არა ჰქმნე თავისა შენისა კერპი... როგორც გლობალურ სამყაროში, ადამიანის ცნობიერებაშიც მოქმედებს ფასეულობათა სისტემა, რომელიც ჩვენი არსებობის და რწმენის პრინციპებს განსაზღვრავს.
დიდი თუ პატარა სტრესები, მოულოდნელი ტრაგედიები ადამიანის ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია, რაც ხშირად უმძიმესი განცდების და სულიერი აშლილობის საფუძველი ხდება.
ადამიანი უძლურია შეეგუოს იმ რეალობას, რომელშიც ის უნებლიედ აღმოჩნდება ხოლმე და იძულებულია გამოსავალი მისტიურ სამყაროში ეძებოს.
ფსიქოანალიზის ფუძემდებელი ზიგმუნდ ფროიდი, თხზულებაში “ ტოტემი და ტაბუ ” ასე აღწერს პრეისტორიული ადამიანის ილუზიათა სამყაროში მოხვედრის ამბავს:
“ როდესაც ნეანდერტალელი წამოიზარდა და მშობლები ხელიდან გამოეცალა, მიხვდა, რომ მარტო აღმოჩნდა პირქუში და სასტიკი სამყაროს პირისპირ ყოველგვარ მზრუნველობას და თანაგრძნობას მოკლებული. მასში იმძლავრა შიშისა და მარტოობის გადაულახავმა გრძნობამ - ობლობა ტანჯავდა და უძლიერებდა დაუცველობის განცდას; წარსულის ნოსტალგია მამას ახსენებდა, რომელიც ყოველთვის მზად იყო ეხსნა თავისი პირმშო განსაცდელისგან და სიყვარულით ეზრუნა მასზე ” ...
ასეთმა ფიქრებმა და ფანტაზიებმა აიძულა ადამიანი, შეექმნა მფარველი კერპი, რომელიც მშობლის ადგილს დაიკავებდა, დაიფარავდა მას ათასგვარი ბოროტი, შავ-ბნელი ძალებისგან, მოაპოვებინებდა საკვებს, მოუსპობდა შიშს და უიმედობას, ხოლო თავის მხრივ, განიმსჭვალებოდა მისდამი ღვთაებრივი მოწიწების გრძნობით...
კერპთაყვანისმცემლობა მრავალი ათასწლეულის მანძილზე იყო იმედი და დასაყრდენი ბუნების სისასტიკის წინაშე, მან გამოატარა ადამიანი ქვის, სპილენძის, ბრინჯაოს ხანა, პალეოლითიც და ნეოლითიც, მაგრამ, მეორეს მხრივ, ააშენა გაუცხოების, უთანასწორობის და კასტური არსებობის გადაულახავი კედელი, ჩამოაყალიბა ფსიქო-სოციალური გარემო, რომელშიც პრაქტიკულად არ არსებობდა შემწყნარებლობის თავისუფლებისა და სიყვარულის გამაერთიანებელი იდეა...
ახალი წელთაღრიცხვის გარიჟრაჟზე ქრისტეს მოვლინება, მრავალსაუკუნოვანი ტრანსის მდგომარეობაში მყოფი, სულიერად დაკნინებული და დამაშვრალი ადამიანებისთვის მაცოცხლებელი ელექსირის მსგავსი მოვლენა იყო. ქრისტიანობამ რელიგია გახადა საყოველთაო და საზოგადოება თავისუფლებისა და სამართლიანობის ძიების გზაზე დააყენა, ხოლო სიყვარულის ენა ყველასთვის მისაწვდომი და გასაგები გახადა.
ქრისტე მოვიდა მორჩილად, როგორც მკურნალი სულისა და იქცა წამლად ჩაგრულთა და უპოვართათვის. მისი გზავნილი იყო ყველასთვის გასაგები: “ არა ჰქმნე თავისა შენისა კერპი, არცა ყოველივე მსგავსი... არა თაყვანი სცე მათ და არა მსახურებდე მათ... ” . ეს იყო პოსტულატი (მცნება), რომელშიც გამოხატული იყო ამბოხი უსამართლობის, ძალადობის, ჩაგვრისა და სისასტიკის მიმართ...
მაგრამ, ქრისტემ კარგად იცოდა, რომ მხოლოდ სიტყვა, ათასგზის იმედგაცრუებული ადამიანებისთვის, ვერ იქნებოდა საკმარისი არგუმენტი და მან ჩაიდინა ფაქტობრივი გმირობა - აჩვენა ზნეობრივი მაგალითი იმისა, როგორი თავგანწირვაა საჭირო თავისუფლების მოსაპოვებლად...
ქრისტეს ჯვარცმა იყო ილუსტრაცია, თუ როგორი ტანჯვით იბადება ახალი და როგორი ტკივილით ეთხოვება იგი წარსულს, - რომ სიმართლე სისხლში უნდა განიბანოს, როგორც ახალშობილი ბავშვი, ხოლო კვერცხი უნდა შეიღებოს წითლად, როგორც სიცოცხლის გაგრძელების და ბოროტებაზე გამარჯვების სიმბოლო...
ჩუქება
