***
მომავალი თაობებისთვის წარმოუდგენელი იქნება იმის გააზრება, რომ მას შემდეგ, რაც ერთხელ განათდა, რატომღა გვიწევდა ისევ ამგვარ წყვდიადში ცხოვრება.
კასტელიო, De arte dubitandi (დაეჭვების ხელოვნების შესახებ.), 1562 წ.
Celui qui tombe obstiné en son courage, qui, pour quelque danger de la mort voisine, ne relâche aucun point de son assurance, qui regarde encore, en rendant l’âme, son ennemi d’une vue ferme et dédaigneuse, il est battu, non pas de nous, mais de la fortune; il est tué, non pas vaincu: les plus vaillants sont parfois les plus infortunés. Aussi y a-t-il des pertes triomphantes à l’envi des victoires (ის, ვინც დაეცა ისე, რომ არ უღალატია თავისი ვაჟკაცობისთვის, დაცემულიც კი აგრძელებდა ბრძოლას; ის, ვინც სიკვდილის მუქარის წინაშეც ინარჩუნებდა თავდაჯერებას, ის, ვინც უკანასკნელი ამოსუნთქვის დროსაც იყო მტკიცე და მძულვარე მზერით შეჰყურებდა მტერს, კვდება, მაგრამ დამარცხებული არ არის. ხშირად ყველაზე მამაცნი ყველაზე უიღბლონიც არიან. არსებობს კი ისეთი დიდებული მარცხი, რომელიც გამარჯვებულის შურს იწვევს?)...
მონტენი
ჩუქება
