*** გამორჩეული შეგრძნებაა, როდესაც დაბადებას ესწრები. ეს გარინდების მომენტია, ჯადოქრობაა ნამდვილი. სიკვდილისა და სიცოცხლის გადაკვეთის წერტილი. მე ასეთ მომენტებს შევსწრებივარ და ეს წიგნი ერთ-ერთი ასეთია.
ის დაიბადა ადვილი მშობიარობით, დედის ნებართვით და თამამად, როგორც იბადებიან ბავშვები, ვისი სიცოცხლეც მათ შობას მოგვიანებით ამართლებს ხოლმე.
ეს წიგნი მისი მშობლის მსგავსია.
კახურ დიალექტზე დაწერილი უამრავი წიგნი გვაქვს ქართულ ენაზე, მაგრამ ცოტა მოიძებნება ისეთი გულწრფელი ნაწერი, როგორიც ნათია ნინიკელაშვილის მინი რომანია.
ავტორი ახალბედაა, ეს მისი პირველი ვრცელი ტექსტია, თუმცა მკითხველს თამამად შეუძლია არც დაუჯეროს ჩემს ამ ნათქვამს და წაიკითხოს ეს შესანიშნავი ტექსტი, როგორც მესამე, მეხუთე ან სულაც მერვე რომანი.
ყველა კარგი წიგნი რაღაც ამბავია, ეს ტექსტი კი გამორჩეული ამბავია, რადგან ისეთ ისტორიას გვიყვება, ყველას რომ გაგვიგია, შეგვხებია და თვალიც აგვირიდებია, მაგრამ კარგი ავტორი არასოდეს მოარიდებს მზერას ისტორიას, რომელიც ადამიანის ბედს ცვლის.
„12 კვირა თებერვლამდე“ ნამდვილი ადამიანების ისტორიაა. სინამდვილეში არსებული და მომხდარი კი არა, მოხდენისთვის გასამეტებელი ისტორია. ეს მომცრო ზომის რომანი ბევრ ემოციურ მომენტს იტევს და მკითხველზეც ძლიერი შთაბეჭდილების მოხდენა შეუძლია.
მოზომილი სიცივით დაწერილი ტექსტი პატრიარქალური საზოგადოებისთვის დამახასიათებელი გულგრილობის ანარეკლია თითქოს და ავტორიც, შეგნებულად ცდილობს იყოს მოზომილი, სიტყვაძუნწი და ოდნავ გულგრილიც კი ისეთი ამბების მოყოლისას, გამოუცდელი ავტორი სიტყვაკაზმული რომ გახდებოდა.
ნათია ნინიკელაშვილის დებიუტი შთამბეჭდავია და ვფიქრობ, ეს ავტორი, ქალების დაგროვილ სათქმელს ძალიან საინტერესოდ და ძლიერად იტყვის შემდგომ ტექსტებშიც.
გურამ მეგრელიშვილი
მწერალი
ჩუქება
