თავი პირველი - კაპრემონტი - იანდექსის ახალი ამბები რუსეთში "მაკდონალდსი" ბრუნდება. რუსებისთვის საყვარელი "რეპა-ფრი", "ბორშჩევიკი-პაი" და "ივანჩაი-კოლა" მენიუში დარჩება.
კირილ სერებრიანიკოვი "ბოლშოი თეატრის" სამხატვრო ხელმძღვანელად დაინიშნა. მაესტროს პირველი დადგმა ბელინის ოპერა "ნორმა" იქნება (ლიბრეტო - ვლადიმერ სოროკინი).
პატრიარქმა ქალებისთვის წოდების ხელდასხმა აკურთხა. რპც-ში (რუსული მართლმადიდებელი ეკლესია) გამოჩნდებიან მიტროპოლიტკები, ეპისკოპოსკები და პროტოპოპკები.
ჩრდილოეთ კორეამ ევგენი პრიგოჟინის გადმოცემაზე უარი განაცხადა. კორეის სახალხო დემოკრატიული რასპუბლიკის საელჩო გვატყობინებს, რომ ის სოფმეურნკომუნა "ჩუჩხეს აისის" სასადილოში მზარეულად იმუშავებს.
***
– ბორის, გაქვთ თუ არა იმის განცდა, რომ ახალი სოლჟენიცინი ხართ? – შემომძახა ჟურნალისტმა ქალმა.
გამომწვევად დასმული კითხვა, სახეში მოურიდებლად ჩაჩრილი კამერა და ასაკოვან ადამიანზე მამის სახელის გარეშე მიმართვა (ახალი რუსული მანერა) – ეს ყველაფერი მაცოფებდა, მაგრამ წესად მქონდა, პრესასთან ურთიერთობისას გაღიზიანება არ გამემჟღავნებინა. ამ თავხედს ხომ არა, – მის აუდიტორიას ვესაუბრები. ამიტომაც, მას ანგელოზისებრი მორიდებული ღიმილით მივმართე:
– უჰ, რას ბრძანებთ, რომელი სოლჟენიცინი მე ვარ. დუმის დეპუტატების წინაშე გამოსვლისას ალექსანდრე ისაევიჩი მათ ჭკუას არიგებდა, მე კი თავისუფალ რუსეთში იმისთვის ჩამოვედი, რომ მისგან ვისწავლო.
სხვა რეპორტიორებმაც დაიწყეს ყვირილი, ერთი ოცი კაცი იქნებიდა. არ ვიყავი ჯერ შეჩვეული პრესის ასეთ გადაჭარბებულ ყურადღებას.
როგორც ექსპერტს, რუსეთში მომხდარ მორიგ უცნაურ მეტამორფოზებზე სასაუბროდ ამერიკაში დროდადრო მეპატიჟებოდნენ რომელიმე რიგით გადაცემაში. აქ კი, დაბრუნების დღეს, რეპორტიორები პირდაპირ აეროპორტში მომვარდნენ და იმ ხანიდან დაწყებული, ამოსუნთქვის საშუალებას არ მაძლევდნენ.
– ბოდიში, მაგრამ უხერხული იქნება, თუ დავაგვიანებ, – ვუთხარი ყველას. – რაც არ უნდა იყოს, ხალხის რჩეულნი არიან, – თეორიულად მაინც.
გაეცინათ. უკვე მივხვდი, რომ დუმის მხრიდან ჩადენილი ყველა უახლესი გმირობის მიუხედავად, რუსეთში მის მიმართ ირონიული დამოკიდებულება იყო. დეპუტატები ხომ წინა ხელისუფლების დროს იყვნენ არჩეულნი, და ყველასათვის ცნობილია, თუ როგორ.
უჰ, დავაღწიე თავი.
თანმხლები პირი კიბეზე მიმაცილებდა. კიბის თავზე, დეპუტატების მიერ ახლახან დამტკიცებული, თეთრ-ლურჯ-თეთრი დროშის გრძელი ტილო მოჩანდა, რომლის თეთრ ნაწილზე მხნე ლოზუნგი იკითხებოდა: "კაპრემონტის დროა!". მსგავსი ლოზუნგები მთელ მოსკოვში იყო გამოკრული.
ჯერ კიდევ სამი თვის წინ ვერავინ იფიქრებდა, რომ ყველაფერი ასე შეიცვლებოდა!
