გიორგი შონია
წინასიტყვაობა
არ მიყვარს რჩევების მიცემა. გზის დალოცვასაც ყოველთვის ვერიდები. მიმაჩნია, რომ ამის უფლება არ მაქვს. ტერმინ "ახალგაზრდა შემოქმედსაც" ვერ ვიტან. ამიტომაც მხოლოდ ჩემს აზრს გამოვთქვამ.
გიორგი შონია ძალიან საინტერესო ავტორია. მომწონს, როგორ შეულამაზებლად, გულწრფელად, ხშირად ხისტადაც შევყავართ საკუთარ სამყაროში. მისი ხმა ნამდვილია და არა დაყენებული. პოეტისთვის ეს საკმაოდ მნიშვნელოვანია – სამყარო დამოუკიდებლად შეიგრძნოს, გვაჩვენოს ისეთი, როგორსაც მხოლოდ ის ხედავს, ყავარჯენი გადააგდოს და თამამად იმოძრაოს დროსა თუ სივრცეში, დაცემის არ შეეშინდეს, არც გზის გაგრძელების...
მანძილს მხოლოდ ლექსები ფარავენ.
გაგა ნახუცრიშვილი
ჩემი გზა
სიდს
ჩემს გოგოს დიდი ძუძუები და კეთილი გული აქვს,
მას არ უყვარს ორალური სექსი და თანამედროვე
ქართული ლიტერატურა,
მას არც ჩემი ლექსები მოსწონს,
მაგრამ მოსწონს ჩემი კოცნა.
უნდა ვაღიარო, რომ კოცნა ბევრად კარგად გამომდის, ვიდრე წერა
და ის ამბობს, რომ როცა ისე წერას ვისწავლი,
როგორც ვკოცნი,
ანუ ვისწავლი გამოვხატო ბოლომდე საკუთარი თავი,
ისე, რომ ამით სხვებს მივანიჭო სიამოვნება,
ნობელს მომცემენ.
მე მჯერა მისი
და მისი დიდი ძუძუების,
რომლებიც ღმერთის არსებობაზე მაფიქრებენ
და ეს მშვენიერია.
მისი კოცნისას სულიწმინდა გადმოდის ჩემში
და პოლიეთილენის ნაზი ფრთებით იგერიებს
ყოველდღიურ ნერვიულ შეტევებს
და ჩემი ნევროზიც უკვალოდ ქრება
და მე ვხვდები კეთილი
და ტელევიზორის ეკრანიდან კოცნას ვუგზავნი ზედმეტად გაუნათლებელ პარლამენტარებს
და "ასავალ-დასავალის" ნეო-ფაშისტ ჟურნალისტებს
და ჩემი ბიზნესის ფაკულტეტის კურსელებს,
რომელთაც ერთი სული აქვთ როდის მცემენ
ჩემი კონტექსტებიდან ამოვარდნილი ფრაზების გამო.
მაგრამ მე ძლიერი ვარ,
მიუხედავად იმისა, რომ 63 კილოს ვიწონი,
თვალები ჩაცვენილი
და მკერდი ჩავარდნილი მაქვს,
მე მზად ვარ ნებისმიერ მათგანს გული გადავუშალო
(მე ვიცი, რომ ისინი სიყვარულის ნაკლებობას განიცდიან.
მათ არ აძლევენ შეყვარებულები და საზოგადოებაში თავს ვერ იმკვიდრებენ.
მათ უმრავლესობას არც ორიენტირი აქვს
და არც რამე ცხოვრებისეული რაციონი),
მათ, ვისაც არაფერი სმენიათ ბუნებრივი გადარჩევის,
ტრისტან ტცარასა
და ტონი კეის შესახებ
და ვუთხრა, რომ ყველა ეს ჩემი გამოხდომა,
რომლებიც მათ სიმშვიდეს ურღვევს
ჩემივე უსუსურობისა და შერყეული თვითრწმენის ბრალია
და მათ სრულებით არაფერს ვერჩი
და რომ გულის სიღრმეში ისეთივე მშვიდი და უკონფლიქტო ვარ,
როგორც საქართველოს პრეზიდენტი
და არც ეპატაჟები მიტაცებს,
უბრალოდ, მინდა, რომ ხანდახან მაინც უფრო
მეტი ვიყო,
ვიდრე გიორგი შონია.
