ერების რეკონსტრუქცია: პოლონეთი, უკრაინა, ლიეტუვა, ბელარუსი 1569-1999

ტიმოთი სნაიდერი

2021 წელი | ზიარი

თარგმანი | ისტორიული | პოლიტიკა

55 ნახვა

(0 რეცენზია /0 შეფასება)

მსურს წავიკითხო

ჩემი რჩეული

ყიდვა

ჩუქება

ანოტაცია

ტიმოთი სნაიდერი (დ. 1969), ამერიკელი ისტორიკოსი, იეილის უნივერსიტეტის პროფესორი, აღმოსავლეთ ევროპის ისტორიის ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი მკვლევარი. „ერების რეკონსტრუქცია“ მოგვითხრობს, როგორი გავლენა იქონია ისტორიამ თანამედროვე პოლონეთის, ლიეტუვის, უკრაინისა და ბელარუსის ჩამოყალიბებაზე. რა გზა გაიარეს? რა გადაწყვეტილებები მიიღეს და როგორ? რატომ იბრძოლეს ერთმანეთში და სხვებთან? როგორ შერიგდნენ? როგორ განჭვრიტეს მომავალი? - ეს კითხვები ყველა თანამედროვე ერი-სახელმწიფოს ჩამოყალიბებისათვის მნიშვნელოვანი კითხვებია, ხოლო პასუხებზე ბევრადაა დამოკიდებული მათი ბედი და ხვალინდელი დღე. საქართველოსთვის ჩვენი მეგობარი ერების ისტორიის ამ კუთხიდან დანახვა განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია. რა დასკვნები და გაკვეთილები უნდა გამოიტანოს ჩვენმა ქვეყანამ?

ვრცლად

რეკომენდებული ელ. წიგნები

დაწვრილებით ელ. წიგნის შესახებ

ელ. წიგნის მახასიათებლები

ISBN - 13:

978-9941-8-3239-0

სათაური:

ერების რეკონსტრუქცია: პოლონეთი, უკრაინა, ლიეტუვა, ბელარუსი 1569-1999

ავტორი:

ტიმოთი სნაიდერი

გამომცემელი:

ზიარი

გამოცემის თარიღი:

2021

მთარგმნელი:

ქეთი ქანთარია

გვერდები:

480

კატეგორია:

თარგმანი

ნახვები:

რეიტინგი:

მკითხველთა რეცენზია

საშუალო შეფასება

(0) რეცენზია

რეიტინგის განაწილება

5

[0]
4

[0]
3

[0]
2

[0]
1

[0]

წიგნის შესახებ

ერების რეკონსტრუქცია: პოლონეთი, უკრაინა, ლიეტუვა, ბელარუსი 1569-1999

ტიმოთი სნაიდერი

55 ნახვა

წასაკითხი

რჩეული

9 ლარი

ყიდვა

სარჩევი

ყდა
დასახელებები და წყაროები
შესავალი
ნაწილი I: სადავო ლიტვურ-ბელარუსული სამშობლო - თავი 1 - ლიტვის დიდი სამთავრო (1569–1863)
თავი 2 - ლიტვავ! სამშობლოვ ჩემო! (1863–1914)
თავი 3 - პირველი მსოფლიო ომი და ვილნოს საკითხი (1914–1939)
თავი 4 - მეორე მსოფლიო ომი და ვინლიუსის საკითხი (1939 ‒ 1945)
თავი 5 - ეპილოგი. საბჭოთა ლიტვის ვილნიუსი (1945–1991)
ნაწილი II: უკრაინის საზღვრისპირა ბრძოლის ველი - თავი 6 - ადრემოდერნული ხანის უკრაინა (1569-1914)
თავი 7 - გალიცია და ვოლინი იმპერიების გასაყარზე (1914–1939)
თავი 8 - ეთნიკური წმენდა დასავლეთ უკრაინაში (1939–1945)
თავი 9 - ეთნიკური წმენდა სამხრეთ-აღმოსავლეთ პოლონეთში (1945-1947)
თავი 10 - ეპილოგი: კომუნიზმი და "გაწმენდილი" მეხსიერება (1947–1981)
ნაწილი III: რეკონსტრუირებული პოლონეთი: სამშობლო - თავი 11 - პატრიოტული ოპოზიცია და სახელმწიფო ინტერესები (1945–1989)
თავი 12 - ნორმატიული ერი-სახელმწიფო (1989-1991)
თავი 13 - ევროპული სტანდარტები და პოლონეთის ინტერესები (1992-1993)
თავი 14 - ბოლოსიტყვაობა: ევროპაში დაბრუნება
არქივები
დოკუმენტების კრებული
შენიშვნები
მადლიერების გამოსახატად

