თავი 1
პროლოგი
ალბათ თითოეულ ადამიანს გვიფიქრია საკუთარ ცხოვრებაზე, ჩვენს ბედ-იღბალზე. ყველას ერთხელ მაინც გაგვჩენია შეკითხვა იმის შესახებ თუ რატომ გვერგო ჩვენ ისეთი ცხოვრება როგორიც გვერგო და რატომ ერგო სხვას სხვანაირი ცხოვრება რომელშიც ცხოვრობს. ყველა ადამიანს გვაქვს საკუთარ გულში პატარა კუნჭული რომელშიც ჩაკეტილი გვაქვს საკუთარი სულის უნაზესი გრძნობები, რომლებიც ხშირად თავს მაშინ გვახსენებს როცა ღამდება, ყველაფრით დაღლილნი საწოლს მივეჯაჭვებით და დგება წამი ძილსა და ღვიძილს შორის. სწორედ ამ დროს ჩნდება უამრავი შეკითხვა იმ ფაქტებისა და მოვლენების შესახებ რომლებიც ჩვენს გარშემოა და რომლებიც ადამიანებმა დაბადებიდანვე უპირობოდ მივიღეთ. მაგალითად რატომ ვცხოვრობთ იმ სხეულში რომელშიც ვცხოვრობთ?! ან რატომ გვერგო ვიღაცას ლამაზი და ვიღაცას ულამაზო სხეული?! რატომ არიან ჩვენს გარშემო მაინც და მაინც ის ადამიანები ვისთან ერთადაც ვცხოვრობთ და რატომ არ გვიწევს სხვა ადაიანების გარემოცვაში ცხოვრება? რატომ დავიბადეთ იმ ეპოქაში რომელშიც ვიმყოფებით ან რატომ ვცხოვრობთ იმ ქვეყანასა და საზოგადოების წიაღში რომელშიც ვცხოვრობთ? რატომ ვიბადებით ზოგი მეფედ ზოგიც კი გლახაკად?
შემთხვევით არაფერი არ ხდება. ყველაფერს აქვს რაციონალური ახსნა, რომელის ახსნასაც მე და ჩემი მითოლოგიური პერსონაჟები ერთად შევეცდებით და დაგარწმუნებთ რომ ის ცხოვრება რომელიც ჩვენ გვერგო, და მასში რაღაც-რაღაცეების მიღება უპირობოთ გვიწევს, შემთხვევით არ დაგვბედებია, ყველაფერ ამას კარმა განსაზღვრავს. ამის ნათლად განსამარტად კი შეგიძლია გაეცნო ჩვენი ზღაპრის გმირების ცხოვრებას და ნათლად დაინახავ რომ ცხოვრება ძალიან სამართლიანია ყველა წარმატება თუ წარუმატებლობა დამსახურებულია და რაც მთავარია ცხოვრების ერთ ასწლედში ყველაფერი დროებითი და წარმავალია მათ შორის დიდებაც, უბადრუკებაც, ძვირფასი ადაიანებიცა და მტრებიც. თუ გიყვარს ბევრი მისტიკა ეს ისტორია დაგატყვევებს.
