ხოჭოების დედოფალი

თავი პირველი - ფიფქია
 
კარზე ჩუმად დააკაკუნეს.
– მადამ!
ლუკრეცია კატერმა თავი მიაბრუნა, უქუთუთოო თვალები მუქლურჯი ბურთულებივით უციმციმებდა. ოთხი შავი, ქიტინიანი ფეხით დაუძაბავად ეჭიდებოდა თეთრ ჭერს, იისფერი ქვედაკაბა იატაკისკენ ჩამოსძაგრვოდა.
– დიახ, ჟერარდ, – გაეპასუხა.
– ამერიკელი მსახიობია, რუბი ისოლო უმცროსი. კაბის მოსაზომებლად გეახლათ, – კარს იქიდან მოახსენა ფრანგმა მსახურმა. აკრძალული ჰქონდა თეთრ ოთახში ფეხის შედგმა, თუ არ უბრძანებდნენ, შემოდიო.
– დაბლა შეიყვანე.
– როგორც ინებებთ, მადამ.
ლუკრეცია უსმენდა მსახურის ჩუმი ნაბიჯების ხმას, რომელიც თანდათან მიწყდა დერეფანში. რა მშვენიერია, რომ ირგვლივ უმცირესი მოძრაობაც კი არ გამოეპარება. ახალი სხეული და გამახვილებული გრძნობები ძალას ჰმატებს. ერთი სული აქვს, როდის დაანახვებს სამყაროს თავის ნამდვილ სახეს; და ეს წამი შორს აღარ არის.  
ქალმა გაიწოდა წინა კიდურები, რომლებიც ადამიანისა ჰქონდა და კარის გვერდით ჩამოჰყვა კედელს, შემაშფოთებელი სიჩქარით დაეშვა და იატაკზე უკანა ფეხებზე დახტა. კარისკენ მიმავალმა შუა ფეხები ქვედატანის სარჩულში ჩაკერებულ ჯიბეებში ჩაიკეცა, ელვაშესაკრავი აიწია და ხოჭოს ტანი დამალა. დაავლო ხელი მინის მაგიდაზე დაუდევრად მიგდებულ პარიკს და თავზე ჩამოიცვა, მერე აიღო ორგანული მინის სკამის საზურგეზე გადაკიდებული თეთრი ხალათი, ხელები სახელოებში გაუყარა, მხრების ერთი შერხევით შემოიცვა, ჯიბიდან მზის ვეებერთელა სათვალე ამოიღო, სწრაფად დაიკოსა ცხვირზე და მწერის ფასეტური თვალები დამალა.
სარკის წინ დატრიალდა, ხომ კარგად გამოვიყურებიო, და მაგიდაზე მიყუდებული აბანოზის ხის ხელჯოხი ჩაბღუჯა. ხელჯოხი არაფრად სჭირდება, მაგრამ მის დანახვაზე ხალხს სჯერა, მართლაც ავარიაში მოხვედრილაო, ავარიამ კი დამაჯერებელი ლეგენდის როლი შეასრულა, სანამ თვითონ დასაჭუპრებელ კამერა ­ ში იყო და მეტამორფოზას განიცდიდა.
დაიძაბა. უხმაურო ნაბიჯებით გამოწვეული ვიბრაცია იგრძნო. ეს ნაბიჯები მის პირად მცველს ეკუთვნოდა.
ლინ-ლინი ნინძა ქალი იყო, ანუ კუნიოტი, ჩინეთის უკანასკნელი იმპერატორის, პუ-ის მცველის, ტოშიცუგუ კატამაცუს მოწაფე. თავის დროზე "ნიუ-იორკ ბალეტში" ცეკვავდა, ყველაზე ახალგაზრდა სოლისტი იყო, მაგრამ მისი კარიერა "გედის ტბის" სპექტაკლზე დასრულდა, როცა რეკორდული სისწრაფით ასრულებდა შავი გედის ლეგენდარულ ოცდათორმეტ ფუეტეს და ფეხი კოჭში გადაუტყდა. ლინ-ლინმა პუანტები ლურსმანზე ჩამოკიდა და ნინძის ხმალი აიღო. ამ ხმალს მუდამ აუცდენლად ურტყამდა.
ლუკრეცია კატერმა კარი გააღო. ჩვეულებისამებრ შავებში გამოწყობილი ლინ-ლინი გარეთ იცდიდა.
