ჩემი ბრძოლა ეშმაკთან! "დოდოს დღიურიდან"

....ხომ გახარებული ვიყავი__ეშმაკს ვძლიე__მეთქი?, მაგრამ ბოროტმა ამოსუნთქვის საშუალება არ მომცა და სასწრაფოდ " მეორე ფრონტი" გამიხსნა.
ერთ დღეს სამსახურში მიმავალმა, მარჯანიშვილის მეტროსთან 10 თეთრიანი ვიპოვე. ფული ავიღე და გავიფიქრე: "ამ 10 თეთრიანს მეტროში< პირველსავე შემხვედრ მათხოვარს მივცემ და ღმერთი დღეს კარგ სამუშაო დღეს მომცემს, ბევრი კლიენტი მეყოლება, თორემ სამი დღეა ნოლზე ვზივარ. ხვალისთვის, უკვე, პურის საყიდელი ფულიც აღარ მაქვს"__მეთქი...
შევედი მეტროში, კარებშივე ერთი მოხუცი მათხოვარი მამაკაცი დგას...ზედ არ შემიხედავს...გვერდი ავუარე და და გზა გავაგრძელე, თან გავიფიქრე: "მათხოვრების მეტი რა არის მეტროში, საბურტალოს ხაზზე გადასასვლელ გზაზე უსინათლო მათხოვრები დგანან, მეც რომელიმე მათგანს შევეწევი"__მეთქი...
ათთეთრიანი ხელში მიჭირავს, სპეციალურად არ ვიდებ ჩანთაში.
მოწყალება როგორ არ გამიცია? ამ მარშრუტის გავლა ყოველდღე, დღეში მინიმუმ სამჯერ მიწევს და ხშირად მოწყალებას დაუფიქრებლად გავცემ და ეს ნორმალურიცაა, მაგრამ ეს ნაპოვნი ათთეთრიანი თითქოს თითებზე მომეწება, ეშმაკი თითქოს მხრებზე შემომაჯდა, სულ "ჯირითით" ჩავურბინე მოწყალების მომლოდინე, რამოდენიმე, გამოწვდილ ხელს და თვალისდახამხამებაში მატარებლის ბაქანზე ჩასასვლელ კიბეზე აღმოვჩნდი...
ბაქანზე, ჩემი ბოლო იმედი, მომღერალი უსინათლო მღერის....ვაი, უბადრუკო ჩემო თავო?!...მასაც გულგრილად გავუარე გვერდი და შევერიე მატარებლის მომლოდინე ადამიანთა მასას:(:(
ხელის გულს მწვავს ეშმაკეული ათთეთრიანი, მაგრამ თითქოს ფეხები შეკრული მაქვს, ნაბიჭს ვერ ვდგამ უსინათლო მომღერლისაკენ...გვირაბიდან მატარებლის ფარებმაც გამოანათეს უკვე:(...ღმერთო მიშველე!__მოვუხმე უფალს...წამიერად ფეხებში ძალა ვიგრძენი, მივედი სკამზე დადგმულ, პატარა პლასმასის, ჯამთან, რომელშიაც ხურდა ფულები ბლომად ეყარა და.....ათთეთრიანი ჩავაგდე:):) შვებით ამოვისუნთქე!!!
სამუშაო დღე ისე დამთავრდა, რომ ჯიხურში ერთი კლიენტიც კი არ შემოსულა.
ჩამოღამდა!
არ მჯერა, რომ არც ერთი ლარი არ გამიკეთებია! არადა, სულ ცოტა 5 ლარი ხვალისთვის ისე მჭირდება, როგორც ჰაერი...უკმაყოფილო ვარ, უფრო მეტიც, განრისხებული ვარ! ბურტყუნ_ბურტყუნით სკამს ხელი წამოვავლე, გავიტანე გარეთ, შევდექი ზედ__ჯიხურის ფარი უნდა ჩამოვხურო და....ფარი კინაღამ ხელიდან გამივარდა. ეს, რომ მომხდარი, რკინის ფარი შიგ თავში მომხვდებოდა და იქვე სულსაც გამაფრთხობინებდა.
