წინასიტყვაობა ლაზური საზღვაო კინორომანი, წარმოდგენილი ფელუკა „კირბიშის“ ბოლო მოგზაურობის ქრონიკებად, ანდა, თუ გნებავთ, ლაზი მხატვრის, ჰასან ჰელიმიშის გაცოცხლებულ ნახატებად
„ელი ელობდა,
მელი მელობდა,
ზღვა ფოფინობდა.
წითელ ხუცესსა ხარი გაება,
ზღვას ხნებდა,
ქვიშას თესებდა.
ვინ მოიგონა
ზღვა ხნული,
ქვიშა ნათესი,
მესამე დღეს იქით დამწვარი,
გაძნელებული!“
პეტრე უმიკაშვილი, ხალხური სიტყვიერება, ტომი მეოთხე, თბილისი, გამომცემლობა „ლიტერატურა და ხელოვნება“, 1964 წ., გვ. 166,
„ლოცვა დამწვრისა“
„ალბათ, ათასი წელიწადი
ზღვა ამ კენჭს თლიდა
და ზღვა თავის თავს ქვაზე ტვიფრავდა,
რომ დაეხატა ზედ, რაც შენ გინდა,
რაც შენ გიყვარდა.
გუშინ ეს კენჭი ზღვამ მე მაჩუქა
და მეც შიგ ჩავდე ფიქრი და გული...
წაიღე, კარგო, შენ გვერდით იყოს –
ჩემი ოცნება გაქვავებული“.
ფრიდონ ხალვაში
მონაწილეობენ: ფოკა კირბიში – „პაპუ“ (ლაზურად, პაპა), 60 წლისა, ცალფეხა.
მეი - ფოკას ქალიშვილი პირველ, გარდაცვლილ ცოლთან, ნადიესთან, 20 წლისა.
უჩა მეტსახელად „მშირიდონი“ (ლაზურად, მერცხალი) – ფოკას შვილი, 10 წლისა.
მერიემ-ხავანა – ფოკა კირბიშის ცოლი, უჩას დედა, მეის დედინაცვალი, 55 წლისა, ჯინჯი (ლაზურად, მკითხავი).
ალფრედ ანთოპულოსი – 60 წლისა, ბიზნესმენი ვან-კუვერიდან.
ჰელენ მეიერი – 65 წლისა, ალფრედ ანთოპულოსის ცოლი, უყვარს თოჯინა კლაბაუტერმანი.
იაშარ ბადიში – 25 წლისა, აქვს საკუთარი პანტონებიანი ნავი, სახელად „მცურავი კუნძული“.
სებასტიან რადუ (მაფარველიში) – მეთევზე ლაზების სოფელ ლაზუდან, რომელიც მდებარეობს საპორტო ქალაქ კონსტანცას სამხრეთით.
ილფან შიშმანიში – თურქული სანაპიროს საგუშაგო კატარღის მეთაური.
ხატიჯე შიშმანიში – ილფანის დედა, 70 წლისა.
ასევე თურქეთის თუ საქართველოს ლაზები; და სხვები.
ჩუქება