– გაირკვა რამე იმ ოხერი ხოჭოებისა?
ლინ-ლინმა თავი გააქნია.
– კრეივენი და დანკიში ჯერაც დაეძებენ.
– ტვინნაკლულები! – წაიდუდუნა ლუკრეცია კატერმა, – ყვითელი ჭიამაიები გაუშვი. მთელ ქალაქში მჭირდება მოთვალთვალეები. იმ წყეულმა ხოჭოებმა შეიძლება ყველაფერი დამიღუპონ. უნდა ვიპოვო და ყველანი მოვსპო.
ლინ-ლინმა თავაზიანად დაუკრა თავი.
"ემპორიუმის" ხოჭოებთან შებრძოლება მოულოდნელად მოხდა, ლუკრეცია კატერს კი ბრძოლის წაგება არ სჩვევია. ის ხოჭოები უსათუოდ უნდა მოსპოს, და არა მხოლოდ იმიტომ, რომ საიდუმლოდ ეწევა ტრანსგენური მწერების მოშენებას, ხოლო ხოჭოების არსებობა ამის დამამტკიცებელი საბუთია, არამედ იმიტომაც, რომ სახალხოდ მიაყენეს შეურაცხყოფა. რამდენი ხალხის მოქრთამვა დასჭირდა, ციხეში რომ არ ჩაესვათ და მისი ახალი თვალები გაზეთების პირველ გვერდზე არ გამოეჭენებინათ! იმ ხოჭოებმა დროც დააკარგვინეს და ფულიც, ამიტომ მანამ არ მოისვენებს, სანამ ნაცარტუტად არ აქცევს.
– ჰო, მართლა, ლინ-ლინ, ჩვენს ჯაშუშებს შხამიანი Coccinellidae-ებიც გააყოლე – თერთმეტწინწკლა ყვითელი ჭიამაიები. თუ კიდევ ჭაჭანებს ვინმე, ვინც ჩემს საქმეში ყოფს ცხვირს, უნდა მოვსპო და გავანადგურო, – საჩვენებელი თითი ასწია, – ოღონდ ბართოლომე ქათლს არაფერი დაუშავონ. იმას მე თვითონ მოვუვლი.
ლინ-ლინმა თავი დაუკრა და უჩუმრად გავიდა.
ლუკრეცია კატერმა კარი მიხურა. ბართოლომეს გაქცევა არ ეპიტნავა, მაგრამ დააბრუნებს. ვერსად წაუვა. საჩვენებელი თითი ტუჩზე მიიკაკუნა და მოღალატე ხოჭოებზე დაიწყო ფიქრი. კაცმა რომ თქვას, საამაყოდ უნდა ჰქონდეს ამ ხოჭოების უნარ-შესაძლებლობები. ბოლოს და ბოლოს, ისინი ხომ მისი ლაბორატორიებიდან გამოვიდნენ.
გაეღიმა. ვინ იფიქრებდა, რომ ბართოლომე ქათლისა და ხოჭოს დნმ-ის შეჯვარებით ასეთ შთამბეჭდავ შედეგებს მიიღებდა? ხეშეშფრთიანები ფიქრობენ და თავისუფალ ნებას ავლენენ. ეს რაღაც ახალია. აქამდე არ შესწრებია, სხვადასხვა ჯიშის ხოჭოები ერთობლივად, შეთანხმებულად შებრძოლებოდნენ მტერს. ერთ ნახვად ღირდა, თუმცა ისიც შენიშნა, რომ ხოჭოებს მკვლელის ინსტინქტი აკლდათ. ჩაეცინა. ალბათ ბართოლომეს ჩვილი გული გამოჰყვათ. მისი ახალი ხოჭოები ნახევრად ნაგაზები არიან: წვრთნას ემორჩილებიან, ბრძოლაც იციან და ბრძანებების შესრულებაც. მორჩილ მონათა არმია გამოზარდა და სხვა აღარაფერი სჭირდება.
მაგიდის უკან აღმართულ ორფა სარკესთან მივიდა, ხალათის ჯიბიდან პომადა ამოიღო, ტუჩები ბრჭყვიალა ოქროსფრად შეიღება და მოპრუწა. სულს გააფრთხობინებს იმ ბიჭს, კრიპსს: როგორ გაბედა ქათლის ხოჭოების გათავისუფლება?! იმ ბიჭმა რამდენიმე წლით უკან