შესავალი -სახელი გვარი?- იკითხა გამომძიებელმა.
-ანდრეა ბიგვავა.- უპასუხა მის წინ მჯდომმა.
-დაბადების თარიღი, ასაკი.- უთხრა გამომძიებელმა.
-ორიათას ხუთი წლის ოცდასამი ოქტომბერი.- უპასუხა ანდრეამ.
-ასაკი? თუ ჩემით დავჯდე და კანკულატორით ვიანგარიშო!?- უხეშად უმატებს გამომძიებელი.
-ჩვიდმეტის გავხვდები უკვე ორ დღეში.-
-სად ცხოვრობთ?-
-საბურთალოზე.- უპასუხა ანდრეამ, რაზედაც გამომძიებელმა ფურცლიდან აწია თვალები.
-კონკრეტულად!- მკაცრად წარმოთქვა გამომძიებელმა.
-აქვე, სიმონ ჩიქოვანის თვრამეტში.- დაკონკრეტებით უპასუხა ანდრეამაც.
-ბინის, სახლის ნომერი?-
-არ მახსოვს ზუსრად, არც ვიცი მგონი … - დაურწმუნებლად უპასუხა ანდრეამ.
-კაი, არაუშავს, ჩვენითაც გავარკვევთ.-
-ახლა, დაიწყე და მოყევი რა მოხდა.- თქვა გამომძიებელმა.
ანდრეა დაიბნა, უყურებს გამომძიებელს და დუმს, რაც აღიზიანებს მეორეს.
-რას მომშტერებულხარ ანთებულ ფარებ დანახულ ირემივით? მოყევითქო რა და როგორ დაიწყო, რა მოხდა და რისთვის...- დაუკონკრეტებულად თქვა გამომძიებელმა და დადუმდა, პასუხის ლოდინით.
-მე?- გაკვირვებით განუმეორა ანდრეამ.
-ხო შენ, აბა სხვა ვინმეს ხედავ აქ?!- უხეშად უპასუხა.
ანდრეა დადუმდა ცოტა ხნით.
ღრმად ჩაისუნთქა და ამბის მოსაყოლად მოემზადა, რასაც ასე ძლიერ ელოდა გამომძიებელი, ფეხი ფეხზე გადადებული რომ წამომჯდარიყო მის წინ სკამზე და თვალ მოუხუჭავად უყურებდა.
ჩუქება
