წინასიტყვაობა ..როგორც ჩანს, ალექსანდრე დიდი მთელი ჩემი შეგნებული ცხოვრების ინტერესის საგანია. ზუსტად გეტყვით, როგორ დაიწყო ყოველივე: მიდლსბოროში, კინოთეატრ ,,პალადიუმის“ ჩაბნელებულ დარბაზში, გაფართოებული თვალებით შევცქეროდი რიჩარდ ბარტონს, დიდი დამპყრობლის როლს რომ ასრულებდა. მე არ ვიყავი ერთადერთი, ვინც ისტორიის იმ ჰოლივუდურმა ვერსიამ მოაჯადოვა. მრავალმა წყალმა ჩაიარა მას შემდეგ. მეც გრძელი გზა განვვლე წარმოსახვაში ჩაბეჭდილი იდეალური გმირის განდიდებიდან. კლასიკური ბერძნული ენისა და მისი დიალექტების შესწავლამ უფრო გამიღვიძა მადა: ალექსანდრეს შესახებ მეტი მინდოდა მცოდნოდა და ვკითხულობდი პლუტარქოსის, არიანესა და ანტიკური ხანის სხვა ავტორების ნაშრომებს.
სხვადასხვა დროში თუ სხვადასხვა ადამიანის ცნობიერებაში ალექსანდრე დიდი განსხვავებულ მნიშვნელობას იძენდა. XIX საუკუნის ევროპელები მას იდეალურ ადამიანად მიიჩნევდნენ. მის კეთილშობილებასთან დაკავშირებული გაზვიადებული ამბებისა მეც გულწრფელად მჯეროდა. პირველი ეჭვები მაშინ გამიჩნდა, როცა ხელში კვინტუს კურციუსის მიერ დაწერილი ალექსანდრეს ცხოვრების აღწერა ჩამივარდა. გამახსენდა ეპიზოდი ამ წიგნიდან - ალექსანდრეს შეხვედრა სკვითების ოც წარმომადგენელთან. მათი სიტყვები, შესაძლოა, ზედმეტად შელამაზებული იყოს, მაგრამ კარგად მახსოვს მათ შორის უფროსის ნათქვამი, ალექსანდრეს რომ ომების გაჩაღებაში ადანაშაულებდა: სკვითთა წარგზავნილს ვერ გაეგო, რატომ ესხმოდა თავს ალექსანდრე იმ ხალხს, რომელსაც მისთვის არაფერი დაეშავებინა? როგორ შეეძლო, დაესაჯა მძარცველები, როცა თვითონ დედამიწაზე მცხოვრები ყველა ხალხი გაძარცვული ჰყავდა?!
ალექსანდრესა და მისი დაპყრობების მიმართ დამოკიდებულება შემეცვალა. არავისთვისაა საეჭვო ალექსანდრეს უსაზღვრო სიმამაცე, მისი გენიალური მხედართმთავრული ნიჭი, უშრეტი ენერგია და მაგნიტური ქარიზმა. ანტიკური წყაროების შესწავლისას ყურადღება ალექსანდრეს სიკვდილზე გავამახვილე, მისი სიცოცხლის უკანასკნელ დღეებზე: ბოლოს და ბოლოს, ის სრულიად ახალგაზრდა მოკვდა და ეს სიკვდილი მოულოდნელი და უცნაური იყო. იქნებ მან თავისი სიკვდილით უნებურად ხმაურიანი დიდების საზღაური გაიღო? მაგრამ თუკი საუკუნო წყვდიადი ამქვეყნიური დიდებისთვის სამაგიეროს მიგება იყო და ვიღაცამ განზრახ შეამოკლა მისი ბრწყინვალე კარიერა? ალექსანდრეს სიკვდილის თანამდევი მოვლენების დეტალური შესწავლის საფუძველზე მკითხველს ამ კითხვაზე ჩემეულ პასუხს ვთავაზობ.
მინდა, მადლობა ვუთხრა ყველას, ვინც დახმარება გამიწია, განსაკუთრებით, ლონდონის ბიბლიოთეკის თანამშრომლებს. დიდად მადლიერი ვარ მისის ანჯელა ფრანჩესკოტისა, რომელმაც ჩემი ხელნაწერი დაბეჭდა.
ჩუქება
