არშემდგარი პაემანი
- გავედი მე და საღამოს არ მალოდინო იცოდე, რვა საათისთვის მძღოლი გამოგივლის... მამაკაცი პასუხს არ დაელოდა, კარი გაიხურა და ლიფტის ღილაკს მიაჭირა თითი. არც ქალს უცდია პასუხის გაცემა, აბაზანაში შევიდა, დაორთქლილი სარკე ხალათის ტოტით ჩამოწმინდა და გათხაპნილ მინას ღრმად ჩააშტერდა. აკვირდებოდა გამომშრალ შუბლს, ნიკაპს, ცხვირზე ისვამდა ხელს, თავის ნელი მოძრაობით გულდასმით ათვალიერებდა თითოეულ დეტალს. კბილებზე დაკვირვებისას ნიკაპწაგრძელებული რომ წევდა ტუჩებს, ცხვირი რამდენჯერმე სარკეს მიარტყა. თავგადაწეულმა ქვევით დახრილი თვალებით, ბარბის თოჯინასავით წაგრძელებულ ყელს თვალი შეავლო, მარჯვენა ხელის თითები ფრთხილად ჩამოისვა და საკუთარი სხეულის თვალიერება, სარკეზე თითქმის ცხვირმიდებულმა სქელი ტუჩების დაკვირვებით დაამთავრა. სამსახურს გვიან იწყებდა, ამიტომ დიდხანს იღებდა შხაპს. ბოლოს მობეზრდა გახურებული წყლის ქვეშ დგომა, ონკანი დაკეტა, იქვე ჩამოკიდებული პირსახოცით სხეული შეიმშრალა, პირსახოცი მკერდს ზემოთ შემოიჭირა და თმების გამშრალებას შეუდგა. მცირე მაკიაჟის შემდგომ პირსახოცშემოკრული საძინებელში შევიდა, ტანისამოსი ჩაიცვა, მისაღებ ოთახში სავარძელზე მოკალათებულ სამიოდე წლის გოგონას, რომელსაც იქვე მჯდომი ძიძა სურათებით გაფორმებული ჟურნალის თვალიერებით ართობდა, თმებზე მიეალერსა, ფუმფულა თითები დაუკოცნა და კარისკენ წავიდა.
ალბათ მიხვდით, რომ ახლად შეუღლებულ ცოლ-ქმარზე გიყვებით, რომელნიც რაც არ უნდა პარადოქსულად ჟღერდეს, თანაცხოვრების მეოთხე წელზე არც თუ ისე კომფორტულად გრძნობდნენ თავს. მათაც ჰქონდათ პრობლემები, ისინიც ვერ თანხმდებოდნენ ჯაკუზის ფორმებზე, დავობდნენ რომელ და როგორ ბაღში უნდა შეეყვანათ ბავშვი, ზაფხულში სად და როგორ კურორტზე უნდა დაესვენათ, მაგრამ როდესაც თანდათანობით ეს ,,სერიოზული" პრობლემები უფრო წვრილმან და პატარ-პატარა გაუგებრობებში გადაიზარდა, მაგალითად როდესაც ცოლის გაკეთებული საჭმელი ხშირად უგემური, ვარცხნილობა კი ძველმოდური გახდა, მაშინ შეზარხოშებული ქმრის გვერდით ყოფნაც მოსაწყენი და ღამეული ხვრინვაც აუტანელი გაუხდა ცოლს. აი ნამდვილი პრობლემებიც სწორედ მაშინ დაიწყო...
ქმარი, ერთ-ერთი კომერციულად წარმატებული საწარმოს ხელმძღვანელი და თბილისური საზოგადოებისთვის ნაცნობი სახე გახლდათ, მეუღლე კი თბილისში ერთ-ერთი ყველაზე პრესტიჟული ბავშვთა გასართობი ცენტრის დირექტორი იყო. ქმარს დიმიტრი ერქვა (სამსახურში ბატონი დიმიტრი) ცოლს ლიკა - ყველგან და ყოველთვის უბრალოდ ლიკა.
