სტივ ჯობსი. Apple

წერტილების შეერთება - მშობლების ძებნა
სტივ ჯობსი 1955 წლის 24 თებერვალს სან-ფრანცისკოში დაიბადა. დაბადებისთანავე მასზე ორჯერ თქვეს უარი –   ჯერ ბიოლოგიურმა მშობლებმა, შემდეგ შვილად აყვანისთვის შერჩეულმა წყვილმა, რომელიც გოგონას დაბადებას ელოდა, თუმცა ბიჭი მოევლინა ქვეყანას. ერთ დღესაც პოლ და კლარა ჯობსების სახლში მოულოდნელი სატელეფონო ზარი გაისმა. უცნობმა ქალბატონმა მათ სპეციალური (ბავშვთა გაშვილების) სამსახურის თანამშრომლად გააცნო თავი და ჰკითხა, ხომ არ იშვილებდნენ თეთრკანიან, ჯანმრთელ, რამდენიმე დღის წინ დაბადებულ ბიჭუნას. პოლ ჯობსი და მისი მეუღლე პასუხზე არც დაფიქრებულან. ასე იპოვა პატარამ მშობლები და გვარ-სახელი სტივენ (სტივ) პოლ ჯობსი, რომელიც რამდენიმე წელიწადში მთელ მსოფლიოში ცნობილი გახდა.
ბიზნესმენის მამობილი პოლ ჯობსი მეორე მსოფლიო ომის დასრულების შემდეგ სანაპირო დაცვის სამსახურიდან გათავისუფლდა და სან-ფრანცისკოში ჩავიდა. ჩასვლისთანავე მეგობრებს სანაძლეო დაუდო, რომ ორ კვირაში მეორე ნახევარს იპოვიდა. კლარა აგოფიანი სომეხი ემიგრანტების ოჯახიდან იყო. პოლს თავი ხალისიანი და ტემპერამენტიანი ხასიათით შეაყვარა. ახალგაზრდები გაცნობიდან ათ დღეში დაინიშნენ და პოლმაც სანაძლეო მოიგო. ქორწინება ბედნიერი აღმოჩნდა – 40 წელიწადს გასტანა, ვიდრე ცოლ-ქმარი სიკვდილმა არ დააშორა.
სტივ ჯობსის ბიოლოგიური დედა ჯუან შიბლე გერმანელი ემიგრანტების ოჯახიდან იყო, ხოლო მამა წარმოშობით სირიელი მულტიმილიონერის შვილი აბდულფატ ჯონ ჯანდალი გახლდათ, რომელიც იმ უნივერსიტეტში მუშაობდა, სადაც ჯუანი მაგისტრატურაში სწავლობდა. ახალგაზრდებს ერთმანეთი შეუყვარდათ, ჯუანი დაფეხმძიმდა. ჯანდალი, რომელიც იმ დროს 23 წლის იყო, დაქორწინებას არ აპირებდა. ახალგაზრდა სტუდენტ გოგონას შექმნილი ვითარების გამო მამა მემ-კვიდრეობის წართმევით ემუქრებოდა, ამიტომ მან ბავჩიეს ასეთი ოჯახი, თუმცა მოგვიანებით მათ ბიჭუნას შვილად აყვანაზე უარი განაცხადეს. საბოლოოდ ახალდაბადებული ბავშვი პოლ ჯობსის ოჯახში აღმოჩნდა. პოლს საშუალო განათლებაც არ ჰქონდა, იგი მექანიკოსი იყო, მისი ცოლი კი რიგითი ბუღალტერი გახლდათ.

