პირველი თავი პავლეს მისალმება გალატიაში მცხოვრებ ქრისტიანებს
(1_5) პავლე, მოციქული არა კაცთაგან და არც კაცის მიერ, არამედ იესო ქრისტესა და მამა ღმერთისაგან, რომელმაც აღადგინა იგი მკვდრეთით, და ჩემთან მყოფი ყველა ძმა - გალატიის ეკლესიებს: მადლი თქვენდა და მშვიდობა ჩვენი მამა ღმერთისა და უფალ იესო ქრისტესაგან, რომელმაც ჩვენი ცოდვებისათვის მისცა თავისი თავი, რათა დავეხსენით ამ უკეთური ქვეყნისგან ჩვენი მამა ღმერთის ნება-სურვილით, ვისიცაა დიდება უკუნითი უკუნისამდე. ამინ.
კომენტარი: პავლე იცნობდა ბევრ ქრისტიანს, რომლებსაც წერდა. ღმერთმა გაგზავნა პავლე და ბარნაბა იესოს შესახებ სასიხარულო ცნობის საქადაგებლად. თავიდან პავლე ყოველთვის მიდიოდა ებრაელებთან, რათა ესწავლებინა მათ იესოს შესახებ. ზოგიერთმა ებრაელმა ირწმუნა პავლეს ქადაგების, მაგრამ ზოგმა ებრაელმა არ დაუჯერა მას. დიდი ხალხი უსმენდა პავლეს. ზოგიერთ ებრაელს შეშურდა პავლეს წარმატება. ისინი პავლეს წინააღმდეგ ლაპარაკობდნენ და უბედურება მოუტანეს მას. ამიტომ პავლემ და ბარნაბამ გადაწყვიტეს ექადაგათ წარმართებისთვის. წავიდნენ გალატიაში წოდებულ რეგიონში. ისევ ბევრი ხალხი დაუპირისპირდა მათ. ერთ ქალაქში კერძოდ დერბეში ებრაელებმა თითქმის მოკლეს პავლე. თუმცა, ბევრი ადამიანი ენდობოდა იესოს და ისინი გახდნენ ძლიერი ქრისტიანები. (ამ მოვლენების შესახებ შეგიძლიათ წაიკითხოთ საქმეებში 13:42-14:23.) ბევრი ებრაელი არ იყო კმაყოფილი ქრისტიანებით. ამიტომ ებრაელი ცრუ მასწავლებლები ცდილობდნენ დაემტკიცებინათ, რომ პავლე ცრუობდა. მათ თქვეს, რომ ის არ იყო ჭეშმარიტი მოციქული. იმასაც ამბობდნენ, რომ ის სიმართლეს არ ასწავლიდა. ზოგიერთმა ქრისტიანმა დაიწყო პავლესი ეჭვის შეტანა და ეჭვი ეპარებოდათ იმაში, რაც მან მათ ასწავლა.
წერილის დასაწყისში პავლეს სურდა ქრისტიანებისთვის ხაზგასმით აღენიშნა, რომ ის იყო ნამდვილი მოციქული. მოციქული არის ის, ვისაც ღმერთი აგზავნის იესოს შესახებ სასწავლებლად. პავლე არ გახდა მოციქული ნებისმიერი ადამიანის მოქმედების გამო. ღმერთმა თავად დანიშნა პავლე მოციქულად. იესო ქრისტე გამოეცხადა პავლეს. მან გაგზავნა პავლე, რათა ხალხს სასიხარულო ამბავი ეთქვა იესოს შესახებ (საქმეები 26:15-18).
პავლემ მოკლედ მოიხსენია კარგი ამბავი ამ მუხლში. იესო მოვიდა ამ სამყაროში. ის მოკვდა ჩვენი სახელით, რათა გავეთავისუფლებინეთ ჩვენი ცოდვებისაგან. შემდეგ ღმერთმა კვლავ გააცოცხლა იესო. იესო აპატიებს ცოდვებს. ეს არის ქრისტიანული გზავნილის ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაწილი.
