მასკარაფონე
ნიუ-იორკი-ფრანკფურტი. თვითმფრინავში. სადღაც ცაში. მე სად ჩავიკარგო ამ ამბავში? მე სად დავიკარგო? სად გადავიკარგო? ტურბულენტობა. თვ… თვ… თვი... თვითმფრინავის სადილი… თუ ვახშამი. ღამეა. მარჯვენა ხელზე ისევ ეს ნერვული წწ-წწ წიკი. ერთი, ორი, სამი. თვალები დახუჭული. ვისკი! ორ-ორი ყინულით, სამი ჭიქა. ცოტაც. ცოტაც. ცც. სიფხიზლეს ეშველება. ძილი მოვა. მოვა ბორტგამცილებელი. ფილე თუ სტეიკი? იქნებ არც ერთი. იყოს სტეიკი. ღეჭე! ღღეჭე! მაზიდებს? მაზიდებს! პირველი, მეორე, მესამე ყლუპი. ყინული კბილებზე. ტკაც? არა, ხრშშტკ! ტკ! ტკ! ტკ-ტკივილი, მუცელში, ტვინში, თავში. გულძმარვა. მაზიდებს? მაზიდებს! სამ-სამი სკამი მარჯვნივ და მარცხნივ, წინ დერეფანი. ბორტგამცილებელი გოგო და ბიჭი. გამატარეთ! კ-კ კარი. საკეტი. არ იკეტება. ფე-ფეხი კარს, თავი უნიტაზში. პირიდან ვისკიში გადაზელილი სტეიკის ჭჭჭააავლი და… ვქრები? ვქრები! ვქრები და ვიღვიძებ და ბორტგამცილებელი გოგო ყვირილით. ოლრედი ვან მინით. თეთრი კბილები ბევრი. ვიღაც კაცი. ხუჭუჭა, ჭაღარა, არ ვიცი, რატომ, მაგრამ საბუდარელი ჭაბუკი. მოვკვდი? ვკ. ვკ. ვკ. ვკვდები თუ ვკითხულობ, თუ ეს კაცია კითხვები და ექიმი. დრაგები? ახლა არა და ისე ბევრი. ამ გოგოს თეთრი კბილებივით და ჩაწიკწიკებით. ნერვული წიკები, მარჯვენა ხელზე. წიკ-წიკ-წიკ. რახ! სახეში ხელი. მარჯვნიდან, მარცხნიდან ალკოჰოლი? თვალს ვახელ. ცალს. თვალებს ვახელ. საბუდარელი ჭაბუკი. საბადურის ტყე-ტყე-ტყე-ტყე-ტყე. უსიერი. ბეჭდიანი ხელი. ჰუკი-ჰაიკუ-ჰუკი-ჰაგაკური. აპერკოტი. „რახ“ ხდება „ტკაც“ და ნიშადურის ერთჯერადი ფლაკონის პლასტიკის სარქველი, თვითმფრინავის სალონის ხალიჩაზე „ბშშშ“ ხმით ეცემა. ტვინის ფორებში რაღაც იხსნება. ალკოჰოლს ვსვამ, ვსვამ ბევრს და ეხლაც ვსვამდი და თვითმფრინავი რომ დაჯდება, მაშინაც დავლევ. არა! არა? არა! კარგი, არა! აღარ… ეტყობა წნევა. დავარდა და მეც. გასაგებია! ექიმთან მივალ. სამოგზაურო დაზღვევა მაქვს და მაქვს არასამოგზაურო დაზღვევაც. გამოკვლევები? ვიზამ. ვიზამ. ვიზამ ყველაფერს, ოღონდ ჩემს სკამში... ჩემს სკამში დამაბრუნეთ! ეკონომ კლასის, ეკონომიური სიწუწკის ვიწრო დერეფანში, მეთორმეტე რიგის ეი, ბი არა, და სი სკამი… სკამზე… სკამში... ეკონომ კლასი. კლასი. თვალები. ყველა მე. მე მიყურებს ყველა. ყველა მე და მე არავის და ყველას და ყველას ერთად და ყველას ცალ-ცალკე და ყველას ერთად