ქალთარაფერა

ნინო თარხნიშვილი

2006 წელი | დიოგენე

პოეზია

8,037 ნახვა

(0 რეცენზია /0 შეფასება)

მსურს წავიკითხო

ჩემი რჩეული

3.85

ყიდვა

ჩუქება

საბას ნომინანტი

ანოტაცია

ახალგაზრდა მწერლების, ნინო თარხნიშვილისა და ეკა ქევანიშვილის ერთობლივი სადებიუტო ნამუშევარი: ნინო თარხნიშვილის მინიატურები და ეკა ქევანიშვილის ლექსები.

ვრცლად

რეკომენდებული ელ. წიგნები

დაწვრილებით ელ. წიგნის შესახებ

ელ. წიგნის მახასიათებლები

ISBN - 13:

99940-45-94-6

სათაური:

ქალთარაფერა

ავტორი:

ნინო თარხნიშვილი

გამომცემელი:

დიოგენე

გამოცემის თარიღი:

2006

საბას პრემია:

ნომინანტი

გვერდები:

კატეგორია:

პოეზია

ნახვები:

8037

რეიტინგი:

მკითხველთა რეცენზია

საშუალო შეფასება

(0) რეცენზია

რეიტინგის განაწილება

5

[0]
4

[0]
3

[0]
2

[0]
1

[0]

წიგნის შესახებ

ქალთარაფერა

ნინო თარხნიშვილი

8037 ნახვა

წასაკითხი

რჩეული

3.85 ლარი

ყიდვა

სარჩევი

ყდა
მისის კაცობრიობა
* * *
მე ვარ
აი მე
ჩემი მისამართია სალხინებელი
შენი ნეკნი
ის დღე
ნინო
ბარათი შენ
თოჯინა
მაისი და ბებო
საზამთრო
ცოლი
ავტომოპასუხე
იასამნები
გული
ველოსიპედი
ბოჩოლა
ნეგატივი
მონადირე
***
შობის ღამე
აღდგომის ღამე
მანდარინი
ქოთნის ყვავილი
სიბერემდე
დამავიწყდა
aარ მინდა
ფიფქები
სტუმრები
მატლი
ატმის ხე
სიტყვები
სიზმარი
მაკლია
ქურდი
მაწვნის დედა
ნარდი გახდაზე
ცხრა მთა
მე მატყუარა
ერთი ვერცხლი
დედამიწა
იავნანა
ატია და ბატია
ჩემი ორი შვილი
ორი სიტყვით ჩემს შორეულ წარსულზე
ზაფხული 2003
...
...
შემოდგომა 2003
...
...
ზამთარი 2005
...
...
...
ორი სიტყვით ჩემს ახლო წარსულზე...
...
...
...
...

მისის კაცობრიობა მინდა, რომ შავ თმებს შენ მვარცხნიდე.
ისიც მინდა, რომ სათვალის მინებს შენი მაისურით მიწმენდდე.
კიდევ მინდა, რომ დილაობით, თოხლო კვერცხს შენი ხელით მიფცქვნიდე.
მინდა, ისევ მბანდე ფეხებს, როგორც მაშინ, მუცელი რომ მიშლიდა და მე ვერ ვიბანდი, შენ კი დამცინოდი, მერე კი ტყავის გაძრობამდე გულიანად მიხეხავდი ტანს, თითქოს ასი წლის დასაბანი ვიყავი...
მინდა, ძილის წინ ჩემს ლოგინთან ანთებულ წითელ ნათურას აქრობდე, საბანს მაფარებდე და პატარა ბავშვივით მეუბნებოდე დაიძინე ახლავე, ჩქარა თვალები დახუჭე და დაიძინე...
მე კი სარკის წინ ვდგავარ...
ერთი ძუძუ მეორეზე დიდი მაქვს (რძე დაგიშრება და ისიც დაგიპატარავდებაო).
მუცელი ხბოს პირში ნაღეჭი ქაღალდივითა მაქვს დაჭმუჭნული (დრო გავა და გაგისწორდებაო), ფეხები 22 წლის წინანდელი მდუღარე წყლის ნაკვალევითა მაქვს დახაზული (22 წლის წინაც არწმუნებდნენ დედაჩემს, გაიზრდება და გაუვლისო), შენ კი მაინც მეუბნები, მისის კაცობრიობა ხარო...
გინდა და ვარ...