ნაწყვეტი #1
ამ შემთხვევის (ინვალიდის ეტლით სეირნობა) ინსცენირება მინდოდა რუსთაველის ექსპერიმენტულ სცენაზეც, მაგრამ ცოტა ხნის ფიქრისა და რეპეტიციების შემდეგ სულ სხვა რამის დადგმა გადავწყვიტე. ჩემი წარმოგდენა მდგომარეობდა შემდეგში:
ვითომ ვიყავი მსახიობი
და თეატრში მქონდა რეპეტიცია
ჰოდა, ერთი ასეთი ჟესტი მქონდა გასაკეთებელი:
ვითომ ძაან დაღლილი ვარ და ხელი უნდა მოვისვა სახეზე და მაყურებელს პათეტიკურად ზურგი უნდა შევაქციო.
მხოლოდ ამის გაკეთების შემდეგ აღმოვაჩენ, რომ ხელებზე ძაფები მაქვს მობმული და მარიონეტი ვარ.
ამ დროს ისმის რეჟისორის ხმა, რომელიც მეუბნება ხელით როგორ უნდა გავაკეთო პათეტიკური ჟესტი ისე, რომ ძაფები არ ამებლანდოს.
დარიგებას ზუსტად ვასრულებ. ყველაფერი ძალიან ადვილად გამომდის და წარმოსახვით რეჟისორს ვეუბნები: "და რამე განსხვავება არის იმაში ძაფები ნამდვილია თუ წარმოსახვითი?"
მერე დეკორაციის ფონი იცვლება. თითქოს მივდივარ ლიკანის მაგვარ ხეივანში. შორს, პერსპექტივაში თითქოს ყველაფერი მთავრდება და მე ჯერ შუა გზაში ვარ.”
- არავინ არაა? – ოთახში შემოდბრუნებულმა ნონამ სოსოს კითხვა შეაწყვეტინა.
- მემგონი არა, მაგრამ ისე მიდი-მოდიან.
- შემთხვევით ხო არ იცი დათო უნდა მოვიდეს?
- მოვა, რაღაც აქვს წასაღები სტამბაში – სოსომ გახსნილ ფაილში რაღაც ადგილს ეძებდა.
- რომელ სტამბაში, ახალი კლუბი როა? – არ მოეშვა ნონა.
სოსომ ეკრანს თვალი მოაშორა და ნონას დააკვირდა:
- მეკაიფები?
ნაწყვეტი #2
- ...თან ეგ უკვე აღარ გამოდის საიმიჯო – ჩაერთო საუბარში სამზარეულოდან ყავის ჭიქით და ჩამქვრალი სიგარეტით გამოსული რენე – ეგ გამოდის საინფორმაციო რეკლამა. რეკლამა ან საინფორმაციო უნდა იყოს ან საიმიჯო. თქვენ ხომ საიმიჯო გინდოდათ?
- კი, საიმიჯო. არა მე ესეც ძალიან მომწონს, უბრალოდ არ მინდა, რომ შეიძლება ჰედ-ოფისში დაიწუნონ და გადასაკეთებელი გაგვიხდეს.
- სად არის თქვენი ჰედ ოფისი? – დაინტერესდა კირა.
ოთახის კარი გაიღო და შემოიხედა ანაფორიანმა მამაომ:
- გამარჯობა, რეზი აქაა?
- რეზი იყო და ცოტახნით გავიდა. რა გნებავდათ?
- მე პატრიარქის სახელობის კონკურსთან დაკავშირებით მინდოდა რაღაც რჩევა...
- თუ გნებავთ დაბრძანდით შუა ოთახში დაელოდეთ. ან დაურეკეთ ფაქსიდან, მოვა თუ არა.
- გმადლობთ.
მამაომ კარი გაიკეტა. მოპედარასტო დამკვეთის თანმხლებმა, რომელიც აქამდე სულ ჩუმად იჯდა, ხმას ამოიღო:
- უკაცრავად, ეს რა სტუდიაა?
მას პასუხი არავინ გასცა, რადგან კირამ გაიმეორა მამაოს შემოსვლამდე დასმული შეკითხვა:
- და რო კითხოთ ჰედ-ოფისს? სად არიან?
- ვარშავაში – თქვეს დამკვეთებმა და ერთად წამოდგნენ.
- ჰმმმ..
- არა ეგ არაა პრობლემა – თქვა მთავარმა დამკვეთმა კარებიდან – მაშინ ვკითხავთ და ვნახოთ – თქვეს და გავიდნენ.
- მეილით გადმოგიგზავნით!! – მიაწია რენემ.
ნაწყვეტი #3
სოსო ნახევრად აწყობილ ჟურნალს ათვალიერებდა, როცა, უკვე ბინდბუნდში შემოაბიჯა გრძელთმიანმა, ლამაზმა გოგომ შავ, მაღალყელიან-მაღალქუსლიან ჩექმებში, შავ კალგოტკებზე შავი შორტები. გოგომ ჯერ ალექსას შეხედა მერე სოსოს და თქვა:
- უკაცრავად, დიზაინერები ხართ?
- შეიძლება ასეც ითქვას – ალექსამ დიჯიტაიზერი მაგიდაზე დადო.
- მე კაშარელიდან ვარ, იმიჯები მოგიტანეთ რეკლამისთვის.
- ძალიან კარგი. დაჯექი და ჩავწეროთ – გოგო ალექსას მაგიდას მიუახლოვდა და ხელი მოკიდა ალექსას გვერდით მდგარ სკამს – არა მაგაზე არ დაჯდეთ, გადაყირავდება. აი ამაზე – თავისი სკამი დაუთმო. თვითონ დაჯდება გაფუჭებულზე და კინაღამ გადაყირავდა – აი ხედავ? – გასწორდა.
- ცარიელი დისკი გააქვთ? – იკითხა გოგომ.
- ცარიელი დისკი.. რად გინდა? – ალექსა ცალი თვალით კაშარელის ფაილებს ეძებს.
- მუსიკა რო ჩამიწეროთ.
- ააა..
- და რა მუსიკა გინდა დაახლოებით? – ბეჭდვა შეწყვიტა სოსომ.
- რავიცი, კარგი რაც გაქვთ. აი ესეც მინდა – გოგომ ჰაერში მოხაზა თითით – რაც აქაა...
- კარგი – თქვა ალექსამ. აიღო ცარიელი დისკები, რეკორდეში ჩააგდო და სანამ დისკები იწერებოდა კაშარელის გოგოს ჟურნალის ონლაინ ფორუმი დაათვალიერებინა.
- ნახე როგორი ფორუმი გვაქვს? არ დარეგისტრირებულხარ?
- არა, მაგრამ დავრეგისტრირდები – გაუღიმა გოგომ.
- ყველას უთხარი კაშარელში.
- ჰა-ჰა, კაი.
- ნახე როგორი პრობკებია? - ალექსამ ფორუმზე დადებული სურათები ანახა – შენც დგახარ ხოლმე პრობკებში ხო?
- კი, ოღონდ მე ვერ ვდგავარ ხოლმე, მანქანით ვაწვები.
- დიდი მანქანა გყავს ხო?
- აჰაა, ძან – უსევ გაიცინა გოგომ.
- აქაა?
- ჰო, ქვევით აყენია
- ვნახოთ რა – უთხრა ალექსამ და გაუღიმა.
- ვნახოთ.
ალექსა, სოსო და კაშარელის გოგო აივანზე გავიდნენ და მანქანას გადახედეს.
- SLM სერიებით – თქვა აქლესამ თავისთვის.
- სალომე გქვია? – გამოიცნო სოსომ.
- აჰაა..