*
როგორ შეიძლება შოკოლადზე არ დავწერო – ვთქვი ამ დილით და საძინებელი ოთახიდან ფეხაკრეფით გამოვიპარე, რომ ჩემს ოთხი თვის შვილს არ გაღვიძებოდა. გასვლამდე მის პატარა საწოლს შევხედე, ჯერჯერობით სიმშვიდეა, სძინავს, სიზმრის ანგელოზებთან ერთად თამაშობს – სახე ხან გაებადრება, ხან კოპებს შეკრავს – შემიძლია საათობით ვუყურო.
რა კავშირია შოკოლადსა და ჩემს პატარა ბიჭს შორის – რა თქმა უნდა, ლოგიკური კითხვა გაუჩნდება მკითხველს. – ბევრი, ძალიან ბევრი, სიტკბოც და სიმწარეც ერთნაირი აქვთ, უძილობასაც ერთნაირად იწვევენ, არცერთი არასდროს არ არის ბევრი, ჩემს პირველ წიგნს “ შოკოლადი ” ჰქვია და ჩემს პირველ შვილს თხილიანი შოკოლადივით მრგვალი და პრიალა თვალები აქვს. თანაც ორივე საახალწლო საჩუქარია.
პირველ იანვარს გაჩნდა ჩემი ბიჭი და პირველი იანვარი ჩემს პირად სადღესასწაულო კალენდარში შოკოლადის დღეა. არასდროს ამდენი შოკოლადი არ არის ირგვლივ, როგორც ახალი წლის დილას. ასე რომ, დღეს შოკოლადის დესერტებზე და ჩემს ლოყებგაბერილ პატარაზე მინდა მოგიყვეთ.
ჩუქება
