***
ძვირფასო რენე და ფიონგ,
ნებართვა ვითხოვე, რომ ეს წიგნი თქვენთვის მომეძღვნა არა მხოლოდ ბედნიერი საღამოების სახსოვრად, თქვენთან ერთად საიგონში რომ გამიტარებია ბოლო ხუთ წელიწადში, არამედ იმიტომაც, რომ უსირცხვილოდ დაგესესხეთ ბინის მისამართს, რათა მასში ჩემი ერთ-ერთი გმირი დამესახლებინა, და გამოვიყენე თქვენი სახელი, ფიონგი, მკითხველისათვის წარმოთქმის გასაადვილებლად - ის ხომ მარტივი, ლამაზი და იოლად გამოსათქმელია, რასაც თქვენი თანამემამულე ქალების სახელთა უმრავლესობაზე ვერ ვიტყვი. ორივენი მიხვდებით, რომ სხვას არაფერს დაგსესხებივართ, ყოველ შემთხვევაში, ჩემი ვიეტნამელი გმირების - პაილის, გრეინჯერის, ფოულერის, ვიგოსი და ჯოს - ხასიათები ორიგინალურია და არც საიგონში და არც ჰანოიში პროტოტიპი არ მოეძებნებათ, ხოლო გენერალი თჰე უკვე მკვდარია, - ზურგში ესროლეს, როგორც ამბობენ. ისტორიული მოვლენებიც გადაწყობილია. მაგალითად, დიდი ბომბი „კონტინენტალის“ ახლოს აფეთქდა ველოსიპედის ბომბებზე ადრე და არა გვიან. ეგზომ მცირე ცვლილებებისთვის სინდისი სულაც არ მქენჯნის. ეს მოთხრობაა და არა ისტორიული ნარკვევი, ჰოდა, მეც იმედი მაქვს, რომ ეს ჩემი ნაწარმოები რამდენიმე გამოგონილ პერსონაჟზე საიგონის ერთ ცხელ საღამოს მაინც შეგაქცევინებთ თავს.
სიყვარულით, თქვენი
გრაამ გრინი
ჩუქება
