თავი პირველი
„საწვავი თავდება“, - ფიქრობს ბაჭია ენგსტრომი. ის, როგორც ყოველთვის ზაფხულობით, „სფრინგერ მოტორსის“ სადემონსტრაციო დარბაზის მტვრიანი ფანჯრიდან გასცქერის 111-ე ტრასაზე მანქანების რიგს, რომელიც ახლა თითქოს უფრო დაფრთხა და შეთხელდა. ჰო, ამ იდიოტურ სამყაროში საწვავი თავდება. მაგრამ მას კუთხეში ვერავინ მიიწყვდევს. ყოველ შემთხვევაში, ჯერ მაინც ვერა, თუ გავითვალისწინებთ, რამდენ საწვავს ხარჯავენ მისი „ტოიოტები“ ერთ კილომეტრზე და ასევე, მათი ექსპლუატაციის შედარებით დაბალ ფასებს. აბა, რომელი მანქანა შეედრება მათ! თუ გნებავთ, „მომხმარებლის ცნობარის“ აპრილის ნომერი წაიკითხეთ! მეტი არც არაფერია საჭირო უთხრა იმ ხალხს, ვინც აქ შემოდის. ხალხი კი - მართლაც ბევრი შემოდის - ისინი ხომ სულ შეიშალნენ! - კარგად ხვდებიან, რომ დიდი ამერიკული რბოლა დასასრულს უახლოვდება. ერთი გალონი ბენზინის ფასი ოთხმოცდაცხრამეტი დოლარი და ოთხმოცდაათი ცენტია უკვე და ავტოგასამართი სადგურების ოთხმოცდაათი პროცენტი კი შაბათ-კვირას დაკეტილია. პენსილვანიის გუბერნატორმა წინადადება წამოაყენა, მინიმუმ, ხუთი დოლარის ბენზინის გაყიდვაზე, რომ როგორმე დაპანიკებული ხალხის რიგები შემცირდეს. სატვირთო მანქანის მფლობელები, რომლებმაც დიზელი ვერ იშოვეს, საკუთარ სატვირთო მანქანებს ცხრილავენ - ერთი ასეთი შემთხვევა სულ ახლახან, პოტსტვილ პაიკზე, დაიმონდის შემოგარენში მოხდა. ხალხს თავგზა აებნა, მათი დოლარები დღითი დღე უფასურდება, ფულს ისე ფანტავენ, თითქოს მეორედ მოსვლა კარს იყოს მომდგარი. ჰარი უხსნის მათ, რომ „ტოიოტას“ ყიდვა მათი დოლარების იენებში გადაცვლას ნიშნავს და ისინიც ენდობიან. 1979 წლის პირველ ხუთ თვეს, ასთორმეტი ახალი და მეორადი მანქანა შემოიყვანეს და ივნისის პირველ სამ კვირას ბაჭიამ თითოეული საშუალოდ რვაასი დოლარით ძვირად გაყიდა, მათ შორის რვა „კოროლა“, ხუთი „კორონა“, მათგან ერთი სპეციალური ლუქს გამოშვება და ის „ცელინა“, ჩარლი რომ ამბობდა, პიმპმობაილს ჰგავსო.
