ლექსები 2003 - 2013

ბესიკ ხარანაული

2013 წელი | ინტელექტი

პოეზია

5,731 ნახვა

(0 რეცენზია /1 შეფასება)

მსურს წავიკითხო

ჩემი რჩეული

ყიდვა

ჩუქება

საბას ლაურეატი

ანოტაცია

"2003-2013 წლებით დათარიღებული კრებული იმ ლექსებს აერთიანებს, რომლებიც ეპიკური წიგნებიდან მეტაფიზიკურ წიგნებამდე წუთ-წამიანი ამოსუნთქვის ჟამს ""დაიმღერა"" ბესიკ ხარანაულმა. სიმღერას ტყუილად არ ვახსენებთ, ეს ლექსები შეგვიძლია სიმღერის ჟანრსაც მივაკუთვნოთ, თუკი ეს ჟანრი საერთოდ არსებობს ლიტერატურაში და თუკი ის ხალხური ინტონაციისა და მსოფლხედვის გამოხატულებად ისედაც აქცია ერთი-ორმა დიდმა მელექსემ და პოეტმა. თვითმყოფად სილაღესთან ერთად, ამ პოეზიას თან დიდი ფიქრისა და ტკივილის ნაკადი ახლავს. ეს ყოველივე კი ისეთ ენაში მთლიანდება, რომელსაც მეტა-პოეზიაში აქვს სათავე და ჩვენს სინამდვილეში კი დღესასწაულად ითარგმანება."

ვრცლად

რეკომენდებული ელ. წიგნები

დაწვრილებით ელ. წიგნის შესახებ

ელ. წიგნის მახასიათებლები

ISBN - 13:

978-9941-454-26-4

სათაური:

ლექსები 2003 - 2013

ავტორი:

ბესიკ ხარანაული

გამომცემელი:

ინტელექტი

გამოცემის თარიღი:

2013

საბას პრემია:

ლაურეატი

გვერდები:

148

კატეგორია:

პოეზია

ნახვები:

5731

რეიტინგი:

მკითხველთა რეცენზია

საშუალო შეფასება

(1) რეცენზია

რეიტინგის განაწილება

5

[1]
4

[0]
3

[0]
2

[0]
1

[0]

