ჭიამაია კოფი ანანის ქვეყანაში - ნანა, ძვირფასო, ეს რანაირი შეჯიბრია, მე ჩაქაფული გავაკეთო და შენ იმავე დროში - სალათი ცეზარი?! მაშინ შენ ათი წუთით გვიან უნდა დაიწყო ცეზარის კეთება! ასე უფრო სამართლიანი იქნება. მერე ვნახოთ, ვინ მოასწრებს. Вы даете мне нереальные планы! "კავკაზსკაია პლენნიცაში" შურიკას პონტში ვარ. ხომ გახსოვს ეგ ეპიზოდი?
- კი. ნუ ბუზღუნებ! შენ საკუთარ სახლში ხარ, იცი, სად რა გიდევს, ქვაბები, დანები, ჩანგლები, მე კი სტუმრად ვარ შენთან, ასე რომ, არავითარი უპირატესობა არ მაქვს. სანამ მე ვნახავ, სად რა აწყვია, შენ, ხომ ხედავ, ხორცი უკვე დაჭერი და წინ ხარ. მაჩვენე, ქვაბები და ტაფები სად დევს და დანარჩენს მე თვითონ ვიპოვი.
- აი აქ.
- ვაიმე, რა ლამაზებია! რა კარგი ფერია, შინდისფერი, შავი კოპლებით. დიდ ჭიამაიებს ჰგვანან. ძვირფასო, ეს ქვაბები და ტაფები ჩემია! ჩათვალე, რომ ქვაბები და ტაფები უკვე მოვიტანე.
- კარგი, შენია ეს ჭიამაია ქვაბები და ტაფები და დღეიდან ამ ჭიამაიების დედაც შენ იქნები.
- მადლობა. ძალიან კეთილი და გულუხვი ხარ. მგონი, საჭრელი დაფა მხოლოდ ერთი გაქვს. მეორეს ვერ ვხედავ. არაუშავს, არ არის პრობლემა, მაგასაც მოვიტან. ხორცსაკეპ მანქანასა და მიკროტალღურსაც მე მოვიტან.
- ოკ, მოიტანე. მაგრამ თუ ყველაფერი შენ მოგაქვს, ჩემი რაღა დარჩება ამ სახლში?
- ავეჯი. ავეჯს ხელს არ ვახლებთ, ძვირფასო.
- ჰაჰაჰა! ცოტა კარაქი ხომ არ ვუქნა ჩაქაფულს? სულ უცხიმოა ეს ხბოს ხორცი.
- კი, ცოტა. მარილი სად არის?
- აი.
- ეგ არა, ეგ ცოტაა. დიდი სამარილე არ გაქვს?
- კი, მაქვს. გეტყობა, პროფი რომ ხარ. შენ ტოლმის, გუფთისა და ეგეთების კეთებაც გეცოდინება.
- კი, აბა რა?!
- საცივის გაკეთებაც იცი?
- მგონი, კი.
- არ გაგიკვირდეს, რომ გეკითხები: შენ ჩემთვის ისევ ოცი წლის ხარ და რომ გიყურებ, მიკვირს, ამ ოცი წლის გოგომ საცივის კეთება როდის ისწავლა-მეთქი.
- მადლობა, ჩემო კარგო, თბილი სიტყვებისთვის.
- ჩემი ჩაქაფული მზადაა.
- ჩემი ცეზარიც. სუხარიკები სად გაქვს?
- აი.
- მომაწოდე... არ მითხრა ახლა, ყველის სახეხი არ მაქვსო.
- მაქვს. გამომართვი... სუფრას მე გავაწყობ, ხელსახოცებით და სანთლებით, ეგ კარგად მეხერხება. შენი ყვავილები აქ დავდოთ. სანთლებიც ავანთოთ. ღვინო შავიც მაქვს და თეთრიც. შავი მეგობარმა მაჩუქა. შამპანურიც მაქვს. რომელი გავხსნა?
- ერთ ჭიქა შავ ღვინოს დავლევდი. მოიცა, წინსაფარს მოვიხსნი და დავსხდეთ სუფრასთან.
- მაგ წინსაფარს გჩუქნი. შენი შვილების, ჭიამაია ქვაბებისა და ტაფების კომპლექტს მოჰყვა. გაკვირდებოდი, გიხდებოდა წინსაფარი, და შენც უხდებოდი ჩემს სამზარეულოს.
- მადლობა.
- აუ, ნახე, რა ჩაქაფულია! ძალიან მოვინდომე! ცხარე ხომ არაა?
- არა, მე როგორიც მიყვარს, ისეთია! ცეზარი როგორია?
- სუპერ ცეზარია, აი, მართლა სუპერ! ქათმის ხორცი როგორი რბილია! ვხედავ, პომიდორი ჩერი არ გიქნია. არ მიყვარს პომიდვრიანი ცეზარი.
- არც მე.
- გაგვიმარჯოს, ჯოს, ჯოს! ხომ მაგარი ღვინოა? ნახე, რა სურნელი აქვს.
- კი, კარგი ღვინოა. იჯექი, არ ადგე, ყავას მე მოვადუღებ. უკვე ვნახე, სადაც დევს ყავა, შაქარი და ჯეზვე. ჯეზვეც როგორი ჭიამაიაა და რა საყვარელია! აი, მართლა პატარა ჭიამაიაა!
- აუ, რა გამახსენდა: იმ განელმა ტიპმა, განის ბანკში ჩემი წინაპრის მემკვიდრეობა რომ აღმოაჩინა, გუშინწინ მეტი ნდობისთვის თავისი და ცოლის ფოტოც გამომიგზავნა. ორივენი ბანკში ვმუშაობთო, მეუბნება. მოიცა, გაჩვენებ... აი ეს, ჯოზეფ ქუატენგ. განელია, აკრაში ცხოვრობს. დააზუსტა ჩემი სამემკვიდრეო ქონების ოდენობა. ჯერ ხომ 217 ათას დოლარზე მწერდა, ახლა მწერს, შენმა წინაპარმა აქ, განის ცენტრალურ ბანკში 566 ათასი დოლარი დატოვა, მემკვიდრე რომ არ გამოუჩნდა, ჩვენ დავიწყეთ მისი ძებნა და შენ გიპოვეთ; ჩამოდი და წაიღე შენი ფული, ოღონდ აქაურ ადვოკატს ათი პროცენტი უნდა მისცეო.
- სურათის მიხედვით, სიმპათიური ცოლ-ქმარია. ძალიანაც კარგი, ძვირფასო. ჰოდა, შენც მისწერე, ივნისში განაში მოფრინავ-თქო. აკრაში რომ იქნები, დაურეკავ და ბანკის წინ დაგელოდოს. კიდევ მისწერე, რომ მარტო არ ხარ, რომ შენთან ერთად მკაცრი მდივანი ქალი იქნება და რომ თუ შენი გაცურება აქვს ჩაფიქრებული, მდივან ქალს ვერ მოატყუებს, რადგან მის მახვილ თვალს ვერაფერს გამოაპარებს. აი ასე, ჩემო კარგო.
- ანუ ჭიამაია შეიძლება კრაზანად გადაიქცეს?!
- დიახ, ბატონო!
- კარგი, ნანა, რას აკეთებ! მე ავალაგებ და გავრეცხავ, შენ მაგაზე ნუ წუხდები!
-
ჩუქება
