​

სიყვარულის მთარგმნელი

ავტორი: გიგა შერგელაშვილი

2015 წელი.

„ამქვეყნად ადამიანმა თვალი ორჯერ უნდა აახილოს: პირველად, როდესაც ამ ქვეყანას მოევლინება, მეორედ, რომ რეალობა დაინახოს.“

შ ე ს ა ვ ა ლ ი

   წიგნში შესულია ფილოსოფიური, ფსიქოლოგიური, სასიყვარულო შინაარსისა და მძაფრი ემოციებით გაჯერებული სათავგადასავლო ისტორიები. ადამიანის სიყვარულისა და ბოროტების, ცოდნისა და უცოდინარობის გამოაშკარავება. ადამიანის სულიერი დაცემა, სიხარბე, განდიდების სურვილი, მეგობრის დახმარება, თავისუფლების, სიმართლისა და სიყვარულისთვის ბრძოლა. მეუღლისა და შვილების მიმართ სიყვარული, მათ მომავალზე ზრუნვა და საკუთარი ცხოვრებისთვის აზრის შეძენა.

   ადამიანის ყველაზე ახლო მეგობარი ცოდნაა და თუ კი მასთან არ მეგობრობთ თქვენი ცხოვრების ხარვეზებს ბედისწერას ნუ დააბრალებთ. ამ წიგნში თქვენ შეხვდებით როგორც პოზიტიურად ასევე ნეგატიურად მოაზროვნე პერსონაჟებს, გაიგებთ მათ მსოფლმხედველობასა და ურთიერთ საწინააღმდეგო მოსაზრებებს, რომელიც ცვლის ადამიანის შეხედულებას მსოფლიოზე. უნდა აღინიშნოს, რომ პოზიტიურად განწყობილი ადამიანი უსაზღვრო ენერგიას ფლობს და შეუძლია ეს ენერგია ნებისმიერი მიმართულებით გამოიყენოს რათა მიზანს ადვილად მიაღწიოს. პოზიტიური ენერგიის გაზიარება ძალებს აორმაგებს და მომავალს სიკეთისკენ ცვლის.

ბრძენთა კუნძული

I

  მსოფლიო ომებმა კაცობრიობას დიდი არეულობა მოუტანა და საზოგადოებათა აზრი მრავალნაირად გაყო. მათი იდეოლოგია ერთმანეთს ეწინააღმდეგებოდა, რამაც გარკვეული ქვეყნების დაყოფა გამოიწვია. ყოველმა მათგანმა საკუთარი იდეოლოგიური კერპი შექმნა, მაგრამ ადამიანების მატერიალური კეთილდღეობის მმართველად ისევ ფული დარჩა, რომელმაც ამჯერად გამარჯვების გვირგვინიც დაიდგა. მსოფლიო ბრძოლის ველად იქცა და ყველას შთააგონებდნენ, რომ ადამიანის ცხოვრება ბრძოლაა, მაგრამ რეალურად ადამიანს საკუთარ საზღვრებში მტერი არ ჰყავს. სამი წელი გავიდა, რაც ომები დასრულდა, მაგრამ ადამიანებში ეს მოგონებები ცხოვრების ბოლომდე დარჩება. რამდენიმე ოჯახი ერთ-ერთ ქვეყანაში, ზღვასთან ახლოს, დასახლდა. ოჯახებიდან ყველა მამაკაცი გემზე მუშაობდა. ისინი თევზს იჭერდნენ, იქვე ამუშავებდნენ, ახარისხებდნენ, სატვირთო მანქანებს ტვირთავდნენ და სავაჭროდ გაჰქონდათ. სურდათ, საზღვრებს გარეთ გასულიყვნენ, მაგრამ სახელმწიფო უსაფრთხოების მიზნით მათ ამის ნებას არ აძლევდა, რადგან ბევრჯერ დაფიქსირდა გემებზე თავდასხმა და ძარცვა. მეთევზე ავთანდილი თევზაობის დიდი მოყვარულია, ამიტომ დასვენების დღეებში ზღვაში ნავით მარტო გადის.

