01 - ღამის კლუბში შოთა: ქართველი ხართ?
თინა: ბატონო?
შოთა: ქართველი ხართ-მეთქი?
თინა: როგორ მიხვდით?
შოთა: ტანმა მიგრძნო. ცუდად ხომ არა ხართ?
თინა: ეგეც იგრძენით?
შოთა: არა, მაგას ვხედავ.
თინა: და ისე, უზრდელი არ გეგონოთ, მაგრამ ამხელა კაცს აქ რა გინდათ?
შოთა: მაინც რამხელა ვარ?
თინა: არ ვიცი...
შოთა: გამოიცანით. აბა, რამდენის ვიქნები.
თინა: სამოცამდე.... რა...?
შოთა: არ მიყვარს უტაქტო ადამიანები.
თინა: მაპატიეთ... მოდი, შენობით ვილაპარაკოთ, ხო?
შოთა: გავიმეორო?
თინა: რა უცნაურია, რომ ზუსტად ახლა შემხვდი, ამ სიტუაციაში, თან მამაჩემის ტოლი კაცი.
შოთა: რა სიტუაციაში?
თინა: მართალი იყავი.
შოთა: რაში ვიყავი მართალი?
თინა: ძალიან ცუდად ვარ.
შოთა: რამე გაქვს მიღებული?
თინა: აქ ყველა კაიფობს, რა კითხვაა.
შოთა: რა მიიღე, იცი მაინც?
თინა: და შენ ექიმი ხარ?
შოთა: მთლად ექიმი არა, მაგრამ ფსიქოთერაპევტი ვარ... რა გაცინებს?
თინა: შეუძლებელია.
შოთა: რა არის შეუძლებელი?
თინა: მეკაიფები, ხო?
შოთა: ვერაფერი ვერ გავიგე.
თინა: მამაჩემმა გამოგაგზავნა, ხო?
შოთა: ვინ არის მამაშენი?
თინა: ისევ მეკაიფები.
შოთა: რატომ? ვინმე ძალიან ცნობილია და აუცილებლად უნდა ვიცოდე?
თინა: რა ბედნიერი ხარ, თუ მართლა არ იცი.
შოთა: მოკლედ, არა, არ ვიცი, ვინ არის მამაშენი. 30 წელია ბერლინში ვცხოვრობ, შოთა მქვია და მართლა ფსიქოთერაპევტი ვარ.
თინა: თინა.
შოთა: თინა თუ თინიკო?
თინა: თინიკოს მამაჩემი მეძახის და მეზიზღება.
შოთა: დარწმუნებული ხარ, რომ კარგად ხარ?
თინა: არა მიშავს, ცოტასაც გავუძლებ და მერე მორჩა...
შოთა: რა...?
თინა: ისე, გერმანულად რატომ ვლაპარაკობთ? (გადადის ქართულზე) ქართული დაგავიწყდა?
შოთა: არა, არ დამვიწყებია. სხვათა შორის, სულ გეშლება აკუზატივი და დატივი, მაგრამ მე ტაქტიანი კაცი ვარ და არ გისწორებ... მოიცა, რა გჭირს?
თინა: ამასწინათ რაღაცა სტატია წავიკითხე, თურმე ევროპაში კაცების მხოლოდ 8% იკლავს თავს წამლებით...
შოთა: რა? დალიე რამე?
თინა: ... და ქალების 24,7% პროცენტი...
შოთა: რა დალიე, მითხარი.
თინა: დიაზეპამი და რაღაცა კიდევ, წნევის დამწევი... სევიკარი თუ რაღაცა...
შოთა: რამდენი?
თინა: არ მახსოვს. ცუდად ვარ.
შოთა: შემომხედე, თინა! შემომხედე, თვალებში მიყურე და არ ჩაგეძინოს!
თინა: აა, ნუ მირტყამ, ყლეო!
შოთა: თვალებში მიყურე, თინა!