დასახელებები და წყაროები ეს წიგნი ეროვნული იდეების ტრანსფორმაციზე, ეთნიკური წმენდის მიზეზებსა და ეროვნული შერიგების გარემოებებზეა დაწერილი. მასში განხილული ერთ-ერთი თემაა ტერიტორიათა გამო დაპირისპირებაც. ეს სადავო ერთეულები სხვადასხვა დროს სხვადასხვა ხალხისთვის სხვადასხვა სახელით იყო ცნობილი. ჩვენი წიგნის კიდევ ერთი თემა ისტორიასა და ადამიანთა მეხსიერებას შორის არსებული სხვაობაა: განსხვავება, რომელიც მაშინ ვლინდება, როცა სახელდების ფორმა მნიშვნელოვანია. ამ წიგნში არაერთხელ ვახსენებთ ვარშავასა და მოსკოვს შორის მდებარე ქალაქებს, იმ დასახელებებით, რომელთაც ესა თუ ის ხალხი კონკრეტულ ისტორიულ მომენტში იყენებდა. ეს მინიმუმამდე ამცირებს მათ ანაქრონისტულ ხმარებას, გვახსენებს, რაოდენ მნიშვნელოვანი იყო ენა ნაციონალიზმისთვის და იმასაც უსვამს ხაზს, რომ ქალაქების მდებარეობა ამა თუ იმ სახელმწიფოს ფარგლებში არასოდეს ყოფილა საბოლოო. ჩვენი ცხრილი ამ ტექსტში გამოყენებულ ტოპონიმებს რვა ენაზე გთავაზობთ (ქართულ თარგანში გამოყენებული გეოგრაფიული დასახელებები ავტორის სიტყვათხმარებას ეყრდნობა (მთარგმნ. შენ.)).
გარკვეულ ყურადღებას მოითხოვს ქვეყნების სახელებიც. ამ ნაშრომში კიევის რუსის შუასაუკუნეების სამთავროს "კიევის რუსად" ვიხსენიებთ. აღმოსავლეთ სლავების კულტურას ადრემოდერნულ პოლონურ-ლიტვურ სახელმწიფოში "რუთენიულს" უწოდებდნენ. ზედსართავი "რუსული" რუსეთის იმპერიის, რუსეთის საბჭოთა ფედერაციული სოციალისტური რესპუბლიკისა და რუსეთის ფედერაციას შეესაბამება. სიტყვები "უკრაინა", "უკრაინული" გეოგრაფიული ტერმინი იყო შუა საუკუნეებსა და ადრემოდერნულ ხანაში, თანამედროვე კონტექსტში კი უკვე პოლიტიკური დასახელებაა. სიტყვა "ბელარუსს" მაშინ ვიყენებთ, როდესაც ადგილობრივ ტრადიციებსა და კონტექსტზე მივანიშნებთ; "ბელორუსია" ეფუძნება წარმოდგენას რუსეთთან განუყოფელი კავშირის შესახებ. აღმნიშვნელები "ლიტვური" და "პოლონური" იმ კონკრეტული პერიოდის შესაბამის პოლიტიკასა და კულტურას უკავშირდება, რომელსაც წიგნში განვიხილავთ. "გალიცია" და "ვოლინი" ისტორიული მიწების ლათინიზებული დასახელებებია.
ეს წიგნი ეყრდნობა საარქივო მასალებს; დოკუმენტთა კრებულებს; საპარლამენტო ჩანაწერებს; სამინისტროთა მემორანდუმებს; სხვადასხვა ქვეყნისა და პერიოდის ადგილობრივ, ეროვნულ და ეროვნულ უმცირესობათა გაზეთებს; ასევე – დღიურებს, მემუარებსა და წერილებს; სამეცნიერო პუბლიკაციებს; სხვა ბეჭდურ და დაუსტამბავ წყაროებს; ინტერვიუებსა და კერძო საუბრებს სახელმწიფო მოხელეებთან, პარლამენტების დეპუტატებთან, სახელმწიფოთა მეთაურებთან და მინისტრებთან. არქივები ოთხასოიანი შემოკლებითაა მოხსენიებული და ციტირებული, ხოლო დოკუმენტთა კრებულები – მოკლე სათაურებით. ესენი წიგნის ბოლო გვერდებზეა მოცემული: ჯერ ნაშრომებისა და სტატიების სრული დასათაურებებია მოტანილი, შემდეგ – ავტორის გვარი და მოკლე სათაური. ზოგი წყარო სრულადაა ციტირებული. ავტორების გვარები ისეთივე დაწერილობით გვაქვს მოტანილი, როგორც წყაროებშია, და ზოგჯერ ეს ტრანსლიტერაციულ შეუსაბამობებსაც შეიძლება იწვევდეს.
ტრანსლიტერაცია ერთი ანბანის ასოებით დაწერილი სიტყვების მეორეზე გადატანის გარდაუვალი პრაქტიკაა. პოლონური, ლიტვური და ჩეხური, ისევე, როგორც ინგლისური, ფრანგული და გერმანული ენები, ლათინურ დამწერლობაზე დაფუძნებულ სხვადასხვა ორთოგრაფიებს იყენებს. ასევეა უკრაინული, ბელორუსული და რუსული ენების შემთხვევაშიც, მაგრამ მათი სადამწერლობო სისტემა კირილიცაა. თარგმნის პროცესის მსგავსად, ტრანსლიტერაციასაც უამრავი გარდაუვალი პრობლემა ახლავს; კრიტიკულ მკითხველს კარგად მოეხსენება, რომ ამ მხრივ არც ერთი გამოსავალი არაა სრულყოფილი. საყოველთაოდ ცნობილ პირთა გვარებს თუ არ ჩავთვლით, კირილიცის იმ გამარტივებულ ვერსიას ვეყრდნობოდი, რომელსაც კონგრესის ბიბლიოთეკა იყენებს. ყველა საკუთარი სახელი, ლიტვურების გარდა, ჩემი თარგმნილია.