მივხვდი, უფალი მსჯიდა! ამდილინდელი ჩემი ამპარტავნებისათვის, ამ წუთიერი მისი ნაყოფის(ამპარტავნების ცოდვის) მრისხანებისათვის... ამას, რომ მივხვდი პირჯვარი გადავიწერე, ღმერთს მადლობა შევწირე წყალობისათვის(ანუ იმ მცირე სასჯელისათვის, რაც ყოვლადმოწყალე უფალმა მარგუნა, ჩემი დიდი ცოდვის სანაცვლოდ). ამპარტავნებით გაცემული მოწყალება, უკვე მოწყალება აღარ არის...აკი უფალმა გვითხრა: "შენმა მარცხენა ხელმაც კი არ უნდა იცოდეს, რას აკეთებს შენი მარჯვენა ხელიო?"
მოწყალება უანგარო უნდა იყოს. გაცემულ მოწყალებაზე, სანაცვლოს არ უნდა ელოდებოდეო ადამიანისაგან, უფალმა! " შენ კი შენ! ჩემო უბადრუკო, ცოდვილო თავო, თვით უფალს მოსთხოვე სარგებლის მოცემა, მისგან ბოძებული მოწყალების საშუალების(ნაპოვნი ათტეთრიანის) გაცემის სანაცვლოდ??? რას წარმოადგენ შენ ჩემო ცოდვილო თავო უფლის გარეშე?!! შენ ხომ მატლი ხარ უსუსური?!!...გმადლობ ღმერთო შეწევნისათვის(ანუ მყისიერი სასჯელისათვის)"...
ასე ვლანძღე, რამოდენიმე წუთი ჩემი თავი...მერე პირჯვარი გადავიწერე, უფალს პატიება ვსთხოვე შეცოდებისათვის და თავი ამ ფიქრებით დავიმშვიდე: "არაუშავს! ხვალ პურს ნისიად გამოვართმევ, ჩემთვის და ლევანისთვის(ჩემი სტუდენტი ძმისშვილისტვის)გზის ფულს მეზობელს გამოვართმევ, ხვალ კიდევ უფალი შემეწევა_მეთქი" და სახლში წავედი. მაღაზიაში შევედი და პატარა ნესკვიკის შოკოლადი ვუყიდე საბას, მივეცი და ვუთხარი: "დედა, მეტის ფული არ მქონდა. დღეს საერთოდ ვერ ვიმუშავე, ლარიც კი არ გამიკეთებია"_თქო...ამ დროს ლევანი მეუბნება: "სამაგიეროდ ჩვენ ვიშოვეტ დღეს 5 ლარიო"...ტყიბულელი მეზობელი ბიჭი შეხვედრიათ გზაში, უკითხავს: ეს ბავშვი ვისიაო?"..."მამიდაშვილია ჩემიო"__უთქვამს ლევანის. ამოიღო და აჩუქა 5 ლარი, თურმე, საბას იმ ბიჭმა...ზუსტად 5 ლარი, არც მეტი, არც ნაკლები. უფალმა ადამიანის ხელით სწორედ იმდენი გამომიგზავნა, რამდენიც მჭირდებოდა. 
სახარებაში ვკითხულობთ: "ნუ ზრუნავთ და ნუ ამბობთ, რა ვჭამოთ, ან რა ვსვათ, ან რით შევიმოსოთ? ვინაიდან ყოველივე ამას ეძებენ წარმართები...ვინაიდან თქვენმა ზეციერმა მამამ იცის, რომ გჭირდებათ ყოველივე ეს, თქვენ კი, უწინარესყოვლისა, ეძებეთ სასუფეველი ღვთისა და მისი სიმართლე და ყოველივე დანარჩენი შეგემატებათ თქვენ!!"
აი, ასე გამიცხადდა ღვთაებრივი სიბრძნის კანონზომიერების არსი...უფლის მიზეზშედეგობრივი კანონის დიდებული არსი: შემცოდე ფიქრის სანაცვლოდ სასჯელი, სინანულის სანაცვლოდ ჯილდო...