ყმაწვილი წიგნი I

ფიოდორ დოსტოევსკი

2016 წელი | პალიტრა L

ესეისტიკა

8,010 ნახვა

4.8

(0 რეცენზია /6 შეფასება)

მსურს წავიკითხო

ჩემი რჩეული

ყიდვა

ჩუქება

ანოტაცია

ფიოდორ დოსტოევსკის შემოქმედება, რომლის ნაწარ მოებები 170-ზე მეტ ენაზეა ნათარგმნი, ხოლო მსოფლიოს მასშტაბით გაყიდული წიგნების საერთო ტირაჟი 15 მილიონამდე აღწევს, „ჩემი რჩეული მსოფლიოს“ 11-ტომეულში მისი საუკეთესო რომანებითა და მოთხრობებით არის წარმოდგენილი. მათ შორისაა რომანი „ყმაწვილი“.

ვრცლად

რეკომენდებული ელ. წიგნები

დაწვრილებით ელ. წიგნის შესახებ

ელ. წიგნის მახასიათებლები

სათაური:

ყმაწვილი წიგნი I

ავტორი:

ფიოდორ დოსტოევსკი

გამომცემელი:

პალიტრა L

გამოცემის თარიღი:

2016

თარგმანი:

რუსულიდან

მთარგმნელი:

ციალა ჩხეიძე

კატეგორია:

ესეისტიკა

ნახვები:

8010

რეიტინგი:

4,8

მკითხველთა რეცენზია

საშუალო შეფასება

(6) რეცენზია

4.8

რეიტინგის განაწილება

5

[5]
4

[1]
3

[0]
2

[0]
1

[0]

წიგნის შესახებ

ყმაწვილი წიგნი I

ფიოდორ დოსტოევსკი

8010 ნახვა

წასაკითხი

რჩეული

4 ლარი

ყიდვა

სარჩევი

ყდა
ნაწილი პირველი -   თავი პირველი -   I
II 
III 
IV 
V 
VI 
VII 
VIII 
თავი მეორე -   I
II 
III 
IV 
თავი მესამე -   I
II 
III 
IV 
V 
VI 
თავი მეოთხე -   I
II 
III 
IV 
თავი მეხუთე -   I
II 
III 
IV 
თავი მეექვსე -   I 
II 
III 
IV 
თავი მეშვიდე -   I
II 
III 
IV 
თავი მერვე -   I
II 
III 
თავი მეცხრე -   I
II 
III 
IV  
V 
თავი მეათე -   I
II 
IV 
V  
ნაწილი მეორე -   თავი პირველი -   I
II  
III 
IV  
თავი მეორე -   I
II 
III 
თავი მესამე -   I
II 
III 
IV 
თავი მეოთხე -   I
II 
თავი მეხუთე -   I
II  
III

ნაწილი პირველი -   თავი პირველი -   I ვეღარ მოვითმინე და ჩავუჯექი ცხოვრების სარბიელზე ჩემი პირველი ნაბიჯის ამ ისტორიის აღწერას, თუმცა უამისობაც შემეძლო. ერთი რამ ვიცი დანამდვილებით; ას წლამდე რომ ვიცოცხლო, ხელმეორედ აღარასოდეს დავუბრუნდები ჩემი ავტობიოგრაფიის წერას. ზედმეტად უნდა გიყვარდეს შენი თავი, რომ საკუთარ თავზე წერდე და არ შეგრცხვეს. იმითღა ვიმართლებ თავს, რომ არ ვწერ იმისთვის, რისთვისაც წერენ ყველანი, ესე იგი, არ ვწერ იმისთვის, რომ მკითხველმა შემაქოს. თუ უცებ აზრად მომივიდა, სიტყვასიტყვით ჩამეწერა ყველაფერი, რაც თავს გადამხდა შარშანს აქეთ, ეს იმიტომ, რომ ასეთი იყო ჩემი შინაგანი მოთხოვნილება, ისე შემძრა ყოველივე განცდილ-გადატანილმა. მე ვწერ მხოლოდ ამბებს და ყველანაირად თავს ვარიდებ რაიმე გარეშეს, მეტადრე ლიტერატურულ კაზმულობას: ლიტერატორი წერს მთელი ოცდაათი წელიწადი და ბოლოს სულაც არ იცის, რისთვის წერდა ამდენ წელიწადს... მე ლიტერატორი არ გახლავართ, არც მინდა ვიყო. და ჩემი სულიერი ამბებისა და განცდათა ლამაზი აღწერის ლიტერატურულ ბაზარზე გატანასაც უზრდელობად და სულმდაბლობად მივიჩნევდი. გულისტკენით კი ვგრძნობ, მგონი, ამას მთლად ვერ მოვახერხებ და ალბათ მაინც აღვწერ განცდებსა და ფიქრებს (იქნებ უხამსსაც): ისე გამხრწნელად მოქმედებს ადამიანზე ყოველგვარი ლიტერატურული საქმიანობა, თუნდაც მხოლოდ და მხოლოდ საკუთარი თავისთვის წამოწყებული, ფიქრები კი იქნებ მეტისმეტად უხამსიც იყოს, რადგან ადვილი შესაძლებელია, იმას, რასაც შენ თვითონ აფასებ, სხვის თვალში არავითარი ღირებულება არ ჰქონდეს, მაგრამ ამას თავი დავანებოთ. თუმცა, აი, ესეც წინასიტყვაობა, სხვა ამგვარი აღარაფერი იქნება. ახლა საქმეს მივხედოთ; თუმცა, არაფერია იმაზე უფრო თავსამტვრევი, ვიდრე რაიმე საქმის ან იქნებ, ყოველი საქმის წამოწყება. 