ძიმამ (როგორც მას სამსახურის გარეთ მიმართავდნენ) კაბინეტის კარი გასაღების ნერვიული ტრიალით შეაღო, იქვე სავარძელში მოკალათებულ თანაშემწეს, რომელსაც სიტყვა მდივანი უფრო შეეფერებოდა და ხელმძღვანელის მოსვლისას ჩვეულებისამებრ მაკიაჟის ბოლო კონტურებს ამთავრებდა, ,,ყავა შემომიტანეო" ცალყბად მიაძახა. თანაშემწემ მალევე შეუღო კარი, ფინჯნით ხელდამშვენებულმა მაგიდას გვერდიდან შემოუარა და მკლავის ნელი, გრაციოზული მოძრაობით, ფინჯანი ჰალსტუხის წინ, რამდენიმე სანტიმეტრში დაუდგა. დღე ჩვეულებრივად დაიწყო, ბატონმა დიმიტრიმ დილიდან მოადგილეებთან ერთად საწარმოს მუშაობასთან დაკავშირებული პრობლემები, ხარჯები და კიდევ ათასი დეტალი სწრაფად გაიარა, სასწრაფოდ ხელმოსაწერ დოკუმენტს საკუთარი ავტოგრაფი მჭერმეტყველური გამომეტყველებით წასცხო და შიდა ტელეფონით თანაშემწეს ყოველგვარი აუდიენციის შეწყვეტა უბრძანა. სასწრაფოდ ჩართო ,,skype" და მოუსვენარი თვალებით ერთადერთი ,,friend"-ის ,,გაონლაინებას" დაელოდა. მალევე ინათა ,,desktop"-ის მარცხენა ქვედა მხარეს ,,profile"-მა სახელად ,,evita"-მ, რამაც მოზღვავებული ადრენალინი დაძრა დიმიტრის ძარღვებში და ისეთი სახე მიაღებინა, როგორსაც არაფრის დიდებით არ შეეფერებოდა მიმართვა ,,ბატონი დიმიტრი". ძიმას ,,online" სახელწოდება ,,adami" იყო. სხვათაშორის ვიდრე ვირტუალურ ევას გადაეყრებოდა მანამდეც ადამი ოყო. ორი სიტყვით რომ ვთქვათ ეს ის ,,evita" იყო რომელმაც ბატონ დიმიტრის, იგივე ,,adam"-ს მოსვენება წაართვა, აქაიქ ერთმანეთის მოკითხვითა და ზედაპირული საუბრებით, ნელ-ნელა მისი ვირტუალური ცხოვრების ნაწილი გახდა და გაურკვეველი, მისთვისაც ამოუხსნელი შვება მოჰგვარა. ბოლო რამდენიმე თვე იყო რაც ,,evitastan" საუბრით დესკტოპსმიჩერებულმა, არაერთხელ განიცადა ,,ინტელექტუალური მიდგომით" გამოწვეული სულიერი ორგაზმი, რამაც საბოლოოდ აუშალა საღერღელი და ინტერნეტდამოკიდებულების მორევში ჩაითრია. ეს დილაც ისევე რომანტიულად დაიწყო როგორც სხვა დანარჩენი...
adami - რად დამიკარგეთ ევადონა დილაობით მზის ამოსვლის ბედნიერება?...:-)
evita - ამას ვის ვხედავ?... ადამუნდო???:-) ნუთუ ვერ ხედავ პიქსელნაჭდევი ეკრანიდან წამოვიმართე ვითარ ,,ჰესტია" მოწყვეტილი კერიას ჩემსას:-)
adami - საოცრებაა ევა ჩემო, ამ სარკისებურ გარიჟრაჟზე, შვებას მანიჭებს სინატიფე შენი სიტყვების...
evita - მოგნატრებივარ ადამუნდო, მოგნატრებივარ ვით ჯარისკაცს მდედრის სუნი, ქალის ალერსი...:-)
adami - განა მე არ ვარ ჯარისკაცი, აწ განწირული უალერსოდ, უსიყვარულოდ სიკვდილისათვის?...
evita - ვერ მოგერევა შენ სიკვდილი ჩემო ადამუს, ვერცა მახვილი, ვერც მომხდურის ნასროლი ტყვია...
adami - მე სიმარტოვის დილეგში ვარ გამომწყვდეული, ვით გალიაში შეკეტილი უფაფრო ლომი...
evita - ძველბერძენთ უთქვამთ, იმედის სხივი გაარღვევსო, ყველა დილეგს, რკინის გალიას და შენც ადამუს შეეყრები შენს ,,აფროდიტეს" და მის საშოში
ჩუქება