თავი 1
ლეგენდის თანახმად ყველა ადამიანს რომელიც სამყაროში ოდითგანვე ცხოვრობდა დაჯილდოვებული იყო უკვდავი სულით, რომელიც ადამიანების სხეულს აცოცხლებდა მარადიულად, იქამდე სანამ არ გაჩნდა სიკვდილი რომელიც ბოროტების წიაღიდან წარმოიშვა. ადამიანებმა სიკეთის ნაკლებობა ანუ ბოროტება შეისისხლხორცეს და ერთმანეთს დაუწყეს მოკვლა სხვადასხვა მიზეზის გამო, მათ შორის დიდების, ძლევამოსილების, სიყვარულისა და უბრალო სიძულვილის გამოც კი ადამიანები კლავდნენ ერთმანეთის სხეულს. გაჩნდა ომები, დაწესდა საზღვრები, სამეფოები რომლებმაც უამრავ ადამიანს სხეული მოუკლა მაგრამ სული უკვდავი მაინც რჩებოდა სამყაროებს შორის რომელსაც მარადიულად უნდა ეცოცხლა საკუთარ სხეულში და ამ სამყაროში რომ არ გაჩენილიყო სიკვდილი ადამიანებს შორის. ამიტომ დედაბუნებამ შექმა კარმა, რომელსაც ჰქონდა სამართლიანობის აღდგენის უნარი. რომლის მეშვეობითაც სამყარო შეძლებდა ბალანსის დამყარებას სიკეთესა და ბოროტებას შორის რათა არ დარღვეულიყო კაცობრიობის უმთავრესი პრინციპი სიკეთის გამარჯვება ბოროტებაზე. ადამიანებს რომლებსაც ბოროტებისის წიაღისაგან წარმოქმნილი სიკვდილი საკუთარ სხეულსა და უკვდავ სულს ერთმანეთისაგან უნცალკევებდა გამოუმუშავდათ უნარი მოეპოვობინათ წვდომა სხვა სხეულზე და რეინკარნაციის გზით ხელახლა მოვლენილიყვნენ სამყაროში უკვე ახალი იერ-სახით ამით ამარცხებდნენ სწორედ იმ სიკვდილს რომელიც ბოროტების შვილობილი გახლდათ და რომელიც სამყაროში ისე გავრცელდა რომ ყველა სხეულზე მოიპოვა წვდომა. ამიტომ გახდა სამყაროში ყველაფერი დროებითი და წარმავალი. თითოეული ადამიანის ცხოვრების გზა, რომელიც ბევრი ტკივილითა თუ სიხარულით, სიყვარულითა თუ სიძულვილით იყო დაკომპლექტებული, გახდა ამაო, რადგან ყველაფერ ამას გამოუჩნდა დასასრული, თუმცა ყოველი დასასრული რაღაც ახლის დასაწყისია, რადგან ყველა სხეული მოკდავი მაგრამ ყველა სული უკვდავია და ის მუდმივად განაგრძობს სიცოცხლეს ამ სამყაროში იქამდე სანამ საკუთარ კარმულ ვალებს არ მოიხდის ანუ არ დაისჯება იმისათვის რა ბოროტებაც ჩაიდინა ან არ დაჯილდოვდება იმისათვის რა სიკეთეც დასთესა. თითოეული ჩვენგანის ცხოვრებას სწორედ კარმა განსაზღვრავს. სწორედ იმიტომ ვცხოვრობთ იმ ადამიანების გარშემო რომლებიც გვხვდებიან ცხოვრების გზაზე რომ ისინი ჩვენი მონათესავე სულები არიან წინა ცხოვრებიდან. სწორედ იმიტომ გვიყვარს და ვუყვარვართ სწორედ იმ ადამიანებს ვისთანაც სიყვარული გვაკავშირებს რომ მათი კარმა ჩვენს კარმულ ცხოვრებასთან სასიყვარულო თანხვედრაშია. სწორედ იმიტომ გვტკენენ ადამიანები და ჩვენც იმიტომ ვტკენთ რომ კარმულად წინა ცხოვრებაში მათ დავუშავეთ ჩვენ ან ჩვენ დაგვიშავეს რამე, მაგრამ რაც ყველაზე მთავარია ჩვენ არცერთ ადამიანს არ გვაქვს ქვეცნობიერი იმ დონეზე განვითარებული რომ გავიხსენოთ თუ ვინ ვიყავით წინა ცხოვრებაში, როგორი სახეები და როგორი ცხოვრება გვქონდა, როგორები იყვნენ ჩვენი მონათესავე სულები რომლებიც კარმულად ყველგან თან დაგვყვებიან. ვის ვაჩუქეთ სიყვარული და ვის ვაჩუქეთ სიძულვილი. ეს ყველაფერი დაფარულია, თუმცა ჩვენ ყველანი სანამ ამ ცოდვილ სამყაროში ვცხოვრობთ ვიმყოფებით განსაწმენდელში სადაც ვაგებთ ყველაფრისთვის პასუხს, მათ შორის სიყვარულისთვის, სიძულვილისთვის ავისთვისა თუ კარგისთვის რომელიც ჩვენმა უკვდავმა სულმა
