ტიციან ტაბიძე
ტაბიძე ტიციან იუსტინეს ძე, 21. III (2. ივ) 1898 სოფ. ჭყვიში, ახლანდელი ვანის რაიონი — 1937, ქართველი პოეტი. დაიბადა მღვდლის ოჯახში. 1905 წლიდან სწავლობდა ქუთაისის კლასიკურ გიმნაზიაში. მისი ნოველები, მინიატურები და ლექსები უკვე 1911 წლიდან იბეჭდებოდა ”კოლხიდაში”, ”სახალხო გაზეთში”, ”ერში”, ”თეატრი და ცხოვრებაში”. 1911 წლიდან სწავლობდა მოსკოვის უნივერსიტეტის ფილოლოგიის ფაკულტეტზე. მის პოეზიაში დეკადენტური განწყობილებანი საქართველოში საბჭოთა ხელისუფლების დამყარების შემდეგაც ერთბაშად არ შეცვლილა და არ აღმოფხვრილა. მისი პოეტურ-შემოქმედებითი ევოლუცია გამოიხატა, ერთი მხრივ, პოეტური გამოსახვის საშუალებათა მეტი სისადავით, ხოლო მეორეს მხრივ, ცხოვრებასთან მიახლოებით. მის შემოქმედებაში წარმოჩინდა ახალი სინამდვილე, სოციალური მშენებლობა (პიესები ”თვრამეტი წელი”, ”რიონი - პორტი”, ”გულდაგულ”, 1928 წ. და სხვ.). პოეტის ფართო თვალსაწიერს ცხადყოფდა მისი წერილები ლიტერატურისა და ხელოვნების მოღვაწეებზე. ტ. ტაბიძეს ეკუთვნის თარგმანები ფრანგული და რუსული ენებიდან. მან თარგმნა ა. პუშკინის, ი. ბუნინის, ვ. მაიაკოვსკის, ლ. არაგონისა და სხვათა თხზულებები. 1935 წელს მოსკოვში გამოიცა მისი პოეტური კრებული რუსულ ენაზე. ტიციანის ლექსები თარგმნილია ფრანგულ, ინგლისურ, პოლონურ, იტალიურ და სხვა ენებზე.
ჩუქება