და ყველას ცალ-ცალკე მზერა მე. ერთი წუთი დიდი დროა… გააჩნია რისთვის… ეღიმება. თავს უნდა მივხედო. ხელზე ისევ ნერვული წიკი. ამ გოგოს კბილები, ბევრი, ბევრი ღიმილი და როგორ იღიმის თუ როგორ მიღიმის და როგორ გადავრჩი. თუ, როგორ არ მოვკვდი? და ეგ ერთი და იგივეა, არა? არა! ერთი ვისკიც თუ შეიძლება. არ შეიძლება! წყალს მომიტანს. უხერხულობა ჩემ გვერდით მჯდომთან. გადავრჩი. ვერ გადარჩა, რომ მარჯვენა ხელი მიტოკავს და არა მარცხენა. ვაწუხებდი. ვაწუხებ და შევაწუხებ ჩემი წიკით. წიკებით. წნევა. წნევა დავარდა და დავვარდი მეც... ხდება ხოლმე. აქამდე არ მომხდარა. მომავალში მოხდება. მომავალშიც მოხდება. თქვენი წყალი. გმადლობ. დაღლაა და მეტი არაფერი. უძილო ღამეების და გრძელი დღეების ვარდნითი ჰიბ-ბ-ბრიდი. დამღლელი, დამღლელი, დამღლელი დღეების და უძილო ღამეების, უსიზმრო ვარდნა. თუ არ დავიძინებ, მოვკვდები, თუ არ დავიძინებ, მოვკვდები და შ შშშ იიიში რომ დავიძინებ, რომ ძილში მოვკვდები. და ძილი და მერე ასფალტზე ბორბლები. მკვეთრი მუხრუჭის ძლიერი ბიძგი. რახ! შუბლი წინა სკამის საზურგეს. რახ და ვფხიზლდები და თავია და ტკივილია და ბორბლების მუხრუჭის ხუნდების წწწწულია და ფრანკფურტია და აეროპორტია და ვაგონია და ბანჰოფია და ტაქსია და ქუჩაა და მდინარეა და სასტუმროა და ნომერია და მინიბარია და რომია და ვისკია და ღვინოა და შხაპია და ძილია და ზარრრრრრია და მამაჩემია და თურმე უკვე ხვალაა და საათია დილის ათი. ჩამოვედი? ჩამოვედი! სად და „ჰილტონში“. მოვიდეს თუ მე გავალ? მე გავალ, სად? ზოოპარკში! საად? ზოოპარკში! ფრანკფურტის ზოოპარკში მამა და შვილი. მახსოვს ბავშვობაში ერთხელ რომ? შეეშვას! ჩემს ბავშვობას. მამაჩემიან ბავშვობას და მით უმეტეს უმამაჩემოს. ზოოპარკში რა გვინდა, გორილებს ბურბუშელაც ხო არ ვაჭამოთ? აქ არ შეიძლება. თურმე აქ არ შეიძლება. როდის მერე იცავს კანონებს? აქაურს, ცდილობს და თითქმის ყოველთვის. სადაც ჭამ იქ არ უნდა მოჯვა და ჭამაზე გაახსენდა, რომ ქალაქის ცენტრში ქართული რესტორანია. არცთუ ისე ურიგო. ზოოპარკის მერე ხინკალიც ვჭამოთ. ხინკალი ფრანკფურტში! მოჯმაზე რა გაახსენდა? რა მჭირს? ცუდ ხასიათზე ვარ, თუ ცუდი სიზმრები ვნახე? ქარი ხო არ შემომიჩნდა ტრაკში? იცინის. არაა სასაცილო. ვულოცავ. გილოცავ, რამდენის? ორმოცდათორმეტის. აქედან, ციხეში რამდენი? ბევრი! იცინის. შევხვდე. ორზე ცენტრალ ბანჰოფზე. იქიდან ორი-სამი