1978 წელია. მძვინვარე საბჭოთა პერიოდი. ადამიანები ჭიანჭველების პრინციპით ცხოვრობენ, ანუ მუდმივად ფუსფუსებენ. უსაქმურებს დასდევენ და იჭერენ. ხალხმა იცის, როდის უნდა დაიძინოს და როდის გაიღვიძოს. საზოგადოება დაშინებულია, რის გამოც ქვეყანა ინარჩუნებს გარეგნულ სიშვიდეს. საბჭოთა რეალობაში მცხოვრებ აბსოლუტურ უმრავლესობას არ გააჩნია მიზანი. შიშზე დაფუძნებულმა ამგვარმა პოლიტიკამ, საკმაოდ ფართო მასების დამორჩილება შეძლო, რომლებიც დამორჩილების დღიდანვე აიძულა, საკუთარი ხელით ჩაეხერგა ღმერთთან მისასვლელი გზა. ცხოვრების ეს წესი ადამიანებს ართმევს ღირსების შეგრძნებას, რის შემდეგაც უკვე იოლი ხდება, იმავე მასებს, საკუთარ სისხლში აზელილი ქვიშით ააშენებინო ქვეყანა, რომელსაც, მოგვიანებით, ბოროტების იმპერიად შერაცხავენ.
