* * * “ Et ignotas animum dimittit in artes ” . (1)
ერთხელ, უხსოვარ დროში და ძალიან კარგ დროში, ერთი ბოჩოლა გზას მიუყვებოდა. და სწორედ ის ბოჩოლა, გზას რომ მიუყვებოდა, მშვენიერ პატარა ბიჭუნას შეხვდა, სახელად ნამცეცას.
მამა უყვებოდა ამ ამბავს. მამა უცქერდა სათვალიდან. თმიანი სახე ჰქონდა.
ნამცეცა ის იყო. ბოჩოლა იმ გზას მიუყვებოდა, სადაც ბეტი ბირნი ცხოვრობდა. ის ლიმონის ყინულკარამელებს ჰყიდდა.
ო, ველური ვარდი ჰყვავის,
პატარა მწვანე მდელოზე.
ის მღეროდა ამ სიმღერას. ეს მისი სიმღერა იყო.
ო, წვანე ვალდი კვავის
როცა ჩაისველებ, საწოლი ჯერ თბილია, შემდეგ ცივდება. დედამ საფენი გამოუცვალა. მას უცნაური სუნი ჰქონდა.
დედას უკეთესი სუნი ჰქონდა, ვიდრე მამას. დედა პიანინოზე უკრავდა მეზღვაურის მელოდიას, რომ მამას ეცეკვა. მამა ცეკვავდა.
ტრალალა ლალა
ტრალალა ტრალალიადი
ტრალალა ლალა
ტრალალა ლალა
ძია ჩარლზმა და დანტემ ტაში დაუკრეს. ისინი მამაზე და დედაზე უფროსები იყვნენ. ძია ჩარლზი კი დანტეზე უფროსი იყო.
დანტეს ორი ჯაგრისი ჰქონდა კედლის განჯინაში. ერთი, ყავისფერხავერდგადაკრული, მაიკლ დევიტის(1) სახელზე, მეორე – მწვანე ხავერდგადაკრული კი – პარნელის სახელზე(2). ყოველთვის, როცა პაპიროსის ქაღალდს მიუტანდა, დანტე პიტნის ყინულკარამელებს აძლევდა.
ვანსები შვიდ ნომერში ცხოვრობდნენ. მათ სხვა დედა და მამა ჰყავდათ. ისინი ეილენის დედა და მამა იყვნენ. როცა გაიზრდებოდნენ, ის ეილენს შეირთავდა. მაგიდის ქვეშ დაიმალა.
დედამ თქვა:
– ოჰ, სტივენი ბოდიშს მოიხდის.
დანტემ თქვა:
– თუ არ მოიხდის, არწივები მოფრინდებიან და თვალებს ამოკორტნიან(3).
თვალებს ამოკორტნიან,
ბოდიშს მოიხდის,
ბოდიშს მოიხდის,
თვალებს ამოკორტნიან.
ბოდიშს მოიხდის,
თვალებს ამოკორტნიან,
თვალებს ამოკორტნიან,
ბოდიშს მოიხდის.