მოვუსმინოთ შვილებს
წინათქმა ოჯახი მთელ მსოფლიოში, ნებისმიერ ქვეყანაში, ყოველთვის იყო და არის ყველაზე მნიშვნელოვანი ინსტიტუტი. მიუხედავად ამისა, განქორწინებების რიცხვი თბილისიდან მაიამიმდე სულ უფრო და უფრო მატულობს, რისი შედეგებიც საზოგადოების ყველა სფეროში იჩენს თავს. ამ ვითარების ყველაზე დაუცველი მსხვერპლი ბავშვებია. როგორ მოვიქცეთ? რა გავაკეთოთ სიტუაციის გასაუმჯობესებლად?
რა თქმა უნდა, არ უნდა ვიდგეთ ხელებჩამოყრილი და ველოდოთ, რა მოხდება. ჩვენ დღეიდანვე შეგვიძლია ვიმოქმედოთ. უპირველესად იმაზე უნდა დავფიქრდეთ, რა მისია დაგვაკისრა უფალმა ჩვენ და ჩვენს ოჯახს, და როგორ გავიგოთ ამ მისიის არსი. ეს წიგნი სხვადასხვა მონათხრობს აერთიანებს. მრავალწლიანი გამოცდილება გვაჩვენებს, როგორ დავეხმაროთ ერთმანეთს მშობლები და შვილები, ვისწავლოთ, როგორ შევისმინოთ უფლის ხმა.
ამ წიგნში მოთხრობილია მშობლების ნაამბობი, თუ როგორ აგვარებდნენ წვრილმან პრობლემებს, რომლებიც შეიძლებოდა, უფრო გართულებულიყო შვილებთან ურთიერთობისას. მშობლები გვიყვებიან, როგორ უხმობდნენ კეთილგონიერებას რთულ პერიოდში და როგორ ეხმარებოდნენ თავიანთ შვილებს, თავი დაეღწიათ ნარკოტიკებისა და დეპრესიებისგან და ეპოვათ ცხოვრების საზრისი.
რა თქმა უნდა, ყველა მონათხრობი არ მეტყველებს მშობლების სასარგებლოდ და არ აღწერს მათ წარმატებულ და კეთილგონივრულ ნაბიჯს, მაგრამ ისინი მოგვითხრობენ სიძნელეებზე, რაც შესაძლოა, სხვებისთვის აღმოჩნდეს გასათვალისწინებელი.
ოჯახის დანიშნულება უბრალოდ სიცოცხლის გაგრძელებაა, თუ ისეთი წესის დამკვიდრება, რომელიც ცხოვრების გაგრძელებად ღირს?
სავსებით შესაძლებელია, ოჯახი იქცეს იმ ძალების წყაროდ, რომელსაც შეუძლია საზოგადოების გარდაქმნა.
ამ წიგნის პირველი გამოცემა 1979 წელს - ბავშვის საერთაშორისო წელს, დიდ ბრიტანეთში განხორციელდა. წიგნი ითარგმნა თორმეტ ენაზე, ჩინურის ჩათვლით.
ამ წიგნში სრული გულახდილობით მოთხრობილი ყველა ამბავი სინამდვილეა.
მხოლოდ ამბების მონაწილეთა სახელებია შეცვლილი.
მინდა, ძალიან დიდი მადლობა გადავუხადო ყველას, ვინც თავისი ოჯახური ისტორიები გაგვიზიარა და წიგნისათვის მოგვაწოდა. მადლობა მათაც, ვინც უამრავი საათი შესწირა, ხელნაწერების ბეჭდვასა და რედაქტირებას. უპირველეს ყოვლისა კი, უზომოდ მადლიერი ვარ ჩემი მეუღლე პოლისა და ჩვენი ქალიშვილების თანადგომისა. ისინი ხომ ყოველთვის მზად იყვნენ, გამოეთქვათ თავიანთი გულწრფელი შეხედულებები ამ წიგნზე მუშაობის პერიოდში.
ანიეტ ქემფბელი
ჩუქება
