"კამერული სიყვარული ხარკოვის ციხის ერთ-ერთ სატრანზიტო კამერაში ორნი შემოვიდნენ. – პრივეტ! – მიესალმნენ ისინი იქ მყოფებს. კამერების მობინადრეები ჩეფირს სვამდნენ. თუ როგორ სვამენ ჩეფირს საბჭოთა ციხეში ალბათ ყველა საბჭოთა მოქალაქემ იცის, იმიტომ, რომ თითქმის ყველა თავის დროზე ციხეში იჯდა, ხოლო ვინც არ იჯდა, აუცილებლად ჩაჯდება. ჩეფირის მოხარშვის რამდენიმე წესი არსებობს, დალევითაც სხვადასხვა ადგილას სხვადასხვანაირად სვამენ, ძირითადად კი სხდებიან ერთად და „კრუშკას“ წრეში ატრიალებენ, თან ორ-ორ ყლუპს აკეთებენ. ჩეფირი არის მაღალი კონცენტრაციის, უშაქრო, მწარე ჩაი. პირველად ცოტას თუ მოსწონს, მაგრამ შემდეგ ეჩვევიან და ბევრს უკვე აღარც შეუძლია მის გარეშე. თქვენც მიეჩვევით, როცა ციხეში ჩაჯდებით. – საიდან მოვიდა ეტაპი, ბიჭებო? – ჰკითხა ახალმოსულებს ერთ-ერთმა ხნიერმა პატიმარმა მისალმების შემდეგ. – მოსკოვიდან. – რა, მოსკოველები ხართ? – თავი წამოყო მეორემ, შედარებით უფრო ახალგაზრდამ, თან ორაზროვნად გაიღიმა. საქმე ის არის, რომ მოსკოველები ციხეში თითქოს მაინცდამაინც არ უყვართ, ამბობენ, ცოტა თავისებური ხალხიაო. – არა, მოსკოველები არა ვართ. ეს ნიკოლაეველია, მე კი როსტოვის ოლქიდან ვარ, – უპასუხა შედარებით მაღალმა, რომელსაც პაშა ერქვა, – მოსკოვში ექსპერტიზაზე ვიყავით. – რა ექსპერტიზაზე? – სუდმედექსპერტიზაზე, სერბსკის ინსტიტუტში. – ოჰო, – წამოიძახა ვიღაც ახალგაზრდამ, – სერბსკის ინსტიტუტში უბრალო გიჟებს არ აგზავნიან. თქვენ ალბათ განსაკუთრებული გიჟები ხართ!"
ჩუქება