პავლემ აჩვენა, რომ იესოს უფლებამოსილება იგივეა, რაც მამა ღმერთის ავტორიტეტი. მამა ღმერთმაც და იესომაც მოციქულად აირჩიეს პავლე. ამიტომ პავლე ღვთის ავტორიტეტით ასწავლიდა.
პავლე ლოცულობდა სიკეთისთვის და მშვიდობისთვის ყოველი წერილის დასაწყისში, რომელსაც წერდა. აქ მან გამოიყენა იესოს სრული ტიტული. „ უფალი “ ნიშნავს, რომ იესოს აქვს სრული უფლებამოსილება. ის ყველაფერზე უფროსია. „ იესო “ მისი ადამიანის სახელია. სახელი იესო ნიშნავს "ღმერთი იხსნის". იესო იხსნის ადამიანებს ცოდვებისგან (მათე 1:21). "ქრისტე" არის ბერძნული სიტყვა რაც ნიშნავს მხსნელს, ებრაულად სიტყვა მესია. ქრისტე ნიშნავს იმ ადამიანს, რომელიც ღმერთმა სცხო. „ სცხო “ ნიშნავს პიროვნების განსაკუთრებულად მონიშვნას. ხშირად ნიშნავდნენ ადამიანს ზეთით. ეს არის ნიშანი. ეს გვიჩვენებს, რომ ღმერთმა აირჩია ეს ადამიანი რაიმე განსაკუთრებული სამსახურისთვის. ღმერთმა სცხო იესოს სულიწმიდით (საქმეები 10:38). ძველ აღთქმაში ღმერთი დაჰპირდა, რომ გამოგზავნიდა მესიას თავისი ხალხის, იუდეველთა გადასარჩენად. თუმცა, ებრაელთა უმეტესობას არ სჯეროდა, რომ იესო მესია იყო.
"სიკეთე" არის სიტყვა "მადლი". ეს არის საჩუქარი, რომელსაც ღმერთი აძლევს. ჩვენ ამას არ ვიმსახურებთ და ვერც ვიშოვით. „ მადლი “ ნიშნავს, რომ მამა ღმერთი კეთილი და დიდსულოვანია თავისი შვილების მიმართ. ღმერთი ეხმარება და იცავს ადამიანებს. ღვთის მადლი (სიკეთე) ადამიანებზე მოდის იესოს მეშვეობით. ღმერთი აძლევს თავის ხალხს ყველაფერს, რაც მათ სჭირდებათ ქრისტიანული ცხოვრებისთვის.
"მშვიდობა". ებრაულ ენაზე ეს სიტყვა არის "შალომი". ეს არის ტრადიციული მისალმება ძველ აღთქმაში (რიცხვები 6:24-26) და დღეს ებრაელ ხალხს შორის. "მშვიდობა" არ არის მხოლოდ ომის ან ხმაურის საპირისპირო. მშვიდობა ნიშნავს, რომ ღმერთი ადამიანს მშვიდ სულისკვეთებას ანიჭებს. ეს გავლენას ახდენს ადამიანის ცხოვრებისა და ურთიერთობების ყველა ნაწილზე. არავის არ შეუძლია ჰქონდეს ღმერთის მშვიდობა მისი მადლის (სიკეთის) გარეშე.
წმ. იოანე ოქროპირი: ჩვენ ურიცხვ ურჯულოებაში ჩავეფალით, - ამბობს იგი, - და უმკაცრეს სასჯელს ვიმსახურებდით. რჯული კი არამარტო არ გვხსნიდა სასჯელს, არამედ განგვსაჯა კიდევაც და ჩვენი ცოდვები უფრო თვალსაჩინო გახადა, მას არ შეეძლო ჩვენი გათავისუფლება და ღვთის რისხვის დაცხრობა. ღვთის ძემ კი ეს შეუძლებელიც შესაძლო გახადა, გააბათილა ჩვენი ცოდვები და ჩვენ, ყოფილი მტრები, მეგობრებად შეგვრაცხა და სხვაც მრავალი წყალობა მოგვანიჭა. როდესაც მოციქული ახსენებს სიტყვებს: დავეხსენით ამ უკეთური ქვეყნისგან,
ჩუქება