ბავშვის გაშვილებიდან წელიწადიც არ იყო გასული, რომ სტივის ბიოლოგიური მშობლები დაქორწინდნენ და ქალიშვილი მონა შეეძინათ. კანონის თანახმად, მათ გაშვილებული ბიჭის ადგილსამყოფელი არ გაუმხილეს. ცოლ-ქმარი რამდენიმე წელიწადში ერთმანეთს დაშორდა. გავიდა კიდევ 20 წელიწადი და სტივი, ბოლოს და ბოლოს, დედას და დას შეხვდა. სტივის ბიოლოგიური და მონა სიმფსონი (ჯანდალი) დღეს მწერალია. პატარა სტივისთვის არ დაუმალავთ, რომ ნაშვილები იყო. ის ერთ-ერთ ინტერვიუში იხსენებს, 6-7 წლის ასაკში თანატოლმა გოგონამ როგორ უთხრა, რომ იგი მის ნამდვილ მშობლებს არ სჭირდებოდათ. „ თითქოს თავზე რაღაც დამეცა, ატირებული გავიქეცი სახლში. მახსოვს, ჩემი მშობლები დიდხანს მაწყნარებდნენ, გამუდმებით მიმეორებდნენ, – შენ ჩვენი რჩეული ხარო!.. ამას ისე ამბობდნენ, რომ მე, ბოლოს და ბოლოს, დავიჯერე “ .

ბუნებრივია, მასზე გავლენა მოახდინა ასეთი პრობლემებით დაწყებულმა ცხოვრებამ. მისი მეგობრები ხშირად აღნიშნავდნენ, რომ სტივის საოცარი მიზანსწრაფულობა და შრომისმოყვარეობა დიდწილად იმითაც იყო განპირობებული, რომ ცდილობდა, უპირველესად, მათთვის, ვინც მიატოვა, დაემტკიცებინა, ვინ იყო და რა შეეძლო. თავად სტივ ჯობსი კი ამას კატეგორიულად უარყოფდა: „ ვიღაცები ფიქრობენ, თითქოს მე ასე ბევრს იმიტომ ვმუშაობდი და იმიტომ გავმდიდრდი, რომ მშობლებმა მიმატოვეს; თითქოს იმიტომ ვძვრებოდი კანიდან, რომ მათ გაეგოთ, რა არაჩვეულებრივი ადამიანი ვარ და ჩემი მიტოვება ენანათ, მაგრამ ეს დიდი სისულელეა. მე ვიცოდი, რომ ნაშვილები ვიყავი, ვცდილობდი დამოუკიდებლად მეცხოვრა, თუმცა არასდროს ვგრძნობდი თავს მიტოვებულად, პირიქით, ყოველთვის ვფიქრობდი, რომ გამორჩეული ვიყავი და ჩემი მშობლები ამ რწმენას კიდევ უფრო მიმყარებდნენ “ . მისი ბიოგრაფი უოლტერ აიზეკსონი წერს, რომ სტივი ვერ იტანდა, როდესაც პოლ და კლარა ჯობსებს მის ნამდვილ მშობლებად არ მოიხსენიებდნენ. „ ისინი ჩემი მშობლები არიან ასი პროცენტით “ , – ამბობდა ჯობსი.
სტივს ორი წელი რომ შეუსრულდა, ჯობსებმა გოგონა იშვილეს და სახელად პატი დაარქვეს. სამი წლის შემდეგ საცხოვრებლად მაუნტინ-ვიუში (დაიბლოს 286) გადავიდნენ. მოგვიანებით იმ   მხარეს, სადაც ჯობსები დასახლდნენ, სილიკონის ველი დაარქვეს, მანამდე კი ეს ადგილები გარგარისა და ქლიავის ბაღებით იყო განთქმული. ჯობსების სახლს ავტოფარეხიც ჰქონდა. სტივი რვა წლის არც იქნებოდა, როდესაც მამამ ავტოფარეხში ადგილი გამოუყო და უთხრა, დღეიდან აქ იმუშავებო. პოლი მანქანებს არემონტებდა და ყიდდა – ასე შოულობდა საარსებო ფულს. ის ცდილობდა, შვილიც დაეინტერესებინა ამ საქმით, თუმცა ამაოდ. როგორც წლების მერე პოლ ჯობსი იხსენებდა, სტივს დიდად არ აინტერესებდა ეს საქმე და, მაინცდამაინც, არც ხელების დასვრა მოსწონდა.