ამონარიდები მოთხრობიდან:
1). დითვალებას მამამ ნებისყოფა დაძაბა, თვალები გაახილა და თავის ერთადერთ პირმშოს სიყვარულითა და სევდით აღვსილი, ხანგრძლივი მზერა მიაპყრო. გოგონა დამუნჯდა –– არასოდეს ენახა ადამიანის თვლებიდან ერთდროულად გამოტყორცნილი: მზის კაშკაშა სხივებით, მთვარის მშვიდი ნათებითა და ვარსკვლავების თბილი ციალით დამუხტული სულის სიდიადე, სიკეთე და უბრალოება! ბავშვმა მამას თვალი გაუსწორა და გაუცნობიერებლად ატირდა, თვითონაც არ იცოდა რატომ ტიროდა, ალბათ უჩვეულო მდგომარეობაში მყოფი მამა ებრალებოდა და გუმანით ხვდებოდა, რომ მას ცოცხალს ვეღარასოდეს იხილვდა. მამასთან ამ უკანასკნელი შეხვედრის მოგონება, მის უკვე საიმქვეყნოდ დანისლულ, მაგრამ ჯერ კიდევ მხნე და მტკიცე თვალთაგან გამოსხივებული, მშობლიური სიყვარულით აღვსილი, კეთილი და თბილი შუქი, გოგონას მთელი ცხოვრების მანძილზე ამხნევებდა და ამ გამოსათხოვარი წამების გახსენებისას გული ყოველთვის მტკივნეულად ეკუმშებოდა, რადგან მამიოზე კეთილშობილ, ჭკვიან, განათლებულ, მზრუნველ, უანგარო და სპეტაკ ადამიანად მსოფლიოში სხვა ვერავინ წარმოედგინა და ვერაფრით მიმხვდარიყო, თუ რატომ უნდა გარდაცვლილიყო ასე მოულოდნელად მისი ახალგაზრდა და ჯანმრთელი მამა –– კაცი, რომელიც ყველგან მხოლოდ სიკეთეს თესდა და ამიტომ ყველას გულწრფელად უყვარდა???!!!
2). –– კარგით, –– უსიამოვნო და უსაგნო ლაპარაკი მობეზრდა დიდთვალებას, –– ვთქვათ, გავიგე ვინც არიან... მერე? რა, მოვკლა?
–– არა, არა შვილო, რას ამბობ??!! ეგ არც მიგულისხმია!
–– მაშინ ვერ გავიგე რაზე ვსაუბრობთ?
–– უბრალოდ მინდოდა გცოდნოდა, ვინ არიან მამაშენის მტრები! ხომ შეიძლება მათ სადმე გადაეყარო და ხელი რატომ უნდა ჩამოართვა? თუ გგონია სინდისი შეაწუხებთ? არა, გენაცვალე! ისე შეგხვდებიან და დემაგოგიით ისე გაგაბრუებენ, იფიქრებ –– მამაჩემს მაგათზე ახლო და კარგი მეგობრები არასოდეს ჰყოლიაო! მერე შენც რამეს გიხიმანდრებენ!
–– კი მაგრამ, რატომ? მე რაღას მერჩიან? თავისი ხომ გაინაღდეს –– მამაჩემი მოინელეს! თანაც ამდენად მიამიტი ადამიანის შთაბეჭდილებას ვტოვებ, რომ ვიღაცეების ცბიერი ღიმილითა და უაზრო ქათინაურებით მოვიხიბლო? ბავშვობაში დავობლდი, დღემდე არავის გავხსენებივარ და ახლა უკვე ფეხზე დამდგარს, არავის ყალბი თანაგრძნობა და ლამაზი სადღეგრძელოები მართლა არ მჭირდება!
3). „ცხოვრება რთული გზებით გატარებს, შვილო, –– არიგებდა დიდთვალებას მამა, –– მაგრამ უნდა გესმოდეს, რომ მიზნის მისაღწევად უზნეო ხერხების გამოყენება, სინდისისა და საკუთარი თავის პატივისცემის დაკარგვა არ შეიძლება. შენს საქციელს ანგარება არ უნდა ედოს საფუძვლად, რადგან უშრომველად და უკანონოდ მიღწეული წარმატება დროებითია და ზედაპირული. ეცადე კონფლიქტებს აერიდო და ყველასთან კარგი ურთიერთობა გქონდეს, ადამიანების მიმართ კეთილგანწყობილი იყავი, მიტევება და პატიებაც უნდა შეგეძლოს. მართალია, წრფელი და უანგარო ურთიერთობები დღეს დიდი იშვიათობაა, მაგრამ საბედნიეროდ, ჯერ კიდევ არსებობს და პატიოსან სიტყვასაც ძალა ჯერ კიდევ აქვს.
მერწმუნე, ჩემო შვილო, ცხოვრებაში კეთილი და კარგი ადამიანი ბევრად უფრო მეტი შეგხვდება, ვიდრე ბოროტი და ცუდი. ამიტომ პატივი ეცი და გიყვარდეს ადამიანები ისეთები, როგორებიც არიან, თავიანთი ძლიერი თუ სუსტი მხარეებით, მათი შენდამი კეთილგანწყობა და მეგობრობა დააფასე. ანბანური ჭეშმარიტებაა, ყველას უნდა მოექცე ისე, როგორც შენ გინდა რომ მოგექცნენ.
გახსოვდეს, რომ კაცობრიობა წარსულიდან დღემდე ზნეობრივმა, მშრომელმა, უანგარო, კეთილმა და გულწრფელმა ადამიანებმა მოგვიტანეს, აწმყოშიც ასეთ ადამიანებს ეყრდნობა და ადამიანთა საზოგადოებისადმი ამ უდიდესი პასუხისმგებლობის ეს უმძიმესი ტვირთი მომავალშიც მხრებით ასეთმა ადამიანებმა უნდა ზიდონ. ეს კაცობრიობის ყველა ერისა და თაობის ზნეკეთილ და მოაზროვნე ინდივიდთა მოვალეობაა, რათა ადამის მოდგმამ წინსვლა განაგრძოს და არ გადაშენდეს. იმედია, ასეთ ხალხს შენც ღირსეულად შეეხიდები.
შეიძლება ჩემი სიტყვები მაღალფარდოვნად ჟღერდეს და რეალური ცხოვრება ბევრად უფრო მარტივად, დაუნდობლად და უსამართლოდ მოგეჩვენოს, მაგრამ ამ ცოდვილ მიწაზე ზნეობრივი მაგალითის მიმცემი ადამიანებიც ხომ უნდა არსებობდნენ?! ჩემი და დედას სურვილია, რომ შენ იყო ასეთი. შესაძლოა დაცინვისა და გაღიზიანების ობიექტიც ბევრჯერ გახდე, მაგრამ ამან არ უნდა შეგაფერხოს და შეგაშინოს, რადგან უზენაესისაგან სიცოცხლეში ყველას საკუთარი უნიკალური მისია გვაკისრია და ყველამ საკუთარი ჯვარი ერთგულად და პირნათლად უნდა ვზიდოთ“.
ჩუქება