მიმდინარეობდა მოსაწყენი მრავალსაათიანი "პირდაპირი ჩართვის" ტრანსლაცია ეროვნულ ლიდერთან. ის მოსაბეზრებელი მრავალსიტყვაობით პასუხობდა წინასწარ ჩაწყობილ კითხვებს. ჩვეულებისამებრ, საშინლად ხუმრობდა და აპლოდისმენტებიც კი დაიმსახურა, როცა ამერიკის პრეზიდენტზე თქვა, – "ბებიას რომ ჰქონდეს ის, თქვენ იცით რაც, ის ბაბუა იქნებოდა", – ერთი სიტყვით, ყველაფერი ჩველებისამებრ იყო. და უცებ თვალები გადმოკარკლა, ტუჩები აატყაპუნა, გაუგებრად წაილუღლუღა და – ბახ, სავარძლიდან იატაკზე დაენარცხა. რამდენიმე წამის განმავლობაში ჩანდა, თუ როგორ აწყდებოდა დაცვა აქეთ-იქით, შემდეგ კადრი გაქრა და რუსული ბუნების ფონზე გლინკას "ვალსი-ფანტაზია" აჟღერდა.
სახელმწიფოს მეთაურს დამბლა დაეცა – რასაც წინათ "კონდრაშკას" უწოდებდნენ. ის კომაში ჩავარდა და დღემდე აღარც გამოსულა.
ცხადია, მომენტალურად გაჩნდა ვერსია, რომ ის რაღაც სუპერტოქსიკური ნივთიერებით მოწამლეს ან რაღაც იდუმალი სხივებით დაასხივეს. იმის თაობაზე, თუ ვინ ჩაიდინა ეს, რამდენიმე ვერსია არსებობდა. მოგვიანებით, როდესაც მარკოვკინის ისტორიის შემდეგ ყველა დარწმუნდა ამერიკელების ყოვლისშემძლეობაში, ჩათვალეს, რომ ამაში ცენტრალური სადაზვერვო სამსახურის "ხელი" ერია, და ეს თეორია წამყვან ჰიპოთეზად იყო მიჩნეული. თუმცა, როგორც ჩანს, ბებერმა პარანოიკმა მრავალთვიანი ომის სტრესს ვერ გაუძლო და ნერვული სისტემა სტიმულატორებით გადაიტვირთა.
პირველი დღეები იფიქრებდი, რომ სახელმწიფო ხომალდი, რომელმაც კაპიტანი დაკარგა, კურსს არ შეიცვლიდა, ვინაიდან მის საჭესთან კიდევ უფრო მრისხანე კაპიტანი დადგა.
რამდენიმე კვირით ადრე ეროვნულმა ლიდერმა ზევით გადაჯგუფება-გადმოჯგუფება განიზრახა და ყველა მინისტრი თავისი ყოფილი დაცვის თანამშრომლებით ჩაანაცვლა – ბოლო დროს სხვას არავის ენდობოდა. რომან ჩესტნოკოვი, რომელიც შთამომავლობით სპეცსამსახურელი იყო და რომლის წინაპრები ჯერ კიდევ ჟანდარმერიის კორპუსში მსახურობდნენ, პრემიერი გახდა. ძიუდოისტი, ჰოკეისტი, ბეატლონისტი. ერთი წლით ადრე ნოვოოგარიოვოს რეზიდენციიდან, სადაც ღამის დაცვის უფროსი იყო, ის ვლადისევეროვოსტოკში გუბერნატორად მიავლინეს და ამ მესამეხარისხოვანი თანამდებობიდან პირდაპირ ნომერ პირველი ჩინოვნიკის სავარძელში აღმოჩნდა. მაშინათვე გაახსენდათ ანალიტიკოსებს, რომ ოდესღაც, ზუსტად ასევე უბრალო გუბერნატორობიდან აღზევდა სტოლიპინი. მაგრამ ჩესტნოკოვი სტოლიპინს მხოლოდ ძლიერი აგებულებითა და ბულდოგისებრი შუბლით ჰგავდა. ის ისეთივე ჩუმი და შეუმჩნეველი იყო, როგორც ყველა მისი წინამორბედი პრემიერი. ეროვნულ ლიდერთან შეხვედრებზე სკამის პირზე წრიალებდა, კაბინეტის სხდომებზე ქაღალდზე დაწერილი ტექსტით გამოდიოდა.
თუმცა, როდესაც აღმოჩნდა, რომ პრეზიდენტის მოვალეობის დროებითი შემსრულებელი გახდა, რომან რომანის ძე უცებ გადაიშალა მთელ სიგანეზე გაწელილი გარმონივით, თითქოს გაშალა მისი წითელ-გოფრირებული საბერველი, აბობოქრდა, და
ჩუქება
