მამა, ნათლია და ვიღაც კაცი მოქმედი პირნი:
გრიშა
მიშა
გრიშას ცოლი
მიშას ცოლი
გრიშას შვილი
მიშას შვილი
თამაზი
საბჭოთა ბინის კაბინეტი. კაბინეტს ორი კარი აქვს — ოთახში შემოსასვლელი და აივანზე გასასვლელი. დგას საწერი მაგიდა, სავარძელი, სარკეებიანი "ტრილიაჟი" და ტორშერი. ინტერიერი პირქუშია, არაფრით გამორჩეული.
კულისებიდან ისმის ხმა:
გრიშას ცოლი- მოდი, ფრთხილად, აქ დაჯექი და ერთი წუთით ამოისუნთქე … უფრო ღრმად … აი ასე. კიდევ გეხვევა?
გრიშა- ცოტა, მაგრამ უკეთესად ვარ.
გრიშას ცოლი- "სპალნაში" დაწექი, გაგიმზადე ყველაფერი.
გრიშა- არა, ცოტა ხანი კაბინეტში შევალ, კარგად ვარ.
გრიშას ცოლი- (შვილს) შეირბინე, აივნის კარი დაკეტე. (ქმარს) ვანიავებდი.
შემორბის გრიშას შვილი, სახლის ტანსაცმელი აცვია. კეტავს აივნის კარს, ოთახში შემოსასვლელ კართან დგება და იჭერს, რომ არ დაიკეტოს.
ისევ კულისებიდან:
გრიშას ცოლი- აბა, წავიდეთ?
გრიშა-კი, კი. მზად ვარ.
გრიშას ცოლი- მოდი დაგეხმარო, დამეყრდენი.
გრიშა- არა, ავდგები.
ბიჭი კარს ხელს არ უშვებს და მოუთმენლად ელოდება მშობლების შემოსვლას. პაუზის შემდეგ გრიშა და გრიშას ცოლი შემოდიან სცენაზე. მამა ბიჭს თავზე ხელს გადაუსმევს მადლობის ნიშნად.
გრიშას ცოლი- კრესლოში ჩაჯექი და დაისვენე. (შვილს) წადი შენ ჩაიცვი. არ მიდიხარ?
გრიშას შვილი- აუ გთხოვ აქ მომიტანე რა.
გრიშას ცოლი- ადექი და მოიტანე.
გრიშას შვილი- გთხოვ.
გრიშას ცოლი- მე ვერაფერს მოგიტან. გადი და ჩაიცვი.
გრიშას შვილი- მომიტანე და ჩავიცმევ.
გრიშას ცოლი- ღმერთო, ეს რა უმწეო ბავშვია. არ ჩაიცმევ და ნუ ჩაიცმევ. ჰოდა, არსად წახვალ.
გრიშას შვილი- რა მოგივა, რომ მომიტანო?
გრიშას ცოლი- ეს ოხერი, შენ რა მოგივა რომ გახვიდე და ჩაიცვა. მოვა ეხლა ჩაჩიკა და მანქანაში უნდა გელოდოს. ბიჭს რეაქცია არ აქვს, დედა გადის გაბრაზებული
გრიშა- ნუ აბრაზებ დედას.
გრიშას შვილი- თვითონ მაბრაზებს!
ცოლს შემოაქვს ტანსაცმელი და თავზე აყრის
გრიშას ცოლი- აჰა, და ჩაიცვი!
შვილი ზანტად იწყებს ჩაცმას.
გრიშა- კარგი ნუ ბრაზობ … (სავარძელში კომფორტულად მოთავსდება და ფეხზე იხდის) რა კარგია სახლი. (გახედავს ოჯახს)
გრიშას ცოლი- (გაბრაზრებული, თითქოს მისი ბრალია) ჩვენც მოგვენატრე.
გრიშა -(ცდილობს სიტუაცია გაანეიტრალოს) ერთი კი გავიფიქრე იმდენი ხანი არ მომიწიოს აქ ყოფნა, რომ ჩემი ქალი გამითხოვდესთქო (იცინის)
გრიშას ცოლი- ცოტაც დარჩენილიყავი და ნახავდი … (ყვება სიცილში)
გრიშა- გიტაცებდენენ თუ მიყვებოდი?
