ზამთრის ზღვა

გაგა ნახუცრიშვილი

2017 წელი | ინტელექტი

პოეზია | რომანი

3,512 ნახვა

(0 რეცენზია /1 შეფასება)

მსურს წავიკითხო

ჩემი რჩეული

8.3

ყიდვა

ჩუქება

ანოტაცია

„ზამთრის ზღვა“ გაგა ნახუცრიშვილის პირველი რომანია. რომანს სამი თაობის პერსონაჟები ჰყავს – საბჭოთა ხელისუფლების მიერ რეპრესირებული, ტოტალიტარული სისტემის რღვევაში მოყოლილი და დამოუკიდებელ საქართველოში დაბადებული ადამიანები. მათი ცხოვრება ისეთია, როგორიც ის დრო, რომელშიც ცხოვრობენ. მთავარი გმირი ანდრო „ხორცსაკეპ მანქანაში გატარებული“ თაობიდანაა. ანდრო ბებიის ანდერძს ასრულებს და რეპრესირებული ოჯახის ტრაგიკულ ამბავს წერს, ის საკუთარ თავზეც გვიყვება – ჯერ იყო ომი, რომელიც თითქოს არც დაწყებულა და არც არასდროს დამთავრდება, ემიგრაცია, როგორც გადარჩენის მცდელობა, მეგობრობა, კიდევ ერთი გადარჩენის გზა და სიყვარული, რომელიც მას წარსულის დავიწყებასა და სინამდვილესთან დაბრუნებაში ეხმარება.

ვრცლად

რეკომენდებული ელ. წიგნები

დაწვრილებით ელ. წიგნის შესახებ

ელ. წიგნის მახასიათებლები

ISBN - 13:

978-9941-470-97-4

სათაური:

ზამთრის ზღვა

ავტორი:

გაგა ნახუცრიშვილი

გამომცემელი:

ინტელექტი

გამოცემის თარიღი:

2017

გვერდები:

136

კატეგორია:

პოეზია

ნახვები:

3512

რეიტინგი:

მკითხველთა რეცენზია

საშუალო შეფასება

(1) რეცენზია

რეიტინგის განაწილება

5

[1]
4

[0]
3

[0]
2

[0]
1

[0]

წიგნის შესახებ

ზამთრის ზღვა

გაგა ნახუცრიშვილი

3512 ნახვა

წასაკითხი

რჩეული

8.3 ლარი

ყიდვა

სარჩევი

ყდა
ნაწილი პირველი - ანდრო - 1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
ნაწილი მეორე - მარი - 1
2
3
4
5
6
7

ნაწილი პირველი - ანდრო - 1 რამდენჯერ დამსიზმრებია, რომ ცეცხლმოკიდებული სახლიდან თავის დაღწევას ვცდილობ. ოთახებში ვიკარგები. კარს ვერ ვაგნებ. ირგვლივ სულ ფანჯრებია, მაგრამ ფანჯრებსაც ცეცხლი უკიდია. ოთახებს შორის ვწრიალებ. გარედან კი ხმები ისმის. ხმები – კეთილი და ბოროტი, მაგრამ ამ სიზმარში სიკეთე და ბოროტება პირობითი არ არის. ჩემი გადარჩენაც უნდათ და ჩაქოლვაც. მშობლებს, უახლოეს ნათესავებს ვეძებ, ნეტავ სად არიან? ალბათ, ხანძარს თავი დააღწიეს, მაგრამ ვის ხმაში ჩავარდნენ, კეთილისა თუ ბოროტის, თუ ზღვარზე გაირბინეს. სახლი კი იწვის – მაღალი ჭერი, ცივი იატაკი, წინაპრების სურათები, მოგონებებით. ხის სახლია და სწრაფად იწვის. ყველაფერი ხურს, რასაც ვეხები. ეს ჩემი სახლია, სადაც არასდროს მიცხოვრია, არ ვიცი, რატომ მესიზმრება. აქ არ დავბადებულვარ. არ გავზრდილვარ და ვეღარც მოვკვდები, მაგრამ ჩემია. ბებიაჩემის ნაამბობი სახლია. უფრო ლამაზად მიამბობდა, ვიდრე ვწერ. სიკვდილის წინ სულ ამ გადამწვარ სახლს იხსენებდა. სხვას არაფერს. დაიბრუნეო, მთხოვა. ისტორიკოსი ხარ და რამე ნარკვევიც დაწერეო. მიამბობდა ყველაფერს, თან არაფერს. არა მგონია, ნარკვევი გამომივიდეს. ძალიან ცუდი ისტორიკოსი ვარ, ისტორიის მუზეუმში ვმუშაობ ექსპონატად. წერაც არ მეხერხება. ბავშვობაში მხოლოდ უხეირო ლექსებს ვწერდი, ჰოდა ჩანაწერებს გავაკეთებ.
შვებულება ავიღე. საკუთარ თავს დრო მოვპარე, რომ მეპოვნა, ჩემი წინაპრების ისტორიაზე ისტორიული ნარკვევი დამეწერა. ჩანაწერებამდე კი დავედი. მაშინ ნაწყვეტ-ნაწყვეტ ჩავჯღაბნი ჩემს წიგნაკში ჩანახატებს. ცხოვრება ფრაგმენტებისგან შედგება. ორმოც წელს გადავაბიჯე. დავღვინდი, მგონი რაღაცასაც მივხვდი და ზღვისპირა პატარა ქალაქშიც ჩამოვედი.