აუდიტორია

ლაშა ბუღაძე

2019 წელი | სულაკაურის გამომცემლობა

პროზა | რომანი | ნომინანტები 2020

4,720 ნახვა

3.8

(0 რეცენზია /6 შეფასება)

მსურს წავიკითხო

ჩემი რჩეული

7.6

ყიდვა

ჩუქება

ანოტაცია

როდის არის ადამიანი ნამდვილი? მარტო, გარეშე თვალის დაკვირვებისგან თავისუფალი თუ მისკენ მიპყრობილი ყურადღების ცენტრში? რატომ სურს მას, ჰყავდეს მუდმივი აუდიტორია, რომლის წინაშეც საკუთარი ცხოვრების ცენზურაგავლილ ვერსიას წარადგენს და შესაბამის ავანსსაც მიიღებს „გულებისა“ და „მოწონებების“ სახით? სწორედ ამ საკითხებზე გვაფიქრებს ლაშა ბუღაძის ახალი რომანი „აუდიტორია“, რომელშიც სრულიად განსხვავებული, ერთმანეთთან მხოლოდ ინტერნეტნაცნობით დაკავშირებული რამდენიმე პერსონაჟი სხვადასხვაგვარად ცდილობს სოციალურ და პირად ცხოვრებას შორის არსებული უფსკრული მიჩქმალოს და თავისი მცირე, წარმოსახვითი აუდიტორიის წინაშე პირნათელი წარდგეს.

ვრცლად

რეკომენდებული ელ. წიგნები

დაწვრილებით ელ. წიგნის შესახებ

ელ. წიგნის მახასიათებლები

ISBN - 13:

9789941239830

სათაური:

აუდიტორია

ავტორი:

ლაშა ბუღაძე

გამომცემელი:

სულაკაურის გამომცემლობა

გამოცემის თარიღი:

2019

გვერდები:

154

კატეგორია:

პროზა

ნახვები:

4720

რეიტინგი:

3,8

მკითხველთა რეცენზია

საშუალო შეფასება

(6) რეცენზია

3.8

რეიტინგის განაწილება

5

[3]
4

[1]
3

[1]
2

[0]
1

[1]

წიგნის შესახებ

აუდიტორია

ლაშა ბუღაძე

4720 ნახვა

წასაკითხი

რჩეული

7.6 ლარი

ყიდვა

სარჩევი

ყდა
წინასიტყვაობა 
I -       1.
2. 
3. 
4. 
5.  
6. 
II -       1.
2. 
3. 
4. 
5.  
6. 
7. 
8. 
9. 
III -        1.
2. 
3.  
4.  
5. 
6. 
7.  
8. 
9. 
10. 
11. 
12. 
13. 
14.  
IV -       1.
2. 
3. 
4.  
5.   
6.  
7. 
8. 
9. 
10. 
11. 
12. 
13. 
14. 
15.  
16. 
17. 
18. 
V

წინასიტყვაობა  უბრალოდ ვერც მოგიყვები. შეგრძნების დონეზე იყო. არა, შეგრძნებაზე მეტი, იმიტომ რომ სიტყვა დამამახსოვრდა, კონკრეტული სიტყვაც არა – შინაარსი, რომელიც რაღაც მდგომარეობას გამოხატავს... მაგრამ სახე მახსოვს. არ შეგეშინდეს... დედაჩემს მოვუყევი და წყალს გაატანეო. პირდაუბანელზე უნდა მოუყვე წყალს თუ რაღაც. ცივი წყლით. მეთქი, უკვე დავიბანე. კბილები გაიხეხე? – მეკითხება. მეთქი, კი, რა მნიშვნელობა აქვს... 
ბოლოს როდის იყავი მაგის გვერდზე?  
მე ერთი კვირის წინ. და დღეს.  
მივწერე: ნეტა სად ხარ თუ რაღაც... და სამი ცალი გული... ფოტო მოვუწონე – ნაძვები და ტბა რომ უდევს, ეგ. ვისი ფოტოა, არ ვიცი. თვითონ გადაიღო? ერთი წლის წინანდელია. მერე ჩამოვყევი და like-like-like-like – ყველა ფოტოზე. არ დამიხედავს, ისე. საყვარელი.