ქრისტეშობისთვის მზადება ახალი წელი
სახელითა მამისაითა და ძისაითა და წმიდისა სული საითა!
რამდენიმე დღეში ქრისტეშობის ბრწყინვალე დღე სასწაულს ვიზე იმებთ. რამდენიმე დღეში შევიგრძნობთ საოცრებას. თითოეული იმის შესაბამისად, თუ რა საზომით გაუღებს გულს უფალს; თუ როგორ იღვაწა მოყვასის სიყვა რულით, როგორ ეცადა, როგორ უერთ გულა უფალს ეკლესიის, მოძღვრის მორჩილებით. რა საოცრებას? – ღმერთს მოეფერო, ღმერთი გულში ჩაიკრა, რადგან ის ჩვილად იხილვების სულ ცოტა ხანში.
ეს არის განსაცვიფრებელი საოცრება, სასწაულთა სას წაული. ჭეშმარიტად ბრძანებს საყვირი ღმრთისა იო ანე ოქროპირი, რომ ყველაზე დიდი სასწაული, ანუ ნი შანი უფლისაგან, რომ ის ჩვენთან, თავის საყვარელ შვი ლებთანაა სწორედ ის არის, რომ ღმერთი ადამიანად მო ვიდა, განკაცდა. ყველაფერი უკვე აქედანაა გამომ დინარე. რაც მერე მოხდა მაცხოვრის ამქვეყნიურ ცხოვრებაში და მოხ დება თითოეული ჩვენგანის ცხოვრებაში, ამ სასწაულის შედეგია.
სიყვარულის უდიდესი გამოვლინებაა, რომ ღმერთმა ინება და მონის ხატი მიიღო, ამგვარად მოვიდა. მოვიდა არა პატივისთვის, არამედ იმისთვის, რომ შეურაცხყოფილ იქნას საკუთარი შვილებისაგან. ღმერთი თავისთავად არის სიყვარული, მაგრამ მან ჩვენს დასანახად, ჩვენთვის ხელშესახებად ინება სიყვარულის გამოვლინება. რამდენიმე დღეში, თუ უფალი ინებებს, მოგვეცემა საშუალება, ღამისთევით ვწიროთ და შეძლებისდა გვარად, ლოცვით, უსისხლო მსხვერპლის შეწირვით, ღმრთის სიტყვის ქადაგებით, გულის გახსნით მოვეფეროთ უფალს. როგორც გითხარით, საშუალება გვეძლევა, გულში ჩავიკრათ ჩვილი იესო. ასეც ლოცავს ხოლმე ეკლესია ამ დროს თავის შვილებს: – თქვენს გულებშიც შობილიყოს ყრმა მაცხოვარი!
ჩვილი ბავშვი ხომ საყვარელი არსებაა. წარმოიდგინეთ, ისეთი საყვარელი და საოცარია, რომ ყველაზე გულქვა ადამიანსაც კი გაამხი არულებს, თუნდაც რამდენიმე წამით ადამიანად აქცევს. რატომ არის ჩვილი ბავშვი ასეთი საყვარელი? არა მარტო იმიტომ, რომ იგი პატარა და უსუსურია, არა მედ, მიუხედავად იმისა, რომ ბუნება ადამისმიერი აქვს და ცოდ ვისკენ მიდრეკილი, პიროვნულად უმანკოა. მას ჯერ ცოდვა არ ჩაუდენია. ამ პიროვნული სიწმიდის გამოა საყვა რელი და არა ბუნებითი სიწმიდის გამო. ბავშვი ბუნებით წმიდა არ არის, იმიტომაც ვნათლავთ. იგი ადამის ცოდვას ატა რებს, მაგრამ პიროვნულ სიწმიდეს ისეთი ძალა აქვს, რომ ყველაზე გულქვა ადამიანსაც კი სიხარულს მიანიჭებს. წარმოიდგინეთ, როგორი იქნებოდა ჩვილი მაცხო ვარი. ამის წარმოდგენა ჩვენ, ალბათ, სისრულით არ შეგვიძლია.
უკვე დღეს, ეკლესია გარკვეული საკითხავებით მიგვა ნიშნებს, რომ ვუახლოვდებით ამ ბრწყინვალე დღე სასწაულს, დღევანდელი სახარების საკითხავი სწორედ ქრისტეშობას უკავშირდება. დღევანდელ დღეს ქრისტეშობის წინა კვირა დღესაც უწოდებენ.
საშუალება რომ მოგვეცეს ცოტათი მაინც მივხვდეთ, რას ნიშნავს ღმრთის განკაცება, ჩვილი მაცხოვარი, ცოტათი მაინც რომ განვიცადოთ ის სიხარული, რაც მწყემსებმა და მოგვებმა განიცადეს, როდესაც მივიდნენ და თაყვანი სცეს მას, ცოტათი მაინც რომ გავხდეთ თანამონაწილენი, ისიც უნდა ვიცოდეთ, რომ ეს უფრო მეტად ეკლესიის წიაღშია შესაძლებელი.
მსახურების დროს – იმ მადლის მიერ, რომელიც ეკლე სიაშია, ჩვენ სხვა სამყაროში ვიმყოფებით. სხვა საკითხია, როცა ადამიანი ამას ვერ გრძნობს. რადგან გული აქვს უფლის მიმართ დახურული. ეკლესიაში ზეცა არის გახსნილი, განსაკუთრებით წირვის დროს. აქ ჩვენთან ერთად იმყოფებიან ზეციურნი ძალნი, ხარობენ და ადიდებენ უფალს. აქ იმ ადამიანთა სულებიც ისმენენ ჩვენს ლოცვას, რომლებსაც ვიხსენებთ (ვგულისხმობ გარდაცვალებულებს). აქ სხვა სამყაროა. ჩვენ აქ რეალურად ვიმყოფებით ახალი აღთქმის საღმრთო ისტორიაში, რეალურად გვეძლევა საშუალება, ქრისტეს ამქვეყნიური ცხოვრების თანამონაწილენი გავხ დეთ.
როცა ადამიანი ამგვარ საკითხებზე ფიქრობს, დამერ წმუნეთ, მას არ ეცლება იმისათვის, რომ ტაძარში, მით უმეტეს, ღმრთისმსახურების დროს ისაუბროს. ხშირად არის შემთხვევა, ზიარების მომლოდინე ადამიანები, როდესაც ზიარების რიგში დგანან (ცოტა უხერხული სიტყვაა), ლაპა რაკობენ ხოლმე. შე დალოცვილო, მართლა რიგში ხომ არ ხარ? როგორ იქცევი! შენ ხომ უფალს უნდა შეხვდე! უფალი ამბობს, ვინც ეზიარება, მე მასში შევდივარო. სამყაროს შემოქმედი შენთან უნდა შემოვიდეს. შენ კი დგახარ და ლაპარაკობ.
ასეთ დროს ადამიანს წარმოდგენაც კი არ აქვს, თუ სად იმყოფება, რას აკეთებს. ისე არის რა! ჩვენ ხშირად გვითქვამს, რომ ღმერთთან „ ისე რა “ არ გამოვა. ღმერთთან უნდა იყო სრულად, სანახევროდ ვერ იქნები. ადამიანს რეალურად უნდა ჰქონდეს იმის
ჩუქება
