უკან, ზევით
ალუბალი
ცხელა და რა ცხელა... ზუზუნებს ჭრიჭინების ჯარი... მაგრა ცხელა და ეს ალუბალიც ახლა დაწვრილდა ჯიბრზე!
დასვენება კაი რამეა, მარა ერთი ნაკლი აქვს - საქმე არა კეთდება. ჯერ ძირი უჩანს ალუმინის ქვაბს. აბა, ქვაბი რა წამოსღები იყო ახლა ნაკვეთში? მარა ორი ყური აქვს და უკეთ ავწევთ-მეთქი, ვიფიქრე... მაგრამ შემოვრჩი მარტო ამ ალუბალსა და ორყურა ქვაბს.
ალუბალს თუ მოვკრიფავ, დედა შემაქებს და მურაბა ხომ თავად მიყვარს?!
თუ არ მოვკრიფავ, მე და ნანა ამ ზაფხულს ალუბლით გავძღებით და კერკსა ვჭამთ კიდევ კარგახანს. მარა უნდა მოვკრიფო.
არადა ცხელა და ძირიც არ დაფარვია ჯერ თეთრვერცხლა ალუმინს... გველები იქნება ბალახებში ბლომად. რატომღაც არ მეშინია.
წვრილია და ტკბილი... ქვაბში უფრო ნაკლები ჩადის, ვიდრე მუცელში. მიტომაა, რომ პირველი ცარიელია და მეორე სავსე. სავსე მუცელზე მუშაობა კიდევა ჭირს. ახლა ამ აკაციის ჩრდილიდან თუ არ წამოვდექი და საქმეს არ მივყე ხელი, შვიდის ნახევრამდე ვერ გავაგსებ. შვიდის ნახევარზე მულტფილმია, „ გრენდაიზერი “ ... ანუ უსიკვდილოდ სახლში უნდა ვიყო. მერე საათი? ჯერ ადრეა - მზე ზემოდან დამცქერის.
ნანაც ახლა წავიდა სოფელში... აფსუს, მომეხმარებოდა! ცალი ყურიდან მაინც ასწევდა ამ უძიროს.
ხეები დაბალია და იოლად ვწვდები კუნწულა ალუბლებს, მაგრამ შიშიველი მკლავები მეკაწრება. სამაგიეროდ ალუბლის მურაბიანი პიტნის ჩაი მიყვარს...
უჰ, რა ცხელია მზეცა და ჩაიც! ზამთარში უფრო გემრიელია, მაგრამ პიტნა რომა ჭკნება, ისეთი საამური გემო და ხასხასა ფერი აღარა აქვს ჩაის. ხოდა მოხარშოს დედამ მურაბა და ახლავე დავიწყებ ცხელი ჩაის სმას, ზამთრამდე.
სისინებს ზაფხული... ჭრიჭინებს ივლისი... არაქათი გამომეცალა მე... წყალი არ წამომიღია ნაკვეთში... ცხელა და მწყურია. ისევ აკაციის ძირში ვზივარ დამრეც ფერდზე და საგანგებოდ სკამივით გამოჭრილ მიწაზე უკეთ მოკალათებას ვცდილობ. ტახტრევანია რაღა!
ჭა გაჭრეს მამამ და ბიძებმა აქვე. გაგრილება შეიძლება, მაგრამ სასმელად რამდენად გამოდგება, არ ვიცი. იქამდე მისვლაც მეზარება და ახდაც. თოკის მოქაჩვაცა და საერთოდაც, ახლა მწყურია, სახეზე წყლის შესხმა კი არ მინდა.
იყოს ჭა მოსვენებული, თავდახურული, თვალდახუჭული... ქვაბი ჰა-ჰა მესამედზეა შევსებული... ორი მაგდენი აკლია. ჭა კია საკმარისად სავსე, რომ მივწვდე წყალს... დავინახავ კიდეც მის კრიალა ზედაპირს.
