მთარგმნელისაგან
ათი საუკუნე, ათასი წელი გავიდა ამ წიგნის დაწერიდან, „შაჰნამე“ რომ ჰქვია და, ამ ათი საუკუნის ქარტეხილებმა ვერაფერი დააკლო მისი შემქმნელის - დიდი ირანელი პოეტის აბულყასემ ფირდოუსის (სამოთხელი) სახელს, უფრო კი - პირიქით. აკი თავადვე ამბობს ამ თავის გრანდიოზულ ეპოსში: „ეს ჩემი გარჯა არის დიდი ბედნიერება და მტკიცედ მჯერა, არ დაცხრება ჩემი ხსენება“... არც დამცხრალა, რადგან ამ წიგნში შფოთიანი და ვნებადაუოკებელი, მეოცნებე და სასტიკი თუ ლმობიერი, ომისა თუ მშვიდობისაკენ მიმსწრაფი, მითებისა თუ რეალობის შუა გახიდული, თავისი ქვეყნის სიკეთის მოსურნე და, ამ სიკეთისათვის ათას შარში გახვეული მეფეთა ცხოვრებაა მაღალ, პოეტურად მოთხრობილი...
ეს ვრცელი ეპოპეა მეტ-ნაკლები სიდიდის ორმოცდაათამდე წიგნისაგან შედგება. ამ წიგნებს საერთო სიუჟეტური ქარგაც გააჩნია და, იმავ დროს, სრულიად დამოუკიდებელი წიგნებიცაა. სხვადასხვა დროს ვთარგმნე და გამოვეცი „შაჰნამეს“ წიგნები:
„მანუჩარი“ („ამბავი ზაალისა და რუდაბესი“, „ნაკადული, 1976)
„ამბავი ბეჟანისა და მანიჟესი“ (დაბეჭდ. „საქართველოს“ მიერ გამოცემული „ირანული პოეზიის“ ტომში, 1977)
„ამბავი სიაუშისა“ („მერანი“, 1979)
„ქეი-ქაუსი“ („განათლება“, 1987)
გამოსაცემია ჩემს მიერ ამ ოცდაათიოდე წლის წინ თარგმნილი „შაჰნამეს“ მითოლოგიური ნაწილი.
ამჯერად, გთავაზობთ, აგრეთვე, ორიოდე წლის წინ თარგმნილ „შაჰნამეს“ კიდევ ერთ წიგნს, რომელსაც ჰქვია „მეფე ხოსროვ ფარვიზი“ და ამ თარგმანს ვუძღვნი ჩემს უსაყვარლეს მასწავლებელს ბატონ ჯემშიდ გიუნაშვილს.
ბელა შალვაშვილი
ჩუქება
