იასონი და ოქროს საწმისი

პირველი თავი - იასონი და პელიასი დიდი ხნის წინათ, ძველ საბერძნეთში, ერთი ყმაწვილი ცხოვრობდა, სახელად იასონი. ის კუნძულ იოლკოს სამეფო ტახტის მემკვიდრე იყო, მაგრამ გვირგვინი მისმა ბოროტმა ბიძამ, პელიასმა დაისაკუთრა და თავი კუნძულის ხელმწიფედ გამოაცხადა.

გავიდა დრო. იასონი გულადი ვაჟკაცი დადგა და ტახტის უკან დაბრუნება გადაწყვიტა. ჰოდა, ჩაილაგა საგზალი, ღმერთებს მფარველობა შესთხოვა და იოლკოს სასახლისაკენ მიმავალ გზას გაუდგა, სადაც ბიძამისს დაედო ბინა.
ბევრი იარა თუ ცოტა იარა,   გზაზე მდინარეს მიადგა. ის-ის იყო, მეორე ნაპირზე გადასასვლელად წყალში უნდა შესულიყო, რომ უეცრად, მოხუცი ქალის ხმა შემოესმა.
  დამეხმარე, შვილო, ერთი მოხუცი დედაკაცი ვარ, სიარული მიჭირს, მდინარის მეორე მხარეს გადამიყვანე და ღვთის მადლი არ მოგაკლდება. იასონს შეებრალა მოხუცი და ზურგზე მოიკიდა. უეცრად, მდინარემ ცალი სანდალი მოსტაცა და ტალღებს გააყოლა. ბიჭი შეშფოთდა,   როგორ უნდა მისულიყო სასახლეში შიშველი ფეხით?!
  ამაზე ნუ დარდობ,   გაამხნევა დაღვრემილი იასონი მოხუცმა ქალმა   თუ ცალი ფეხსაცმლით ივლი, გმირი გახდები, დიდ სახელს მოიხვეჭ!   ეს თქვა დედაბერმა და გაუჩინარდა.

  რა უცნაური ბებია იყო!   ერთი კი გაიფიქრა იასონმა, თუმცა სწორედ ისე მოიქცა, როგორც მოხუცმა ურჩია.
ბევრი იარა თუ ცოტა იარა,   იოლკოს სასახლეს მიადგა. როდესაც პელიასს მოახსენეს, ვიღაც ცალფეხშიშველა ყმაწვილს თქვენი ნახვა უნდაო,   მეფეს არ ესიამოვნა,   რადგანაც, დიდი ხნის წინათ, ღმერთებმა უწინასწარმეტყველეს,   ახალგაზრდა ცალსანდლიანი ბიჭი, გვირგვინს წაართმევდა და მის ადგილს დაიკავებდა. მიუხედავად ამისა, კარისკაცებს უბრძანა, იასონი აქ მომგვარეთო!

როდესაც იგი მეფეს მიუახლოვდა, ხელმწიფემ მაშინვე იცნო ვაჟკაცი. ერთი კი შეშინდა, თუმცა თავში მაშინვე მზაკვრულმა აზრმა გაუელვა.
  აბა, ძმისშვილო!   თქვა პელიასმა ნიშნისმოგებით.   მე ძალიან კარგად ვიცი, რისთვისაც მოხვედი აქ! მაშ, კარგი, დაგითმობ მეფობას, ოღონდ მას შემდეგ, რაც ჩემს დავალებას შეასრულებ!
  იასონი დაინტერესდა,   ნეტავ რა დავალებას მისცემდა ბოროტი ბიძა!

  ოქროს საწმისი უნდა მომიტანო!   ბრძანა მეფემ მომღიმარი სახით,   როგორც კი იგი ჩემს ხელთ იქნება, ეს ტახტიცა და გვირგვინიც შენთვის დამითმია!
  იასონი შეცბა,   თუმცა იხტიბარი არ გაიტეხა და დავალების შესრულებაზე დათანხმდა. მას გაგონილი ჰქონდა, რომ ოქროს საწმისი, ძლიერ და მშვენიერ კოლხეთში,   შავი ზღვისპირა ქვეყანაში ინახებოდა. მან ისიც კარგად იცოდა, რომ მისი მოპოვება ადვილი საქმე არ იქნებოდა. ამიტომ, როგორც კი სასახლიდან გამოვიდა, მაშინვე მზადებას შეუდგა. ქალაქში განთქმულმა მშენებელმა, იასონს ხომალდი აუგო, ხოლო ქალღმერთმა ათენამ ჯადოსნური ტოტი უბოძა.

  იასონმა ხომალდს არგო დაარქვა. გასამგზავრებლად, თითქმის ყველაფერი მზად იყო, გარდა ხომალდის ეკიპაჟისა. ბევრს უნდოდა არგოზე მოხვედრა. შორეული სამეფოდან, მასთან, ჩამოვიდა ორფეოსი,   გმირი,   რომელიც საოცარ მუსიკას თხზავდა ოქროს საკრავზე.
  ატლანტა,   მთელ საბერძნეთში სილამაზით განთქმული მონადირე ქალი, მშვილდ-ისრით ეახლა და ცხოვრების ბოლომდე ერთგულებასა და თანადგომას შეჰპირდა.
თვით ჰერაკლემ,   დედამიწაზე ყველაზე ძლიერმა მეომარმა, მოისურვა ხომალდზე მოხვედრა.
  ჩრდილოეთის ქარის ტყუპი ვაჟიშვილი მთე-ლი დღე ევედრებოდა მამაც უფლისწულს,   “ წაგვიყვანე, იასონ, ოქროს საწმისის საპოვ-ნელად, რამეში აუცილებლად გამოგადგებით! ” სულ მალე, იასონთან ორმოცდაათამდე სახელ-განთქმული და მამაცი ადამიანი მოგროვდა.
 
  თქვენ მამაცი მეომრები ხართ, ამიტომ,   ვისაც ჩემთან ერთად უნდა წამოსვლა,   არგოზე ავიდეს!   განაცხადა იასონმა.
ასე გახდნენ იასონის გუნდის წევრები არგონავტები.

არგონავტებმა ბარგი ხომალდზე აზიდეს, ქალღმერთ ათენას ნაბოძები ჯადოსნური ტოტი ხომალდის კიჩოზე დაამაგრეს და ღუზა ასწიეს.
  ღმერთებმა, ციდან, ქარი მოავლინეს, რათა ხომალდს აფრები გაეშალა და სწრაფად გადაესერა ოკეანის ზვირთები.
  ასე დაიწყო არგონავტების შორეული და სახიფათო მოგზაურობა.