ეს ყველაფერი კარგად იცის ჩემმა გოგომ,
რომელსაც დიდი ძუძები და კეთილი გული აქვს.
მან ისიც იცის, რატომ მიცემს გული გამალებით,
როცა ფანჯრიდან ვუყურებთ მორიგ გათენებას,
დღეს, რომელიც ახალს არაფერს გვპირდება,
გარდა ჭიქა ყავისა და ერთმანეთისა
და ჩვენც ერთმანეთით სავსენი
ფანჯრიდან ვუყურებთ, როგორ მიიზლაზნებიან
ყვითელი ავტობუსები
სააკაძის მოედანზე,
როგორ გამოდიან ადამიანები კორპუსებიდან
და როგორ მოათრევენ უძინარ სხეულებს,
რათა კიდევ ერთხელ გაამაგრონ ყოველდღიურობის რუტინული კედლები,
რომელიც ჯიუტად არ აპირებს ჩამონგრევას.
ჩვენ ვართ ორი ცოცხალი მოწმე იმისა,
თუ როგორ იღვიძებს მკვდრების ქალაქი.
ცარიელი თავი
მე ვწერ ცარიელი თავით.
ცარიელია ყველა ჩემი სიტყვა,
ცარიელია ჩემი გრძნობები,
ამიტომ გატყუებ, როცა გეუბნები,
რომ მიყვარხარ,
რადგან ვგრძნობ, რომ სრულიად ცარიელი ვარ.
ეს ლექსიც ცარიელია.
ეს ლექსის ფიტულია,
რომელიც ტივტივებს ყოველდღიური
იმედგაცრუებების თავზე,
ზეცაც ცარიელია
და მასში ღმერთის ძიება უშედეგოა.
ახლა ღმერთიც ცარიელია
და, რა თქმა უნდა,
მისდამი აღვლენილი ყველა ლოცვაც ცარიელია.
და მე გეუბნები შენ,
სიცარიელე შევავსოთ, როგორც კროსვორდი.
შევავსოთ ერთმანეთის სხეულები,
ერთმანეთის დაღლილი სხეულები,
ერთმანეთის საშინლად დაღლილი სხეულები.
მე მიყვარს სუნთქვა, როცა ჩემი ფილტვები
ივსება შენი შიშველი სხეულის სუნით
და ვგრძნობ, როგორ იკავებ
ადგილს ჩემში,
ექსკლუზიურად შენთვის განკუთვნილ ადგილს
და ბედნიერი ვარ.
რადგან არ ვარ ცარიელი,
რადგან მაქვს სხეულში ადგილი,
სადაც შემიძლია დავიმალო,
ყოველდღიური გაურკვევლობებისგან დავიმალო,
რადგან მაქვს ძალა,
რომ ფეხზე დავდგე
და გავიარო ღამით ცარიელ ქუჩებში,
და ვიყო უფრო კეთილი,
და ღიმილები დაბრუნდნენ ცივი ქვეყნებიდან,
და სახის ნაკვთებზე დაიკავონ თავიანთი ადგილი.
უნდა მოგწერო სრულიად ბანალური SMS-ი
უბრალოდ იმიტომ, რომ შეგახსენო
ჩემი სიცარიელის შესახებ,
შენი სიცარიელის შესახებ,
ჩვენი სიცარიელის შესახებ,
რომელიც გადავლახეთ,
რომელიც შევავსეთ.
ფენიქსის ეფექტი
"არამზადებს უნდა ელაპარაკო პირდაპირ, ენის მოჩლექვის გარეშე".
ალექსანდრ ბრენერი
ლუკა ეხვაიას
I
ყველაფერი დაიწყო იმით,
რომ ჩვენ მოგვბეზრდა მათთან ცხოვრება.
ფართოდ გავახილეთ თვალები
და დავინახეთ მათი სახეები,
ხარხარებდნენ
და მათი ამაზრზენი ხარხარი მოედო ჩვენს
ჩუქება
