დიდი სახლის
პატარა დიასახლისი ალიონზე სწრაფად, უშფოთველად გაეღვიძა, არც განძრეულა, უბრალოდ, თვალი გაახილა და დაინახა, რომ ისევ ბნელოდა. სხვების მსგავსად, მას გარე სამყაროს აღსაქმელად ჯერ სმენის დაძაბვა, მერე კი ხელის ცეცება არ სჭირდებოდა. გარკვეულ დროსა და სივრცეში, გაღვიძებისთანავე იპოვა საკუთარი „მე“ და ძალდაუტანებლად განაგრძო ძილით დროებით შეწყვეტილი ცხოვრება. გააცნობიერა, რომ ის თვალუწვდენელი მამულის მეპატრონე დიკ ფორესტია, რომელმაც რამდენიმე საათის წინ, ნახევრად მთვლემარემ წიგნში სანიშნე ჩადო და მაგიდის ლამპა გამორთო.
იქვე ახლოს საამურად რაკრაკებდა შადრევანი. შორიდან ისეთი სუსტი და ყრუ ხმა მოისმა, რომელსაც მხოლოდ ფორესტის მახვილი ყური თუ გაარჩევდა. მას გაეღიმა. მაშინვე იცნო თავისი სახელგანთქმული, შორტჰორნის ჯიშის ხარის, მეფე პოლოს ბღავილი, რომელიც კალიფორნიაში, საკრამენტოს ბაზრობაზე ხართა შორის სამგზის ჩემპიონი გახლდათ. დიკ ფორესტს ღიმილი დიდხანს არ მოშორებია: მაშინვე წარმოიდგინა ის ახალი გამარჯვება, რასაც მეფე პოლოს წელს აღმოსავლეთში გამართული შეჯიბრება მოუტანდა. ის დაამტკიცებს, რომ კალიფორნიაში დაბადებულ და გაზრდილ ხარს თავისუფლად შეუძლია მეტოქეობა გაუწიოს აიოვას შტატის სიმინდით ნაკვებ საუკეთესო ხარებს და თვით ზღვის გაღმიდან - მათი ნამდვილი სამშობლოდან შემოყვანილ შორტჰორნებს.
დიკი უკვე აღარ იღიმოდა, როცა სიბნელეში, საწოლს ზემოთ, ელექტროღილაკების სამი მწკრივისკენ წაიწია და ხელი პირველ ღილაკს შეახო. ჭერზე უზარმაზარმა ჭაღმა გაანათა საძინებლის ვერანდა, რომლის სამ მხარეს სპილენძის მშვენიერი, წვრილი ბადე გაეჭიმათ. მეოთხე მხარე წარმოადგენდა სასახლის ბეტონის კედელს, რომელშიც მინის მაღალი, მისაკეცი კარი იყო დატანებული.
დიკმა იმავე მწკრივის მეორე ღილაკს შეახო ხელი. შუქი ახლა კედლის იმ ადგილას მოეფინა, სადაც საათი, ბარომეტრი და ფარენჰაიტისა და ცელსიუსის თერმომეტრები ეკიდა. თვალის ერთი შევლებით თითოეულის მაჩვენებელი ამოიკითხა. დრო - 4 და 30 წუთი, ატმოსფერული წნევა - 29,80, რომელიც წლის ამ დროს, ზღვის დონიდან ასეთი სიმაღლისთვის, რა თქმა უნდა, ნორმალურად ითვლებოდა, ტემპერატურა ფარენჰაიტით 30 გრადუსი იყო. ღილაკზე თითის დაჭერით ტემპერატურის, დროისა და ატმოსფერული წნევის ხელსაწყოები კვლავ წყვდიადმა შთანთქა.
ბოლოს მესამე ღილაკს გადასწვდა. აენთო სამუშაო ნათურა, რომელიც იმგვარად იდგა, რომ სინათლე ზემოდან ქვემოთ ეცემოდა და თვალს არ სჭრიდა. დიკმა სამუშაო მაგიდიდან ნაბეჭდი ფურცლები და ფანქარი აიღო, სიგარეტს მოუკიდა და გასწორებას შეუდგა.
