დროის რობაი
უჟმური ჟამით თუმც ცხოვრება გადაქანცულა,
მიყვარს ასეთიც, ბოროტებამ ვერ შემაძულა...
დავსცქერი ფოტოს...ფანტომივით მიმზერს აწმყოდან,-
ის დრო, რომელიც ამ ყველაფერს აქცევს წარსულად...
ადესისა და ალადასტურის რობაი
(ვერ მოისვენა დედაჩემმა და თბილისის სახლში დაბრუნებულს, გასხლული ვაზიც დამახვედრა...)
გიშრის თვლებივით ერთმანეთზე მიჯრით ასხმული,
ღუის მტევანი, ადესის და ალადასტურის...
ამ მადლიანმა ვაზმა, წელს რომ უხვად მოისხა,-
ალბათ იმიტომ, დედის ხელით არის გასხლული...
ურწმუნოების რობაი
დიდი ხანია, სამყაროში, ტაძრები იწვის,
ცეცხლს ვინ აჩაღებს, ან რა აჩენს, უფალმა იცის...
რა არის გულიც და ტაძარიც, უფლის გარეშე?-
ცას შევხარით და ყველანი ვართ უძღები მიწის...
უბედურების ორი რობაი
1.
უბედურო საქართველოვ, იავარქმნილ - გაყიდულო,
ეს რამდენი ნაკაცარი აღაზევე უცებ, ფულო...
გვითელავენ ღირსებას და უზენაეს სამართალსაც,-
ერთნაირად ჭრის და კერავს, ვარლამი და დოქსოპულო...
2.
ეტირება მაღლა ღმერთსაც, რადგან სწვდება ცას ვარამი,
ღვთისმშობელო, შენს საუფლოს, მტრობს არქიპო და ვარლამი...
უბედურო საქართველოვ! მერამდენედ გაყიდულო,-
ვერ დამალავს ბოროტებას ფარაონთა სამალავიც!..
დედოზარის რობაი
,,ზარი რეკს, შემაშფოთებელი და სულისგამყინავი’’…
როსტომ ჩხეიძის ფეისბუქსტატუსიდან...
რეკს დედოზარი, საგანგაშო, სულგამყინავი,
გულზე დააწვა ეკლესიას ცოდვის მყინვარი...
ვაი, სამშობლოვ, მომაკვდავის გადევს ელფერი,-
ხილულ მტერზედაც ვერაგია სხვა - უხილავიც...