წინასიტყვაობა
მინდა, განსაკუთრებული მადლობა გადავუხადო ფრადიფ კრიშენს – ჩემს ყველაზე მკაცრ კრიტიკოსს, ჩემს უახლოეს მეგობარსა და სიყვარულს, რომლის გარეშეც ეს წიგნი ისეთი არ იქნებოდა, როგორიც არის;
პიასა და მიტვას, უზომო ერთგულებისათვის;
არადჰანას, არჯუნს, ბიტს, ჩანდუს, კარლოს, გოლაკს, ინდუს, ჯოანას, ნაჰიდს, ფილიპს, სანჯუს, ვინას და ვივეკას, რომლებმაც წუთითაც არ მიმატოვეს მთელი იმ წლების განმავლობაში, როცა ამ წიგნს ვწერდი;
პანკაჯ მიშრას, რომელმაც ამ წიგნს მთელი მსოფლიოსაკენ სავალი გზა დაულოცა;
ალოკ რაისა და შომიტ მიტერს, რომლებიც ის მკითხველები აღმოჩნდნენ, ნებისმიერი მწერალი რომ ინატრებს;
დეივიდ გოდუინს – ჩემს აგენტს, მეგზურსა და მეგობარს, რომელსაც ინდოეთში ჩამოსვლის სურვილი გაუჩნდა და ამ წიგნის ფართო გზა გაუკაფა ოკეანის გადაღმა;
ნილუს, სუშმას და კრიშნანს, რომლებიც სულიერად მამხნევებდნენ და მუშაობის ძალას მაძლევდნენ;
და, რა თქმა უნდა, პირველ ყოვლისა ჩემს დადისა და დადას, მათი სიყვარულისა და თანადგომისათვის.
ყველას დიდი, დიდი მადლობა!