  ერთ საღამოს ავთანდილმა ჩვეულებრივზე მეტი თევზი დაიჭირა და გახარებულს შინ მისვლა ეჩქარებოდა, მაგრამ ამინდმა არ აცადა-ქარმა და დიდმა ტალღებმა მას საშუალება არ მისცა, ნაპირისკენ გაეცურა. ქარი იმდენად ძლიერი იყო, ავთანდილს მიმართულება დააკარგვინა. იგი უფრო და უფრო შორდებოდა ნაპირს. მისგან რამდენიმე მეტრის მოშორებით ზღვაში ქარიშხალი წარმოიქმნა, რამაც ტალღები გაზარდა. ავთანდილი ტალღებს ებრძოდა, ცდილობდა იმ მიმართულებით წასულიყო. სადაც ქარიშხალი არ მოძრაობდა. ამ ყველაფერს წვიმა და ელვა ერთვოდა. სანაპირო აღარ ჩანდა. თევზები ბადეში ხტუნავდნენ, ბადე გაიხსნა და ყველა ზღვაში ჩაცვივდა. ავთანდილი თავგანწირვით ებრძოდა სტიქიას. ერთი ნიჩაბი ტალღებმა შთანთქმეს. რომ არ გადმოვარდნილიყო, ხელები ნავს ჩაავლო, წონასწორობას, შეძლებისდაგვარად, ინარჩუნებდა. რამდენიმე საათში ქარიშხალი ჩადგა, წვიმამ გადაიღო, ზღვა აღარ ღელავდა და ავთანდილმაც შვებით ამოისუნთქა. ფეხზე წამოდგა, ცდილობდა, გაერკვია, თუ სად იმყოფებოდა, მაგრამ ხმელეთს ვერსად ხედავდა. იმდენად იყო მოღრუბლული, რომ ცაზე მთვარეც კი აღარ მოჩანდა. შემდეგ გადაწყვიტა, გათენებას დალოდებოდა, რადგან როდესაც მზე ამოვიდოდა, შეეცდებოდა, ხმელეთისკენ მიმართულება დაედგინა. ხელით ნავიდან წყლის ამოხაპვა დაიწყო. ანკესი და ყველაფერი, რაც თან ჰქონდა, ზღვაში ჩაიკარგა. ავთანდილი თავიდან ფეხებამდე სველი იყო. ტანისამოსი გაიხადა, გაწურა, შარვალი ისევ ჩაიცვა. შემდეგ ნავში დაწვა და მაისური გადაიფარა. არ სურდა სველი სამოსის ჩაცმა, რადგან ადვილად გაცივდებოდა. რამდენიმე საათში ორგანიზმის ტემპერატურამ გადაფარებული სამოსი გააშრო. ავთანდილმა ზედა სამოსი ჩაიცვა და ძილი გააგრძელა.

   მეორე დღე უმზეოდ გათენდა. ღრუბელი იმდენად შავი იყო, რომ მზის დანახვა შეუძლებელი გახდა. ავთანდილი ყველა მიმართულებით იყურებოდა. რამდენიმე მეტრის მოშორებით თავისი წყლის მათარა დაინახა, ნიჩაბი მოუსვა და მისკენ გაცურა. ფიქრობდა, რომ ეს ის ადგილი იყო, სადაც ტალღებს ებრძოდა, თუკი სხვა დაკარგულ ნივთებსაც დაუწყებდა ძებნას, სანაპიროს მიაგნებდა, მაგრამ შეცდა და სხვა მიმართულებით წავიდა. ისე დაღამდა, რომ ავთანდილმა სწორი მიმართულება ვერ მოძებნა. ორი დღე გავიდა, მაგრამ ხმელეთი ვერსად ნახა. პარალელურად ავთანდილს მეთევზეებიც ეძებდნენ. გემით ზღვაში გავიდნენ, ჰაერში რამდენჯერმე სასიგნალო მაშხალებიც გაუშვეს, მაგრამ ავთანდილი მათგან შორს იმყოფებოდა. დაუძლურებული იწვა, ნავში არც საკვები ჰქონდა და მათარაში წყალიც გამოლეოდა. მომდევნო საღამოს ავთანდილი ნისლში აღმოჩნდა. ფეხზე წამოდგა, შიმშილისგან დაუძლურებული წელში ვერ იმართებოდა, ირგვლივ იხედებოდა. მიხვდა, კუნძულს უახლოვდებოდა. ნიჩაბს ხელი დაავლო და ნელ-ნელა ნისლის შუაგულში შევიდა. რამდენიმე წუთში უცნობი კუნძული გამოჩნდა. ნაპირთან მივიდა, ნიჩაბს ხელი გაუშვა, ნავიდან გადმოვიდა. ფეხის კანკალით რამდენიმე მეტრი გაიარა და მიწაზე დაეცა, ზურგზე გადმობრუნდა და შველა ითხოვა. რამდენიმე წუთში გადაღლილობისგან გონება დაკარგა.