მე და ის ქალი

მე და ის 1.
..   შენ   ხვდები?
რომ   ეს   ღამენი   უდროო   და   თვალთ,
მძიმე   ხვედრია.
და   ვარსკვლავები   ცას   რომ   აყრია,
დილით   არა   სჩანს!
ღამით   მკვეთრია.
და   შემიყვარდა   იმიტომ   ღამე,
არავინ   მისმენს!?   არავის,   მესმის
ჩემო   პატარავ   ნუთუ   თვალები_
თვალები   შენი:   ისევ   მე   მეტრფის.
არ   გაიგონოს   ამ   დემონებმა!
რომ   არ   გვაქვს   ყოფის   მძიმე   სოფელი,
შენი   სხეული   ისე   ლამაზი   და   თვალებისთვინ   დაუნდობელი.
ვერა   აღიქვამს   მას   თვალნი   კიდე
რა   ლამაზია,რა   ლამაზია.
და   რა   ცივია
ეს   არემარე.
მოდი   ჩემთან   და   ერთად   დავთვალოთ
ცაზე   ვარსკვლავნი   და   მის   თეთრ   ფონზე   კაშკაშებს   მთვარე.
ისე   რომ   სნეულთ
ამაო   გრძნობით   აწამებს   თითქოს   ეს   ნაზი   ღამე...
გადავიარე   ყველა   სევდა   და   კვლავ   სიყვარულს   რად   მივეძალე,
მე   შენ   მიყვარხარ..შენ   კი   ჩუმად   ხარ!   მითხარი   რამე!...მითხარი   რამე!..

2.
დაე,   გაიყოლოს   დარდებმა.
ძველი   ქუჩების   ტრფიალი.
და   ყველა   ნატვრა   ახდება,
კვლავ   ისმის   ფოთოლთ   შრიალი.
ერწყმის   ხმა   ადამიანის
ძაღლები   ყეფენ   ქუჩებში.
ბულბულის   სტვენა   გალობა
მინდა   გაკოცო   ტუჩებში.
რომ   ვიგრძნო   ეს   ნეტარება
რასაც   ტკივილი   არ   ეთქმის.
დაე   გაიგონ   ქალებმა
რომ   მათი   ხმა   აღარ   მესმის.
ახლა   გულს   დარი   აკლია,
უღვთოდ   შრიალებს   ხეები.
შენ   სიყვარული   არ   გქვია!
ცეცხლზე   გავითბე   ხელები.
მე   ვეფერები   ჩემს   წარსულს.
მომავალი   კი   ლოდია,
სულს   მძიმედ   აწევს,   სევდა   და..
უფსკრულს   ეტლები   მორბიან.
სიყვარული   კი   რწმენაა
ჩემთვის:   უბრალოდ   ჰობია?
არა!   ეს   ყველა   გრძნობას   სჯობს
რაც   კი   გულს   გადუტანია..
ურცხვად   მოსული   არც   მკითხავს,
დღენი   კი   სწრაფად   გადიან.
მე   უცნაური   ზმანება   მომხიბლავს   შენი   თვალების.
და   თავს   არასდროს   მოვიკლავ
უბრალოდ   კვლავ   მეყვარები..
 
3.
ახალი   წელი   მოსულა,
ფიფქებო   იწყეთ   ცვენაო.
თქვენ   გელოდებათ   ბავშვები   ამ   უბნებისა   ყველაო.
ტოვლის   ბაბუის   მეც   მჯერა,
დაგვისაჩუქრა   ყველაო.
მრავალ   ახალ   წელს   ბავშვებო
გახურდა   ცეცხლის   კერაო.
ხაჭაპური   და   ნამცხვარი   ყველას   გვაქვს
ულევი   მჯერაო,არ   დაივიწყოთ   ქართული   ოდელი   დელი   დელაო    
მრავალჟამიერს   გვიმღერებს   წელი   ახალი   მჯერაო!

4.
ახლა   1   საათი   არის.
ქარი   ქრის   გარეთ   და   ხეთა   ჯარი?
თითქოს   და   ცივა   ისე   კანკალებს,
თვლემს   ცაზე   მთვარე, გასაოცარი.
ძველ   ქუჩებს   ისევ,   დაეტყო   სევდა.
ვერ   გამიქარვეს   ქარებმა   ვერა!
ქალი   ზის   თითქოს   შეურაცხადი,
თვით   პოეზიის   მუზათა   ჟღერა.
ისმის   შოპენის   და   ბეთჰოვენის,
კლასიკის   ფონზე   ტირილი   ჩუმი.
გასაოცარი   იყო   ზმანება
და   მას   წყდებოდა   სულ   ჩემზე   გული.
აიჭრა   ცაში,   პოეტი   მისი,
თითქოს   მოჰპარა   დღენი   გასული:
და   ზამთრის   სუსხი   ისე   გააქრო,
მზის   სხივებმა   ვით   მისი   წარსული.
განა   არ   ვიცი   რა   მოდურია   რომ   შენ   დღეს