მოგზაურობა ქალაქში ქალაქში სხვა დღეებისგან არაფრით გამორჩეული დილა იდგა. ვაჩე ადრე გამოვიდა სახლიდან, თითქოს ბეჯითი მოსწავლე იყო და ყველაზე ადრე უნდა მისულიყო პირველ გაკვეთილზე. სადარბაზოდან გამოსული ეზოში ოდნავ შეყოვნდა და კორპუსის შიდა ეზოს მიაჩერა თვალები, თითქოს პირველად ხედავდა, დაუსრულებელ და შუა გზაზე მიტოვებულ მიშენებებს, რკინებისგან შედუღებული კარკასები, მხეცების გალიებს ჰგავდა. ბეტონისა და სხვადასხვა ფერის აგურებით ამოყვანილი კედლები, აქა-იქ, უსწორმასწოროდ ჩასმული ფანჯრები და მოაჯირის გარეშე დარჩენილი აივნები ყველაფერს მკაცრ იერს აძლევდა. ვაჩემ გაყინული გუბეების ჩამტვრევა დაიწყო და როცა მობეზრდა კორპუსებს მაღლა, ვიწრო ბილიკს გაუყვა, საიდანაც მალევე უასფალტო გზაზე გავიდა. იქედან უკვე მთელი ქალაქი მოჩანდა, რომელიც უამინდობის დროს, ძაღლის მიგდებულ ძვალს ჰგავდა. ნელა მიაბიჯებდა ვაჩე ორმოებით სავსე გზაზე, სადაც ღამით დაყაჩაღებულ მანქანებს ტოვებდნენ. მოსახვევს გასცდა თუ არა, რამდენიმე მეტრში, ნაგვის ზვინებთან, ძველი მერსედესი დაინახა. მანქანას ნელა მიუახლოვდა და ყურადღებით დაიწყო მისი დათვალიერება. მერსედესს წინა ბორბლები დახსნილი ჰქონდა. ვაჩემ კარი გამოაღო და სალონში ხვლიკივით შეყო ახლადგადახოტრილი თავი. კანზე უხეშად ემჩნეოდა სამართებლის დანატოვარი ნაკაწრები. ვაჩე გაიწელა და ისე გადასწვდა მარლბოროს კოლოფს, რომელიც უკანა სავარძელზე ეგდო. სიგარეტი ორი თითით მოიწვდინა და მოწიწებით გახსნა. შიგნით რამდენიმე ღერი და სანთებელა იდო. ვაჩემ ღერები დასუნა და წინა სავარძელზე მოკალათდა. სიგარეტს დიდი კაცივით მოუკიდა, ეტყობოდა რომ ვიღაცას ჰბაძავდა. მანქანის მინები ყინვისგან იყო დანისლული და გალღობა ჯერ არ დაეწყო. სიგარეტი ბოლომდე რომ ჩაიწვა, ერთხელაც შეავლო სალონს თვალი და იქაურობა დატოვა. უასფალტო გზიდან გადაუხვია და სასაფლაოების მხარეს დაეშვა. გარშემო ყველგან ხრიოკი გორაკები იყო. თბილისი ვირთხისფერ ნისლში იყო შემალული. ბურუსს მიღმა, შორს, ოდნავ მოჩანდა ზამთრის მზის ოქროსფერი და სუსტი ნათება, სიმხურვალეგამოცლილი შუქი. ვაჩემ ჩანთიდან მოწიწებით ამოიღო ბაზრობაზე მოპარული პლეიერი . ყურსასმენები გაიკეთა, მუსიკა ჩართო და სიარულის ტემპი დააგდო. საფლავის ქვებს დაუწყო ყურადღებით დაკვირვება, მასზე ამოკაწრულ სახეებს. იქვე რაღაც თამაში მოიგონა და ეცადა ისეთი გამომეტყველება მიეღო როგორიც ქვაზე გამოსახულ მკვდრებს ჰქონდათ. თამაში რომ მობეზრდა, ქვემოთ უბნისკენ დაეშვა და ერთ-ერთი შენობის სადარბაზოში შევიდა. იქ მისი კლასელის ბინა იყო. ვაჩე კიბეებს აუყვა და მასხარასავით შეყოვნდა მეგობრის ბინასთან. ცალი ყურიდან ყურსასმენი მოიშორა და კარზე სერიოზული სახით დააკაკუნა, თითქოს წესიერი ბიჭის როლში შედიოდა. კარი მოხუცმა ქალმა გაუღო. ვაჩე ქალს თავაზიანად მიესალმა, თამამად გაიარა მისაღები ოთახი და ძმაკაცის ოთახში შევიდა. ბედო საწოლზე იყო წამომჯდარი და მანქანების ნახევრად დაფლეთილ კატალოგს აგდებულად ათვალიერებდა. ბედო გვარად ჯობენაძე იყო. სკოლაში ყველა ჯობენას ეძახდა. ვაჩეც რა თქმა უნდა.