ბაჭია გამდიდრდა. ახლა ის „სფრინგერ-მოტორსის“, ბრუერის რაიონში „ტოიოტას“ ორი სააგენტოდან ერთ-ერთის მფლობელია. უფრო სწორად, თანამფლობელი. ორმოცდაათი პროცენტი მას და მის მეუღლეს, ჯენისს ეკუთვნით, ხოლო მეორე ორმოცდაათი კი მის სიდედრს, ბესის. მათ ეს კაპიტალი ხუთი წლის წინ, მოხუცი ფრედ სფრინგერის გარდაცვალების შემდეგ მემკვიდრეობით მიიღეს. თუმცა, ბაჭია თავს ისე გრძნობს, თითქოს მთელი ფირმის მფლობელი იყოს. გაკრიალებულ კოსტუმში გამოკვართული, მთელი დღეები ხან სადემონსტრაციო დარბაზშია ქაღალდების დასტითა და ანგარიშებით ხელში, და ხანაც, სათადარიგო ნაწილების განყოფილებაში, სადაც ზეთში ამოთხვრილი კაცები ნათურით განათებულ ძრავებს უკირკიტებენ და როცა თავს ზემოთ სწევენ, თითქოს სადღაც ქვესკნელიდან იხედებიანო, თვალებს თეთრად აკვესებენ. ბაჭია მაღაზიაში მანქანის საყიდლად შემოსულ ხალხს, ოლქის მცხოვრებლებს ხვდება. ის იქაური თანამშრომლებისთვის, იმ ოციოდე ადამიანისთვის, ვინც ამ ასი ათას კვადრატულ ფუტზე მუშაობს, მის უკან დიდ ჩრდილად რომ გაწოლილა, ნამდვილი ვარსკვლავი და სამყაროს ცენტრია. მთელი კედელი, რომელიც ხის გეგონება, მაგრამ რეალურად კი მასზე უსწორმასწოროდ დაჭრილი მაზონიტის ფიცრებია აკრული, ჩარჩოში ჩასმული გაზეთის ამონაჭრებითა და გუნდური ფოტოებითაა აჭრელებული. მათ შორისაა ორი, ამ ოლქის მაშინდელი საუკეთესო ათეულის ფოტო. მაშინ, ოცი წლის წინ, ბაჭია კალათბურთის ნამდვილი გმირი გახლდათ. ახლა უკვე ოცდახუთი წლის წინ. გაზეთის ამონაჭერი მაგიდაზე, მინის ქვეშაც კი, ყვითლდება. ეს მხოლოდ ჰაერის ბრალი არ უნდა იყოს, აქ ალქიმიაცაა ჩარეული. ისე ხდება, როგორც ბავშვობაში აშინებდნენ, ადამიანს ცოდვები ფერს უცვლის, აყვითლებსო. ენგსტრომმა გუნდს 42 ქულა მოუტანა. ბაჭიას თავისი გუნდი „მაუნთჯაჯი“ ნახევარფინალში გაჰყავს. ეს მასალები მან სხვენში აღმოაჩინა. მისი აწ განსვენებული მშობლები მათ დიდი რუდუნებით აგროვებდნენ, რვეულის ფურცლებზე აწებებდნენ და ინახავდნენ. მერე, დროთა განმავლობაში წებო გახმა და ეს სტატიები და ფოტოები ისე ძვრებოდა ფურცლებს, როგორც გველს კანი. ამ ყველაფრის აქ გამოფენის იდეა ფრედ სფრინგერს ეკუთვნის, ისევე, როგორც ფრაზა, რომ კომპანიის რეპუტაცია მთლიანად დამოკიდებულია მისი ხელმძღვანელის რეპუტაციაზე. ფრედმა დიდი ხნით ადრე იწინასწარმეტყველა საკუთარი სიკვდილი, ამიტომ ჰარის თავის შემცვლელად კარგა ხანი ამზადებდა. ასეა, როცა მიცვალებულებზე ფიქრობ, მადლიერების გრძნობით უნდა აღივსო.
ათი წლის წინ, როცა ბაჭია სამსახურიდან, სადაც ტექსტის ამკრებად მუშაობდა, დაითხოვეს და ჯენისს შეურიგდა, ჯენისის მამამ ის თავისთან გამყიდველად აიყვანა. ხუთი წლის შემდეგ, როცა ბაჭია თავის საქმეში დახელოვნდა, ჯენისის მამა ადგა და მოულოდნელად სული განუტევა. ვინ წარმოიდგენდა, რომ ასეთ ჩიტივით დაუდეგარ და მუდამ საქმიან კაცს ინფარქტი დაემართებოდა? ბოლო რამდენიმე წელი მაღალი წნევა აწუხებდა, გულის წნევა ასოცზე დაბლა არ ჩამოსდიოდა. მარილი უყვარდა ცხონებულს. გარდა ამისა, გაცხარებით საუბრობდა ხოლმე რესპუბლიკელების შესახებ და მერე, როცა ნიქსონმა სათქმელი აღარაფერი დაუტოვა, გული გაუსკდა. ისე, ერთი წელი ფორდის დროსაც გაძლო, თუმცა, სახეზე