1. გულის ზოგადი ანატომიური მიმოხილვა გულ-სისხლძარღვთა სისტემას, რომელსაც გული და სისხლძარღვები ქმნის, რამდენიმე სასიცოცხლო მნიშვნელობის ფუნქცია აკისრია:
✔ ფილტვებიდან - ჟანგბადის, ხოლო საჭმლის მომნელებელი არხიდან - საკვები ნივთიერებების ორგანოებსა და ქსოვილებში მიტანა;
✔ ქსოვილებიდან ფილტვებში - ნახშირორჟანგის, ხოლო გამომყოფ ორგანოებში - ნივთიერებათა ცვლის პროდუქტების გამოტანა;
✔ ორგანოებსა და ქსოვილებში ბიოლოგიურად აქტიური ნივთიერებების (ჰორმონების, ფერმენტების, მიკროელემენტების, ანტისხეულების და სხვა), ენდოგენური (ფაგოციტური და იმუნური უჯრედები) და ეგზოგენური (სამკურნალო საშუალებები) დამცავი ფაქტორების მიტანა.
სისხლის მიმოქცევის სისტემას არეგულირებს თავის ტვინის ქერქი, ქერქქვეშა ცენტრები (მოგრძო ტვინი, ჰიპოთალამუსი), ენდოკრინული სისტემის პროდუქტები (ადრენალინი, ვაზოპრესინი) და სხვა.
გულ-სისხლძარღვთა სისტემის ცენტრალური ორგანო გულია. ოთხ საკნად გაყოფილი ეს ღრუ კუნთოვანი ორგანო ვენური სისხლძარღვებით გასცემს ორგანიზმში მუდმივად მოცირკულირე სისხლს. გულის რეგულარულ მუშაობაზე დამოკიდებულია სისხლმომარაგების არა მხოლოდ უწყვეტობა, არამედ ხარისხიც.
ჩუქება
