუხედავად წავიდა. ფურცელზე მისამართი ეწერა: „კ.ზელიჰის N3, პირველი სადარბაზო, მეორე სართული, ხელმარჯვნივ“.
მიშამ ნაწერს დახედა და ცოტათი აფორიაქდა. არც გოგოს სახე ეცნობოდა, არც ხმა, არც საუბრის მანერა და არც არაფერი. ვერაფრით ხვდებოდა, როგორ შეიძლებოდა უცნობს მონატრებოდა. ძალიან დაიბნა. იქნებ მართლა ამოუვარდა მეხსიერებიდან? იქნებ იცნობდა სინამდვილეში და უბრალოდ ახლა ვერ იხსენებდა? იქნებ ერთხელ მაინც ჰყავდა სადმე ნანახი? შეუძლებელია. მხოლოდ ერთხელ რომ ჰყოლოდა ნანახი, მაშინ გოგო ასე უშუალოდ არ ეტყოდა მომენატრე, სულელოო. იქნებ გოგოს შეეშალა? ესეც შეუძლებელია – მან ზუსტად იცნო მწერალი მიშა თაბაგარი. აშკარა იყო, რომ მიშას ამ გოგოსთან რაღაც აკავშირებდა. უკვირდა საკუთარი გულმავიწყობა. ცხოვრებაში სულ სამიოდე ქალთან ჰქონია ურთიერთობა და შეუძლებელი იყო, რომელიმე მათგანი დავიწყებოდა. მიშამ სამივე გაიხსენა: ეკა, ეკა და ეკა. დეტალურად აღიდგინა მათი სახეები, თითები, თვალები, ხმები, თუმცა ეს გოგონა ვერც ერთ მათგანს ვერ მიამსგავსა. შემდეგ დაასკვნა, რომ შეიძლებოდა რომელიმე თინეიჯერი ფანი ყოფილიყო. ამ აზრის თავადვე შერცხვა, ამპარტავნულად მოეჩვენა. არ სჯეროდა, რომ მას ასეთი თავგადაკლული ფანები ჰყავდა. მიშამ ისიც კი იფიქრა, ამ გოგოს სანაძლეო აქვს წაგებული და მაღადავებსო. მეტიც – ყველაზე რეალურად ეს ვერსია მიაჩნდა. გარეგნობა ისეთი არ ჰქონდა, რომ გოგოები ერთი ნახვით გადაერია, კონტაქტურიც არ იყო, ვერც შარმით იზიდავდა ქალებს და ვერც ჩაცმულობითა თუ მანერებით. მწერალი კი... ნუ ჰო, რაც მართალია, მართალია – მიშა თაბაგარი ის კაცი იყო, რომელმაც დაწერა წიგნი „ვარმშტადული პარადოქსი“. ეს ის წიგნი იყო, რომელიც გამოსვლიდან ერთ კვირაში უკვე მეორე ტირაჟით გამოსცეს და წლის აღმოჩენადაც შერაცხეს.
მიშამ ნაწერს დახედა და ცოტათი აფორიაქდა. არც გოგოს სახე ეცნობოდა, არც ხმა, არც საუბრის მანერა და არც არაფერი. ვერაფრით ხვდებოდა, როგორ შეიძლებოდა უცნობს მონატრებოდა. ძალიან დაიბნა. იქნებ მართლა ამოუვარდა მეხსიერებიდან? იქნებ იცნობდა სინამდვილეში და უბრალოდ ახლა ვერ იხსენებდა? იქნებ ერთხელ მაინც ჰყავდა სადმე ნანახი? შეუძლებელია. მხოლოდ ერთხელ რომ ჰყოლოდა ნანახი, მაშინ გოგო ასე უშუალოდ არ ეტყოდა მომენატრე, სულელოო. იქნებ გოგოს შეეშალა? ესეც შეუძლებელია – მან ზუსტად იცნო მწერალი მიშა თაბაგარი. აშკარა იყო, რომ მიშას ამ გოგოსთან რაღაც აკავშირებდა. უკვირდა საკუთარი გულმავიწყობა. ცხოვრებაში სულ სამიოდე ქალთან ჰქონია ურთიერთობა და შეუძლებელი იყო, რომელიმე მათგანი დავიწყებოდა. მიშამ სამივე გაიხსენა: ეკა, ეკა და ეკა. დეტალურად აღიდგინა მათი სახეები, თითები, თვალები, ხმები, თუმცა ეს გოგონა ვერც ერთ მათგანს ვერ მიამსგავსა. შემდეგ დაასკვნა, რომ შეიძლებოდა რომელიმე თინეიჯერი ფანი ყოფილიყო. ამ აზრის თავადვე შერცხვა, ამპარტავნულად მოეჩვენა. არ სჯეროდა, რომ მას ასეთი თავგადაკლული ფანები ჰყავდა. მიშამ ისიც კი იფიქრა, ამ გოგოს სანაძლეო აქვს წაგებული და მაღადავებსო. მეტიც – ყველაზე რეალურად ეს ვერსია მიაჩნდა. გარეგნობა ისეთი არ ჰქონდა, რომ გოგოები ერთი ნახვით გადაერია, კონტაქტურიც არ იყო, ვერც შარმით იზიდავდა ქალებს და
ჩუქება