საძინებელი ოთახის მოწყობილობა მოწმობდა, რომ აქ საქმიანი ადამიანი ცხოვრობდა. ყოველ ნივთს თავისი დანიშნულება ჰქონდა, თუმცა ყველაფერ ამას არცთუ სპარტანული ცხოვრების ელფერი დაჰკრავდა. რკინის მომინანქრებული რუხი ფერის საწოლი, ამავე ფერის კედელს ეხამებოდა. საწოლის ბოლოს, თბილი პლედის ნაცვლად, მგლის ტყავის, კუდებჩამოკონწიალებული მოსასხამი იდო. ღამის ფლოსტები მთის ქურციკის ფუმფულა ბეწვზე ეწყო.
სამუშაო მაგიდაზე ფაქიზად დაელაგებინათ წიგნები, ჟურნალები, ბლოკნოტები, თუმცა ასანთის, სიგარეტების, საფერფლისა და თერმოსისთვისაც დაეტოვებინათ ადგილი. კედელზე მიმაგრებულ მოძრავ სადგარზე დიქტოფონი იდო. ბარომეტრებსა და თერმომეტრებს ქვემოთ, ხის მრგვალი ჩარჩოდან ქალი იღიმებოდა. იმავე კედელზე ელექტროღილაკების მწკრივებსა და გამანაწილებელ დაფას შორის რევოლვერის ღია ბუდეც ეკიდა, საიდანაც კოლტ 44-ის ტარი მოჩანდა.
ზუსტად ექვს საათზე, როცა დილის ნაცრისფერმა სინათლემ სპილენძის ბადეში იწყო შეპარვა, დიკ ფორესტმა ქაღალდებიდან თავაუღებლად გასწია ხელი და მეორე მწკრივში ერთ-ერთ ღილაკს დააჭირა. ხუთი წუთის შემდეგ, აივანზე უხმაუროდ გამოჩნდა მსუბუქფლოსტებიანი ჩინელი მსახური. ხელში პრიალა სპილენძის ლანგარი ეჭირა, რომელზეც ვერცხლის პატარა ყავადანი, ნაღებით სავსე ვერცხლისავე სარძევე და ლამბაქიანი ფინჯანი იდგა.
- დილა მშვიდობისა, ო-მაი, - მიესალმა მას დიკ ფორესტი, რომელიც არა მარტო ტუჩებით, არამედ თვალებითაც იცინოდა.
- დილა მშვიობისა, ბატონო, - უპასუხა ო-მაიმ; სამუშაო მაგიდაზე ლანგრის დასადებად ადგილი გაათავისუფლა და ფინჯანში ყავა და ნაღები ჩაუსხა.
რადგან შენიშნა, რომ პატრონი ერთი ხელით ყავას სვამდა, მეორეთი კი კორექტურას განაგრძობდა, ო-მაის სხვა ბრძანებისთვის აღარ დაუცდია, იატაკზე დავარდნილი მაქმანიანი, ვარდისფერი, ჰაეროვანი ღამის ჩაჩი ფრთხილად აიღო და შემინულ ღია კარში ჩრდილივით გაუჩინარდა.
ზუსტად შვიდის ნახევარზე ის უფრო მოზრდილი ლანგრით გამოჩნდა. დიკ ფორესტმა კორექტურა გვერდზე გადადო, გადმოიღო წიგნი - „ბაყაყთა სარეწაო მოშენება“ და საუზმისთვის მოემზადა. საუზმე უბრალო, მაგრამ საკმაოდ ნოყიერი იყო: ისევ ყავა, ნახევარი გრეიპფრუტი, კარაქთან ათქვეფილი ძალიან ცხელი ორი თოხლო კვერცხი და შებრაწული ბეკონის ერთი თხელი ნაჭერი. დიკმა კარგად იცოდა, რომ საკუთარი ფერმის ღორის შინ საუკეთესოდ შებოლილ ხორცს მიირთმევდა.
ამასობაში გათენდა და მზის სხივები საწოლზე უხვად გადმოიღვარა. ფანჯარაზე ღამის სიცივით გათოშილი, გაზაფხულის რამდენიმე ადრეული ბუზი ჩანდა. ფორესტი საუზმეს შეექცეოდა და თან ხორცის მოყვარულ, ყვითელმუცელა კრაზანების ბუზებზე ნადირობის ყურებით ერთობოდა. ფუტკრებთან შედარებით ყინვის უფრო ამტანი
ჩუქება