გრიშას ცოლი-მიტაცებდენენ! "ბეზ პიტი მინუტ" მომისწარი.
გრიშა- ის ფილმი რომ არის, "კომუნისტი", ურბანსკი რომ თამაშობს. ის მომენტი გახსოვს? გუბანოვი რომ ანიუტას ხელში აიტაცებს (უფრო მეტად იცინის)
გრიშას შვილი- დედას ხელში ვინ აწევს?!
ცოლი გაბრაზებულთან ერთად, ცოტა ნაწყენიც გახედავს შვილს. ახლა შვილიც იწყებს სიცილს. გრიშა ბჟირდება, ისე რომ სიცილი ხველებაში გადასდის. ცდილობს სუნთქვა დაიწყნაროს. კარზე ზარია.
გრიშას ცოლი- (ცოტა გაბრაზებული) მოვიდა ჩაჩიკა, ჰოდა დარჩები სახლში.
ბიჭი სწრაფად ამთავრებს ჩაცმას.
გრიშა- (შვილს) მიდი, მიდი წაყევი. (თვალს უკრავს სიცილით)
გრიშას ცოლი- (კარიდან ნიშნისმოგებით) მჭადები გამოვაცხო?
გრიშა- დიდი სიამოვნებით. ჩაჩიკას უთხრი, რომ მიიყვანს მობრუნდეს, რაღაც უნდა გავატანო ვახტანგისთან.
გრიშას ცოლი- კარგი. მიდი, დაისვენე შენ.
დედა და შვილი გადიან. გრიშა მარტო რჩება. ღიმილი ისევ სახეზე რჩება.
ნელა დგება მიდის საწერ მაგიდასთან და შლის რვეულს.
გრიშას ცოლი- (კულისებიდან ხმამაღლა) თამაზი ყოფილა, გრიშა.
გრიშა- უი, მოდი თამაზ, კაბინეტში ვარ.
თამაზი აღებს კარს, ფეხით იჭერს და უკვე გაღებულ კარზე აკაკუნებს. გრიშა ხურავს რვეულს.
თამაზი-აბა როგორ გიკითხოთ?
გრიშა- შემოდი თამაზ, შავი ჭირი კი არ მჭირს.
თამაზი- ფერი კი გაქვს თურაშაულის ვაშლივით,იცოცხლე. (იცინის)
გრიშა- მემგონი გადავრჩი.
თამაზი- "კაშეი ბეზ სმერტნი" … ქუსლი შეიხვიე, რამე არ მოგხვდეს.
გრიშა- ჯერჯერობით თაზო, ჯერჯერობით … (იღიმის)
თამაზი- ნუ ამბობ ეგრე კაცო, რაო ექიმებმა?
გრიშა- ზუსტად ისე მიდის, როგორც საექიმო წიგნებში წერია. მოკლე ხანში კიდევ უფრო პროგრესული შეიძლება გახდესო. არ ვიცი, არ ვიცი … დავაგდე მუხლებზე საკუთარი თავი.
თამაზი- ნუ გეშინია, მეც მეშინია … (იცინის)
გრიშა- სრულიადაც არ მეშინია. ძალიან კარგად ვარ მომზადებული სიკვდილისთვის …
თამაზი- თფუი, თფუი, თფუი. (ვერ პოულობს ხეს, რაზე დააკაკუნოს, გვერდულად იხრება და იატაკზე აკაკუნებს)
გრიშა-მხოლოდ მინდა ჩემს გარშემო ხალხი შევაჩვიო ამ ამბავს.
თამაზი- გამოძვრები, გამოძვრები.... აგერ მე და აგერ შენ.
გრიშა- უფლის ნება თუ იქნება.
გაწელილი, უხერხული სიჩუმე. ორივეს სივრცეში თვალი უშეშდება.
თამაზი- შენ ჯვარი გწერია. მინდია