- რა იყო, არ აპირებ დღეს გამოსვლას? - არც მისალმებია. პლეიერი კი ჩადო ჩანთაში .
- მიდი, სადმე დაჯექი - ჯობენამ ჟურნალი დაკეცა და საწოლზე მიაგდო.
- მაგარ რამეს მივაგენი, ხო იცი, რა მხეცი ვარ.
- მომიყევი აბა - სულელური გამომეტყველებით იკითხა ჯობენამ.
- ერთია რა, ლეიკერსის მაიკა აქვს.
ჯობენა ზმორებით წამოდგა და ოთახის ბოლომდე ისე მივიდა, თითქოს მისთვის ძალიან უინტერესო რამე უთხრეს. იქვე საწერი მაგიდა იდგა. ჯობენამ მისი უჯრა გამოაღო, დანების კოლექცია გადმოალაგა და მათი გაპრიალება ნაჭრით დაიწყო.
- წელს უეჭველი ლეიკერსი გახდება ჩემპიონი... არა?!
ოთახი ახლადამოსულმა მზემ გაანათა. შუქი ნელ-ნელა გადასწვდა ოთახის სხვადასხვა კუთხეს. ჯობენამ დანები უჯრაში შეაწყო და მთქნარება ამოუშვა, რომელიც ვაჩესაც გადაედო, რაზეც ორივეს გაეცინა.
- რა ლეიკერსი? მომიყევი აბა წესიერად! - თითქოს იმ წამს მოვიდა ჯობენა აზრზე.
- ხომ გითხარი, ერთს აქვს რა...
- იარაღი გვინდა?!
- სკოლის უკან არ გაქვს?
- არა, წამოვიღე... რაღაცას მიხვდა გეოგრაფიის მასწავლებელი. შენ რომ წახვედი, მთელი დღე ტვინს მიბურღავდა. იარაღი თუ გაქვს მომეცი და მე შეგინახავ, არავის ვეტყვიო. მეთქი არა მას... რა იარაღი. ძლივს დავაჯერე - ჯობენა საწოლთან მივიდა, ლეიბი ასწია და იარაღი გამოიტანა. ნახე, ტარზე რა დავწერე - "ძმებისთვის გაისვრის". მაკაროვი სკოლის ჩანთაში ჩადო და ქურთუკი გადაიცვა.
- ეტყოდა ხათუნა ვინმეს?!
- იცის მერე რაც მოუვა …
ორივე ზანტად გავიდნენ ოთახიდან. ეზოში ჩასულები, იმ გზისკენ წავიდნენ, სადაც ვაჩემ დაყაჩაღებული მანქანა ნახა. მალე მივიდნენ მერსედესთან. ჯობენა მანქანის უკანა კარს წიხლით შეახტა და ოდნავ შეღუნა. მერე წინა კარი გამოაღო და სალონის საბარგული გაჩხრიკა. შიგნით არაფერი იდო.