წიგნის შესახებ

ლექსები 2003 - 2013

ბესიკ ხარანაული

5731 ნახვა

წასაკითხი

რჩეული

3 ლარი

ყიდვა

სარჩევი

ყდა
წინასიტყვაობა 
მეფე-პოეტი 
ცუკანი 
ცუკანის თეთრმა პერანგმა... 
ღამე ცუკანთან... 
თავსაცინარი 
ფანჯრები სულ დამეჩრდილა 
ორი შელოცვა 
ბოდიშს გიხდი, საქართველოვ!.. 
გოგოს ფეხი აუცურდა სისხლის ნატალახევშიო 
გაზაფხული ხომ დავკარგე, მექნება კი ზაფხული? 
არის დრო, ადამიანი...  
სიმღერა 
რატომა გქვია სამშობლოვ, ასეთი მწარე სახელი 
დამაღამებინე, გამათენებინე! 
გაზაფხულდა, საქართველო! 
სტატისტი  
* * * 
* * *(გადაჭრილი თავი ადგათ, რომ არ წაიკითხონ რამე,) 
* * *(მიიჟეჟა-მოიჟეჟა, მაგრამ რკინის კვერია) 
* * *(არ იყო მშვიდი, მიწის პატრონო, ) 
* * * 
* * * 
* * *(ცხოვრება სხვაა, სხვა გზისაა და სხვა დროსია,) 
* * * 
კაცი და სახლი 
* * *(კარგი და ცუდი გარემოების მიხედვითაა) 
მათხოვარი  
* * *(ტკბილისა ჭამასა ზედა ვბრკოლდები ) 
* * *(რაც კარგი არის, ღმერთმანი, ) 
* * *(ისე მიყურებენ ზოგნი, ჯამში ვიყო თითქოს ლუკმა, ) 
* * * (სიღარიბე ისე მარადიულია, ) 
* * *(კაცის ნაწერი კაცზე – ახია!) 
სხვა სიმღერა 
* * *(გვარი დავაჯიბროთ) 
* * *(განა კი ვიცოდი, ვინ იყო პოეტი,) 
* * *(განვაცხადო უნდა აწვე, ) 
* * *(მე სუყველა მიმატოვებს,) 
* * *(თითქოს კაცი ვარ ნასწავლი,) 
* * *(მე ის მიკვირს, როდის წერდნენ, ჩვენი მეფე-პოეტები,) 
* * *(დავდივარ და ვერ გპოულობ, თიანეთში – თიანეთო,) 
ორი ბერფუყი 
* * *(– მაგ ქაღალდში რა ამოგდის,) 
* * *(ყველაფერმა გიღალატა,) 
რომელ-ა მიწა? 
სრული თავგადასავალი 
ლექსი როდი არის სარკე 
ამის მოუბარი...  
ნამდვილი ამბავი 
ეშმაკთა უეშმაკესი 
შინმოუსვლელი ქალები 
უ-ფქა-ღა-ყაშ 
* * *(ჩემო ქალავ, რითმიონო, უ-ვაჟ, უ-აკ, უ-კტიონო...) 
ვისი – ვისშია?! 
ასაკი 
მე-ბესარიონის დაუგეგმავი დიალოგი აჩრდილთან 
* * *(მენატრება სიყვარული, მენატრება ძალიან, ) 
* * *(აადეო, ადეო, წასვლას გაემზადეო, აეცალე საწოლსა, ) 
* * *(ბედაური ვარ ავბედი, ) 
* * *(დაღლილი ვიყავ, გვემული, ) 
* * *(დაიძინე, ძველო, მწველო, მსმელო, მფსმელო, ) 
* * *(ჩიტი რომ ვიყო დაგასკინტლებდი,) 
* * *(დაუბერე სულის ქურავ,) 
* * *(ამდენი წვალება) 
* * *(– ცუდად შრომაი!) 
* * *(სულები არა გვსჯიან, ნეტამცკი გვსჯიდნენ. ) 
* * *(სხვები მოდიან და თქვენ არ მოდიხართ. ) 
ჩემი თავი ხომ ჯერ ოთხმოცი წლისაც არ არის... 
* * *(რას ვიმამაცო! ) 
ხარანაული ხარეო?  
* * *(ოხერი არის ზამთარი, კაცისა დამამცირები,) 
* * *(ხალისი თებერვალშიაც არ არის წადილითაო,) 
* * *(მიწაზე ვთქვი – რა მიწაო?) 
* * *(ამხსენ ფეისბუკის ჯაჭვი,) 
* * *(გოგო – ენჯეო-არსება,) 
* * *(ვერაგი ვერაგობდაო,) 
ღამეების გატეხვაში... 
„გასწიე ხარო, გასწიე!“-ს ხმაზე 
* * * (სამი არ გაიწურთნება,) 
* * *(პოეტს ჭკუამდე არ აცდის ნიჭი,) 
* * *(ამას რომ წარმოვიდგენ, მომინდება მოვფლოსტო: ) 
* * *(როცა აცივდებოდა, მთები თოვლს დაიტყობდა,) 
ნატვრა ლამაზ თვალებისა 
* * *(ხეებს ტოტები დატყდათ, ) 
სამოცდახუთმეტი 
* * *(მეყოფა, გულით რაც ვწერე,) 
საქართველო არის „იყო“, საქართველო არ „არის“ 
* * *(დალოცვილმა ჩემმა ბედმა) 
სამსახელიანი ისტორია ერთი საგნისა 
* * *(ქმარი თუ არ არის მქნარი,) 
* * *(შენ ის კაცი არა ხარა,) 
* * *(– ცუდები აიალღოვე,) 
* * *(დედოფლად დასვეს გომბიო,) 
* * *(აღარც ახალი არ არის, ) 
* * *(მე რა ვუთხარი ვაჟკაცსა, დიცთა ენით განალესს, ) 
* * *(ათი ლექსით გავასწარი მე მეათეს, მეოცესა, ) 
დალოცვილი საგებელი  
მალექსებელი 
ძველი კომპიუტერი 
* * *(ხანდახან კაცი ორივეა – საქონელიც და იმის პატრონიც.) 
* * *(ყველა მიღნავის თავის ბავშვობას, და გარბის რაღაც საბუთისათვის.) 
* * *(ამ ცხოვრებას არ უხდება არც „ჰო“, არც „არა“,) 
* * *(მე ისევ ის ბავშვი დავრჩი, როგორიც ვიყავი.) 
* * *(შოუბიზნესი აყვავდა,) 
* * *(ცხვარს რომ შიმშილი გაეძლო) 
* * * (ბედი მოდის, ბედი მოდის, გზაში არის ბედი,) 
* * *(იზრდება ბიჭი და ჰგონია არ გაჩენილა, ) 
* * *(წესი კი არ დავიყენე,) 
* * *(ბავშვობაზე როცა ვისმენ,) 
საშვილიშვილოები _ * * *( აქეთ ქიტო, იქით ცვატა,) 
* * *(ელენე, ფეფო, მართაო,) 
* * *(ელენეს უყვარს ფეფო და ფეფოს კიდევ მართა უყვარს,) 
* * *(მე ბებერი ჩოჩორი ვარ, ყურებს მივაბარტყუნებო,) 
* * *(ჯერ არავის ვუნახივარ,)

წინასიტყვაობა  2003-2013 წლებით დათარიღებული კრებული იმ ლექსებს აერთიანებს, რომლებიც ეპიკური წიგნებიდან მეტაფიზიკურ წიგნებამდე წუთ-წამიანი ამოსუნთქვის ჟამს „დაიმღერა“ ბესიკ ხარანაულმა. 
სიმღერას ტყუილად არ ვახსენებთ, ეს ლექსები შეგვიძლია სიმღერის ჟანრსაც მივაკუთვნოთ, თუკი ეს ჟანრი საერთოდ არსებობს ლიტერატურაში და თუკი ის ხალხური ინტონაციისა და მსოფლხედვის გამოხატულებად ისედაც აქცია ერთი-ორმა დიდმა მელექსემ და პოეტმა. 
თვითმყოფად სილაღესთან ერთად, ამ პოეზიას თან დიდი ფიქრისა და ტკივილის ნაკადი ახლავს. ეს ყოველივე კი ისეთ ენაში მთლიანდება, რომელსაც მეტა-პოეზიაში აქვს სათავე და ჩვენს სინამდვილეში კი დღესასწაულად ითარგმანება. 
რედაქტორი 
ნინო სადღობელაშვილი 