ტალღა
ის სიტყვები, რომლებიც თითქოს საიდანღაც მოდიან ჩვენთან და ლექსებად იქცევიან ხოლმე, უადრესატონი არიან. ეს ჩვენ ვითვისებთ და ვითავისებთ მათ. გააჩნია, ვინ რას და ვინ როგორ, მაგრამ ალბათ იმას და ალბათ ისე, რაც უფრო ჩვენად მიგვაჩნია და რის ჩვენობის დამტკიცებაც მართლა შეგვიძლია; უფლისგან ჩვენს წილს მისამართის გარეშე ვღებულობთ.
ამ კრებულში შესული ლექსებიც ისე მოვიდნენ ჩემამდე, რომ გზავნილს ადრესატი არ ეწერა. ეს ლექსები (სიტყვები) ალბათ ყველაზე მეტად მე მსურდა, მე მჭირდებოდა და ასე იმიტომ მოხდა. ახლა მე ვგზავნი მათ ლექსებს (სიტყვებს) ... ვგზავნი უადრესატოდ: დაე, ადრესატმა ეს გზავნილი თვითონ იპოვოს...
ავტორი
ჩემამდე უამრავი იყო,
ჩემ შემდეგაც მრავალნი მოდიან.
ეს წუთი კი ჩემია
და მოვრბივარ ხელებგაშლილი.
მინდა მოგეხვიო, ხმელეთო,
და შენთან ჩახუტებაში
გავქრე.
ჩუქება