იშვიათად ტუმბავს მამა წყალს და ამიტომაა, რომ აღარ დაწმინდავდა. თიხნარია მიწა, ბევრი არაფერი მოდის... ჭაში კი შეიძლება ბაყაყები აყიყინდნენ მალე.
სულ სხვაა ის ჭა, სახლის გვერდში გაჭრილი... ასე ახლოს წყალი თუ იდგებოდა სახლის საძირკველთან, ვინ იფიქრებდა? თუმცა ჯერ ჭა იყო და მერე საძირკველი. პაპამ და ბაბომ გაჭრეს ეგ ჭაო, გამიგონია უფროსებისგან. ქალმა რა ჭა უნდა გაჭრას-მეთქი, მიფიქრია და არ მიკითხამს ხმამაღლა.
ყოჩაღი ქალი იყო მარგალიტა ბაბო. მისი დაწკრიალებული ბაღი და ბილიკებად დაგებული აზბესტის ხალიჩები ახლაც ბავშვობის მოგონებების სანთლად მინთია. ბალახი არა ჭაჭანებდა და მოუვლელი მტკაველი მიწა ბაღში მის სიცოცხლეშიო, გამიგონია. კარტის თამაშს გვასწავლიდა ხოლმე მოცლისას, საანგარიშოდ, ალბათ. ვალეტობანა ერქვა. მიმატება-გამოკლების გარეშე ვერაფერს გახდებოდი. ხოდა ვსწავლობდით. არადა მაშინ სკოლის ექვსი წელი ჯერ წინა მქონდა... მალე დაიღუპა ბაბო... არ დამცალდა შაქარმოყრილი კარაქიანი პურების დიდხანს ჭამა... სიზმრად კი მინახავს და მიჭამია კიდეც... იმ გემოს გამოვუღვიძებივარ და მიგვრძნია თითქოს...
სახლის გვერდით გაჭრილი ჭა ღრმაა, თითქოს უძირო. შეჭრილი საფეხურები დაუყვება ბიტვნის ნაპირებს. განზე დგამს ხოლმე ფეხებს მამა და ისე ჩადის... მაგალითად სათლი რომ მოწყდება და ჩავარდება, მაშინ. ან ამოწმენდვა და დაღრმავება რომ ხდება საჭირო, მაშინ. თორმეტი მეტრიაო, გამიგონია. ნაკვეთში გაჭრილი ჭა არ იქნება მაგ სიღრმისა. ეს უფრო დაბალი ადგილია. სახლი უფრო მაღლაა ჩვენი. ჰოდა მიწისქვეშა წყლის ძარღვი აქ უფრო მალე მოიძებნა. წყალიც უფრო ჩანს და ლივლივებს. ტყუილად მეზარებოდა ახდა და ჩახედვა. ისეთი კამკამაა, დაილევა კიდეც.
ფრთხილად უნდა ვიყო, არ ჩავვარდე შიგ. ათასჯერ უთქვამს მამას, არ გადაეყუდო ტანითო, თორემ ახდა კი არა გვაქვს აკრძალული ბავშვებს. მე უკვე დიდი გოგო ვარ. სულელი არ ვარ, ჭაში ჩავყირავდე თავით. რომც ჩავყირავდე, ვიცი, უნდა ვეცადო, თავი მაღლა ამოვყო და ვისუნთქო. ცურვა ვიცი. ანდრეი პაპასთან რომ ვიყავით, მაშინ მეზობელი სოფლის ტბაზე დავყავდით მამას საცურაოდ. ტბა მშვიდია და იოლია ცურვის სწავლა. მტკვარი სწრაფია და სამაგისოდ არ გამოდგება. მოკლედ, თუ თავით გადავეშვი, უნდა ყველანაირად ვეცადო, ზემოთ ამოჩრილი ფეხები ქვემოთ ვქნა
ჩუქება
